Donitas laat drie punten aantekenen

Bij zijn is meemaken, dat geldt eigenlijk voor iedere Donitas thuisspeeldag waar alle 25 teams zich iedere keer van hun beste kant willen laten zien. Aan de uitwedstrijd bij HSC hadden wij een nare bijsmaak overgehouden. Het was ons niet gelukt het HSC feestje te voorkomen. De beste revanche die we hierop konden nemen, was dat VVC Vught niet óns feestje ging verpesten! En dat lukte. Voorafgaand aan de wedstrijd werd de gebruikelijke korte training afgewerkt om de spiertjes vast op te warmen. Iets na vijven klonk het eerste fluitsignaal in de goed gevulde struikhal. Er werd gestart met Manon Klaver (sv), Paula Veldman en Suzanne Boer (p/l), Annemarie de Vries en Karlijn Doornbos (mid), Paula Spelde (dia) en Anoek Haan (lib).

De eerste set vloog VVC uit de startblokken. Gelukkig waren we redelijk snel weer bij de les en konden we vlot aanhaken. Halverwege de set werd er een gaatje geslagen. Karlijn Doornbos zette hierbij de toon door een omloopbal, volledig vrijgespeeld door Manon Klaver, dusdanig binnen de lijnen te slaan dat de driemeter lijn nog net niet opnieuw geverfd hoeft te worden. Deze knal bleef de rest van de set nog doorzoemen in de hoofden van de VVC speelsters,  zo leek het. We kamen geen moment meer in gevaar, 25-20.

De tweede set bleven we daarom staan zoals we geëindigd waren. Helaas leken we nu zo af en toe toch behoorlijk uit de bocht te vliegen. VVC nam ruim de leiding en even leek het er op dat de wedstrijd een ongewenste wending ging nemen. Coaches Erik Noordijk en Willem de Wit haalden de ploeg meerdere malen naar de kant en bromden dat we harder moesten gaan werken voor elkaar.

Winnen gaat niet vanzelf en VVC leek ook geenszins de overwinning zomaar weg te geven. Henderika van der Veen kwam binnen de lijnen voor Suzanne Boer op de passer – loper positie. Op het moment dat VVC de twintig in het vizier kreeg kwamen we op serve van Karlijn Doornbos langzaam dichterbij. Op 19-19 was de stand weer volledig in evenwicht maar blijkbaar had de inhaalrace teveel kracht gekost. VVC wist weg te lopen en op 22-25 kwamen we net te kort.

De derde set werd er wederom niet florissant gestart. VVC zette ons behoorlijk onder druk met hun serve, waar onze serve afgelopen zaterdag de tegenstander voldoende ruimte gaf om in hun spel te komen. We speelden slordig en kwamen er niet meer doorheen. Rede voor beide coaches om Lotte de Vries binnen de lijnen te brengen voor Manon Klaver, ditmaal in een poging meer rust in het spel te krijgen, waar de beide spelverdeelsters de rol van rust brengen en opzwepen normaliter veelal andersom verdelen.

Met succes, beetje bij beetje kwamen we weer dichterbij VVC. Ondermeer hardhitter Paula Veldman werd goed gevonden en met Karlijn Doornbos, wiens ogen bijna vuur spuwden, voorop in de strijd, werd er geknokt voor iedere bal. Het was allemaal lang niet even mooi, maar die punten moesten en zouden bij ons in Groningen blijven! Door de set met 26-24 binnen te slepen werd er tenminste één punt veilig gesteld.

Tijdens het begin van de vierde set konden we opnieuw niet bijblijven. De passlinie zakte weg, set ups werden minden nauwkeurig en de aanvalsters wisten ballen niet op te lossen of af te maken. In plaats van dat er keihard voor elkaar gewerkt werd, zoals in set drie, lieten we elkaar nu enigszins in de steek. Er moest iets gebeuren en dus werd Manon Klaver weer binnen de lijnen gebracht voor Lotte de Vries. Dat coach Erik Noordijk een goede hand van wisselen had zaterdag bleek opnieuw.

Nadat we de serve teruggehaald hadden, vond Manon het wel een mooi plan om de passlinie van VVC te laten wankelen. Dit zorgde ervoor dat we weer op gelijke hoogte kwamen. Onze eigen pass werd, onder aanvoering van libero Anoek Haan, weer netjes bij het net afgeleverd en via het midden was Annemarie de Vries meerdere malen succesvol.

Op 23-19 leek de overwinning nabij, maar… alles voor het publiek. Zij die bij ons komen kijken, hebben natuurlijk altijd een paar streepjes voor op hen die bij de heren op de tribune landen. We lieten VVC terugkomen tot 23-22, maakten daar 24-22 van, lieten VVC nog een puntje mee snoepen en vonden het toen wel welletjes. Paula Spelde vloog er nog één keer vol in en tekende voor de 25-23.

Verkleed als bijtjes hebben we de overwinning tot in de kleine Groningse uurtjes gevierd tijdens het “Beestachtig mooi!” gluurgidsfeest. Waarvoor dank aan de organiserende commissie, het was een bijzonder geslaagde avond!

(Wedstrijdverslag door Lotte de Vries, speelster MooiHandig.nl / Donitas)