Laat maar uitvoerig afscheid Donitas
Afgelopen zaterdag stond de laatste competitiewedstrijd op het programma. We reisden al vroeg op de dag af naar Lichtenvoorde in onze Partybus, om het eerste herenteam van Donitas aan te moedigen. We namen onverwachts de toeristische route langs allerlei kleine dorpjes en weilanden, waardoor de reis welgeteld 40 minuten langer duurde dan gepland. Dit kwam o.a. doordat Bibi riep dat we richting Ommen moesten i.p.v. de snelweg op richting Arnhem. Daarna waren MurkMurk en MiekMiek niet helemaal up-to-date meer. Bibi, geef maar toe dat je de reis zolang mogelijk wilde laten duren, omdat het je laatste keer was!
Eindelijk aangekomen konden we de heren naar de overwinning schreeuwen waarmee ze hun 2e plek in de 1e divisie veilig konden stellen, gefeliciteerd mannen! Nadat dat klusje geklaard was, konden we ons richting op onze eigen wedstrijd. Het was al een tijd geleden dat we tegen Longa speelden. De tweede wedstrijd van het seizoen werd destijds met 2-3 verloren. Waar we toen over tien fitte speelsters beschikten, moesten we het nu doen met zeven. Coach Jaap Romeijn had het makkelijk in zijn keuze, namelijk: geen.
Vol goede moed begonnen Joanne van der Noord (sv), Moniek Bresser & Annemarie de Vries (mid), Hanneke Braakhuis & Paula Spelde (p/l foto), Bibi Nijmeijer (dia) en libero Jessica Oude Sogtoen aan de wedstrijd. Marieke Waninge (schouderblessure) & Lotte de Vries (elleboogblessure) hadden voor het gemak van positie gewisseld tijdens de warming-up, daar Marieke (p/l) niet kon aanvallen en Lotte (sv) niet bovenhands kon spelen.
Longa’59 begon fel aan de wedstrijd waar we zelf voorzichtig uit de startblokken kwamen. Longa maakte hier dankbaar gebruik van. In het midden van de set kwamen we dan toch op gang als diesels (net als het busje waarin we reden), maar dit kwam te laat en Longa ’59 won de eerste set verdiend met 25-21. In de tweede begonnen we beter te spelen. We hadden servedruk en hier had Longa moeite mee. Het ging redelijk gelijk op, maar ditmaal trokken wij aan het langste eind en het werd 22-25.
In de derde set begonnen we zoals we geëindigd waren, met lef en vertrouwen. We maakten serveseries en er werden machtig veel ballen afgeblokt door Moniek Bresser, waardoor de aanvallers van Longa zich geen raad meer wisten. Maar toen kregen we een lange serveserie tegen en daarmee kwam Longa langszij. Marieke Waninge werd ingebracht voor een rondje achterin en na 24-18 kwamen we nog terug tot 24-21. Helaas mocht niet meer baten, door een dubieuze beslissing van de scheidsrechter kreeg Longa uiteindelijk haar laatste punt en ging de set verloren met 25-21.
Het was dus ‘slechts’ één serveserie waardoor de 3e set verloren. Als we door zouden gaan met ons spel en ons niet opnieuw zouden laten overrompelen door de service van Longa, dan konden we ze pakken. De 4e set was een spannende en tot boven de twintig bleef het stuivertje wisselen. Het vertrouwen was groot in de ploeg van Donitas, mede gesteund door de luide aanmoediging van heren 1. In de time-outs die we namen, hoefde de coach Jaap Romeijn niets te zeggen. We pepten onszelf op en gingen enthousiast het veld weer in. En dit hielp, op het einde van de set kwamen wij boven drijven en haalden we de set binnen met 22-25.
En daar kwam de beslissende vijfde set. Wij begonnen sterk en haalden als eerste de acht punten. Ondanks onze kleine voorsprong werd het boven de tien opnieuw spannend. Uiteindelijk bleek Longa het meest koelbloedig en haalde de set binnen met 14-16 en moesten wij met een lach (twee keer van een achterstand terugkomen) en een traan (voor een aantal meiden zeer waarschijnlijk de laatste keer in geel – blauw) deze laatste nederlaag slikken. We bedanken de legendes van het eerste herenteam voor de geweldige aanmoediging! Na een snelle douche begon de laatste terugreis van het jaar. Onderweg werd er een hapje gegeten en ditmaal via de snelweg, konden we om 02:00u het laatste stukje naar huis fietsen.
Om kort terug te blikken: het was een supertof jaar. Een kleine selectie, maar zoals ze zeggen: ‘klein maar fijn’. Een aantal meiden van ons geweldige team nemen binnenkort afscheid of hebben al afscheid genomen. Reeds in februari vloeiden, na de prachtige overwinning op Alterno, de tranen bij ons en onze geweldige Captain Woldi Ruitenberg. Zij nam na zes jaar Donitas afscheid vanwege een baan in Zwolle.
Daarnaast verlaten twee Twentse toppers ons team, Bibi Nijmeijer en Hanneke Braakhuis. Stoere Hans, met haar onverstaanbare Tukkers, zal na twee jaar Donitas, voor haar stage weer verhuizen naar haar thuisland: ‘Doar waait gien wiend zo gek hen, of ee waait ook wel weerumme’. En ook stand-in-aanvoerdster Bibs zal, na eveneens zes jaar Donitas, zeker haar sporen achterlaten. Met haar niet-te-vergeten-uitspraken en onvergetelijke acties zullen we haar ook niet snel vergeten: ‘Oi oio i oi…, man o man o man’. In juni neemt ze afscheid in stijl, als bestuurslid van het DKV-toernooi (www.dkvtoernooi.nl, komt u allen!).
Voor een aantal meiden nog onzeker of ze blijven dan wel een nieuw avontuur elders aangaan. Mochten er nog meer meiden vertrekken, dan zullen ook zij een gepast afscheid krijgen. We hebben genoten dit jaar en tegen zowel onze vertrekkende teamgenoten, als de staf, als het publiek en niet te vergeten, alle sponsoren en vrijwilligers die het afgelopen jaar B – League mogelijk hebben gemaakt, willen we zeggen: BEDANKT VOOR ONS!!!
(Wedstrijdverslag van Paula Spelde, Donitas dames 1)