Donitas heren hebben stof tot nadenken
Eindelijk was het zover, de geel-blauwe vloermatten, ballonnen en vlaggetje mochten weer uit de kast getrokken worden. Elk team van Donitas keek uit naar de vertrouwde hal en zeker de nieuwe leden konden niet wachten de sfeer te proeven van de Struikhal!
Met familie en geliefden op de tribune kon het niet misgaan, deze eerste wedstrijd moest en zou gewonnen worden. Na een week volle bak trainen op het afmaken en oplossing van ballen moest dit punt in ieder geval beter gaan dan vorige week. Zoals al eerder is verteld was er weinig bekend van SSS2 en het was dan ook wel bijzonder om een team met bijna dezelfde gemiddelde leeftijd als Donitas binnen te zien lopen. Behalve een paar ouwe rotten kwamen er allemaal jonkies binnen met als extreme een spelverdeler van 17. Leuk, zo’n jeugdig onderonsje!
In de eerste set begon Donitas sterk met serveren en passen, libero Romke Praamstra had samen met passer/lopers Aart jan Groeneveld en Peter van der Poel de boel netjes onder controle, waardoor er druk kon worden uitgeoefend op de Barnevelders. Toch kon er geen verschil gemaakt worden, doordat er heel erg veel eigen fouten werden gemaakt. Als toppunt wilde hoofdblokkeerder Hilbert Oost de bal direct terugslaan, maar raakte hem zo dat ie hem aan eigen kant onder het net door sloeg. Door collectieve tekortkoming werd de eerste set met 20-25 weggegeven.
Met een gevoel van beter kunnen startte dezelfde mannen in de tweede set. Ook nu was het serveren en passen sterk, zodat het midden bediend kon worden en hoofdblokkeerder Jan-Willem het Lam eindelijk weer aan scoren toekwam. Hierdoor kon de buitenkant beter open gespeeld worden om zo daar ook meer te kunnen scoren. Het spelletje dat trainer / coach Rob Harmsen al tijden voor ogen heeft werd weer gespeeld (via het centrum) en dit resulteerde in een degelijk 25-18 setwinst.
Nu de stand gelijkgetrokken was zou men verwachten dat de thuisploeg het mentale voordeel had. Als hier sprake van is geweest was het in ieder geval niet te zien, want er werd fout op fout gemaakt. De tot nu toe goed in de wedstrijd zittende Jan-Willem het Lam opende een foutserve reeks waar een paard spontaan de hik van krijgt. In deze set zijn er minimaal 8 foutserves geweest, dat is echt onacceptabel. Nu de mannen van SSS2 lucht kregen en onder de druk vandaan kwamen begonnen ze beter te spelen.
Vanzelfsprekend kon er meer over midden gespeeld worden, wat ze helemaal niet onaardig deden. De hoofdblokkeerders van Donitas hadden daar geen antwoord op en zo begon het aardig op een trieste set te lijken. Toen ook de passing instortte was de ellende compleet. Zelfs een wissel van passer – loper Lennart Harmsen op de plaats van Peter van der Poel mocht niet baten en zo gingen de Groninger studenten er hard af met 18-25.
Hoewel het niet best was op het moment dat de vierde set startte was er bij de meesten nog het geloof in winst. Hiervoor zou natuurlijk deze set wel binnengesleept moeten worden, maar het was mogelijk. Helaas had de slechte service van de vorige set een laffe uitwerking op deze set. De ballen hadden geen snelheid en werden ook nog te vaak op de verkeerde man gespeeld. De tegenstander begon steeds harder te serveren, waardoor de passlijn helemaal uit elkaar geslagen werd. Dezelfde wissel tussen de passer – lopers Lennart en Peter mocht ook deze set niet baten en werd daarom halverwege weer teruggedraaid. Het enige wat Donitas nog restte was de ballen hoog in het veld passen, waarna spelverdeler Rik Bakker de bal naar diagonaal Jisse Diekerhof kon brengen. Laatstgenoemde had geen blok voor zijn neus dus als hij er vol voor ging was er nog wat te halen. Hij heeft hard zijn best gedaan en ook nog aardig wat gescoord, maar het is nog (!) geen routinier die alles scoort waar zijn hand tegenaan komt.
Na een verlies van 21-25 en dus 1-3 in sets bewoog iedereen zich, met een hoop stof tot nadenken, naar de kantine om daar de wedstrijd na te bespreken.
Gelukkig staat er volgende week weer een mooie pot op de planning in Apeldoorn, waar de mannen van Vv Alterno verslagen dienen te worden. De hoop is op een fantastische terugreis in de feestbus, want dat mag nou wel eens een keer.. Eén voorwaarde op dit alles: Hilbert mag nooit meer slapen voor de wedstrijd, want dan komt ie niet levend de hal uit!
(Wedstrijdverslag door Jan-Willem het Lam, speler Donitas heren 1)