Dynamo coach Sombroek blikt terug
In alle vroegte gaat de wekker, de laatste wedstrijd van de eerste seizoenshelft begint namelijk al om 11.00 uur. Een wedstrijd tegen Escare Apollo 8 uit Borne, die eerder niet door kon gaan in verband met bekerverplichtingen. Haasten om op tijd te komen, iets dat de gebroeders Aalders in ieder geval niet lukt. Eenmaal aanwezig is het wat omschakelen, de vaste rituelen voor de wedstrijd kloppen niet. We spelen op een ander veld, niet eerst even kijken bij heren 3, het is vroeg en het lichaam is nog niet helemaal wakker.
Dan de wedstrijd, daar kunnen we erg kort over zijn. Hoewel het geen beste is van onze kant, weer niet, winnen we overtuigend. Gestart wordt met de vaste basis en daarvan blijkt net als vorige week Marcel Janssen weer in vorm. Rik Aalders is weer terug van vakantie en laat zich blokkerend gelden. Uit heren 3, ondanks de vroegte twee versterkingen in de naam van Jeffrey van Apeldoorn en Lars Aalders. De laatste blijft de hele wedstrijd op de bank, maar Jeffrey maakt zijn debuut! De derde man op de bank is terug van weggeweest, Jordy Huiskes is komen aanwaaien op de training met de mededeling het toch wel te missen. Gezien onze smalle selectie hebben we hem direct omarmd.
De hoogtepunten uit deze wedstrijd: Een onpasseerbaar blok van Michiel van Dorsten en Rik Aalders. Het debuut van Jeffrey die gelijk zijn eerste bal scoort, met een prikbal. De rentree van Jordy, die vanaf de servelijn weer effectief is. Een eenhandig blok van Rik. Justin met een goede serveserie en een aantal overtuigende ballen in de rechtdoor. Marcel met twee belangrijke blokjes in de eerste set en afsluitend Romeo Tuinman die Sjoerd Aalders helemaal vrij speelt op match point.
Zoals gezegd de laatste wedstrijd van de eerste seizoenshelft, een succesvolle seizoenshelft mogen we wel zeggen. Tien wedstrijden op rij gewonnen, slechts een nederlaag en ook maar een set verloren in eigen huis. Een terugblik met Justin Sombroek, trainer/coach en speler van de heren.
“Het is alweer het derde seizoen dat ik aan het roer sta, het begon met het oefentoernooi in Breda met een teamgesprek. Een grote mond was er te horen van de spelers, we zouden mee gaan doen om het kampioenschap. Het toernooi dat de volgende dag begon, werden we door alle ploegen aan de kant gezet. Dat was wel even schrikken. Toch bleek het een succesvol seizoen te worden met een derde plek als eindresultaat en de mogelijkheid te promoveren naar de B-League. Gelukkig hebben we dat niet gedaan, want het seizoen erop speelden we tegen degradatie in de eerste divisie.”
Aan het einde van het seizoen hebben we afscheid genomen van een aantal spelers. Zo stopte Jordy Huiskes met volleybal, Eric Meijer richt zich als trainer/coach van dames 3 op de vrouwen, Jelle Langevoort ging weer in zijn woonplaats volleyballen en Richard Janssen maakte de overstap naar het eerste. Drie nieuwe spelers stonden daar tegenover, Romeo Tuinman de spelverdeler van heren 3 schoof door, Marcel Janssen maakte na vele jaren trekken de overstap van Arvevo en Michiel van Dorsten deed een stapje terug vanuit heren 1 om zich te richten op zijn revalidatie. Een gedeeltelijk nieuw team dus, hoe pakte dat uit en wat zijn je ervaringen.
“Om met de eerste nieuweling te beginnen, Romeo Tuinman, we moesten hem nog wel overtuigen. Hij studeert in Amsterdam en woont daar ook en moet toch drie keer in de week naar Apeldoorn komen. Gelukkig heeft hij ervoor gekozen bij ons te spelen en daar zijn we vanzelfsprekend erg blij mee. Een spelverdeler die erg hard werkt, nog iets rustiger mag worden in zijn verdediging, maar door iedereen gewaardeerd wordt. Dat laatste is erg belangrijk, want iedereen doet voor hem een stapje extra. Een spelverdeler die weinig gekke dingen doet, daar houd ik van! Toch was het in begin wel even slikken om hem erbij te halen, we bleken namelijk in mijn tijd als speler bij Dynamo samen opgelopen te hebben. Hand in hand met Romeo als mini, dan voel je je toch wel wat oud worden.”
