Ecare Apollo MB met zilver naar huis

In navolging van de andere verenigingen kwam er ook nog een verslag van Ecare Apollo 8 MB uit Borne bij de redactie binnen. En daarmee sluiten we de berichtgeving over de Gesloten Club Kampioenschappen dan ook af.

“Meisjes B wilde vandaag iets neerzetten. Ze wilden voor het hoogste gaan, te weten de landstitel. In de eerste wedstrijd tegen FIZZ/MAZ uit Meppel liep Apollo toch wel makkelijk, uit naar 3-0. Daarna namen ze het initiatief over. Dat gebeurde in een heel laag tempo en wij lieten ons daarin wat te veel meeslepen. Op 14-15 namen we de eerste time-out die alleen maar ging over: Niet meer slordig maar scherper en sneller spelen. De meiden waren meteen wakker. FIZZ/MAZ kreeg nog vier punten mee en de rest was voor ons. De uitslag was 25-19.

De tweede set ging het tempo nog verder omhoog en FIZZ/MAZ werd helemaal zoek gespeeld. Men was een dergelijke tegenstand als nu van de Apollo meiden, geheel niet gewend. Alle speelsters hebben deze set, de een iets meer dan de ander, gespeeld om toch even aan de bal te komen. In een mum van tijd was deze met 25-6 achter de rug

Nadat we de andere tegenstanders in de poule hadden bekeken kwamen we tot de conclusie dat we in de poule de zwakste hadden gehad en dat Keistad en SSS in die volgorde sterkere tegenstanders zouden zijn.

Om 13.00 uur in de wedstrijd tegen Keistad wisten we dus wat ons te doen stond en in vlot tempo werd Keistad onder druk gezet en gehouden. Wij raakten in een flow (uitdrukking voor het mooie B1 spelletje) en in een snelle eerste set werden zij met 25-9 onder de voet gelopen. In de tweede set ontstond hetzelfde beeld. Opnieuw kon Keistad niet in hun spel komen omdat wij met leuk, snel en gevarieerd volleybal hen geen kans gaven. Deze set werd gewonnen met 25-12. 4 punten uit 2 wedstrijden is een mooie scoren, nietwaar?

SSS, een heel enthousiaste ploeg met een paar goede midspeelsters en dito linkshandige diagonaal begon met snel spel aan de wedstrijd waardoor ze op een redelijk ruime voorsprong kwamen. Maar onze meiden gaven zich zo maar niet gewonnen en trokken weer bij zodat op 13-15 het eerste time-out door SSS werd gebruikt. We hielden de stand keurig in evenwicht totdat SSS ineens een gat kon slaan en op 16-19 kwam. Ja, het werd zelf 19-24. Ondanks wat wissels konden we niet voorkomen dat de set met 19-25 naar SSS ging. Oeps, niet zo handig.

Maar onze meiden weten inmiddels wat vechten is en hebben karakter. SSS kreeg geen kans zich rijk te rekenen want via 8-7 en 15-11 liepen we met goed spel door naar 21-12. Met 25-15 maakten we aan alle twijfel een einde. 4 punten over bij een gelijk spel. We bleven eerste.

In onze derde wedstrijd nam TFM/DOK, een team van behoorlijk uit de kluiten gewassen dames, een kleine voorsprong van 1 punt. Dat duurde tot 21-22. Toen konden we langszij komen. Met loepzuiver geplaatste serves werd hun verdediging daarna te kijk gezet zodat de bal niet meer goed bij hun spelverdeelster kwam. Deze eerste set werd door ons met 25-22 gewonnen.

De tweede set was eigenlijk identiek aan de eerste set. Kanonnen tegen tactisch spel. Nu kon TFM slechts voor blijven tot 15-16. We hadden hun spelletje door en wat men ook probeerde; wij bleven de voorsprong vasthouden en zelfs langzaam uitbouwen. Vanaf 19-16 werd het een prachtige wedstrijd en heb ik niets beschreven. We wonnen deze set afgetekend met 25-21. Dat ook het publiek heeft genoten konden we horen aan het applaus na afloop.

En weer stonden we in de finale en weer tegenover dezelfde ploeg als bij het Regio kampioenschap, Rivo Rijssen. Toen wonnen wij. Zou het dan toch kunnen? De finale van deze Gesloten Jeugd Kampioenschappen voor Meisjes B – teams werd er een om niet snel te vergeten. Bij de prijsuitreiking noemde de Nevobo vertegenwoordigster het een zinderende finale.

Deze wedstrijd was (bijna) een kopie van de regiofinale. Wij kennen elkaar inmiddels heel erg goed van de keren dat we tegen elkaar hebben gespeeld dus kleinigheden maakten ook vandaag weer het verschil. In de eerste set, waarin beide ploegen met onze vandaag best spelende mensen aantraden gaven wij elkaar helemaal niets weg. De set zou boven de 20 gespeeld gaan worden was mijn overtuiging. En dat kwam ook weer uit. 3-3, 6-6 10-10, 18-18. En toe: 23-22, 24-25, 25-25 en, of de duvel er mee speelt, 25-27. Exact gelijk aan.

De tweede set, zelfde opstelling, iets aangepaste tactiek. Nu namen we een voorsprong van 5-1. En die voorsprong konden we de hele set vasthouden! We wonnen de set met 25-19.

En weer een derde set. En weer namen we een voorsprong, zelfs van 6-2. Toen stokte het bij ons. Het was net of de kracht er uit getrokken werd en Rivo kreeg vleugels. Het werd 7-4 en wat we ook probeerden, veldwissel bij 7-8! Onze aanval was niet krachtig genoeg meer terwijl Rivo nog wat over had en de spelverdeelster goed kon bereiken waardoor zij haar eerste tempo op mid konden spelen, iets wat we tot nu toe hadden kunnen voorkomen.

We konden niet voorkomen dat Rivo daarna de set met 15-12 naar zich toe trok en daarmee het Landskampioenschap. Het werd voor ons huilen met opgeheven hoofd. Een prachtig toernooi gespeeld door een prachtig team.”

(Verslag van Herman Wienbelt, Ecare Apollo 8 )