“Marcel Janssen, de volgende nieuweling, overgekomen van Arvevo en de nieuwe middenman. Al jaren hadden we contact, maar hij koos tot dit jaar voor zijn studie. Logisch, maar erg fijn dat hij eindelijk is gekomen. Een nuttige middenman die steeds beter gaat spelen. De laatste wedstrijden pakt hij veel belangrijke blokkeringen en maken we mede dankzij hem het verschil boven de twintig. Aanvallend laat de afstemming met Romeo nog iets te wensen over, maar we moeten toch iets hebben om op te trainen. Voor Marcel is het jammer dat we nu een korte rustperiode hebben, maar ik ben ervan overtuigd dat hij deze vorm weet vast te houden.”
De laatste nieuweling is voor veel volleyballiefhebbers geen onbekende, de man van 2 meter 15 komt bij Olhaco vandaan, heeft in Sneek gespeeld en maakte daarna de overstap naar ons eerste. Na twee jaar blessureleed heeft hij ervoor gekozen om in een wat rustiger vaarwater te revalideren, uren maken op een iets lager niveau. Een keuze waar Justin niet ongelukkig mee was. “Eind vorig seizoen polste Michiel al voorzichtig hoe de selectie eruit kwam te zien, of er wellicht ruimte was. Nou ruimte hebben we meer dan genoeg in de selectie, dat was het probleem niet en een speler met de lengte en kwaliteiten van Michiel wil iedereen wel in zijn team hebben. Ik was dan ook erg blij dat hij de keuze maakte voorlopig bij ons te komen spelen. Voorlopig dat wel, hij heeft nog steeds ambitie op het hoogste niveau terug te komen en als die kans komt gunnen we hem dat ook.
De kans doet zich nu voor op het strand en het ziet er naar uit dat hij niet meer elke zaterdag beschikbaar zal zijn. Een aderlating, maar geen ramp. Zo traint Joram Maan al enkele maanden mee en wellicht kan ik hem overtuigen de lege plek op te vullen. Qua spel is Michiel erg belangrijk, boven de twintig is hij natuurlijk een zekerheidje en weinig spelverdelers durven de aanvallers tegenover hem aan te spelen. Maar mentaal is hij ook van waarde voor het team, hij brengt de topsportmentaliteit mee en zorgt voor de nodige rust. Fijn om hem erbij te hebben, maar dat zal niemand gek vinden.”
Naast het drietal nieuwelingen hebben we ook een positiewisseling binnen het team. Jeroen van de Linden kon niet meer de motivatie opbrengen om elke week hard te trainen als spelverdeler en zag voor zichzelf een uitdaging als libero weggelegd. Door de nieuwe regelgeving mogen we met twee libero’s spelen, dus was dat geen probleem. “Toch heb ik daar als coach wel over nagedacht, hoe ga je dat precies invullen. Rouleren, de beste speelt alles of misschien zelfs een libero voor de side out en een voor de rally. In de praktijk bleken de keuzes wat minder lastig, blessures en ziekte zorgden bijna elke week voor dat de keuze vanzelf werd gemaakt. Roald de Leest, al jaren de libero heeft er nu wel een geduchte concurrent bij. Ze doen niet veel voor elkaar onder, Als ik het verschil moet aangeven denk ik dat Roald passend wat stabieler is, maar dat Jeroen verdedigend een extra kans pakt. Vaak hangt het ook samen met de vorm van de dag. De wedstrijd uit bij Keistad was daar een goed voorbeeld van, daar wisselden we tijdens de wedstrijd en dat pakte goed uit. Ik kijk dan ook uit naar de tweede helft als Roald weer volledig fit en inzetbaar is.”
Dan de jongens die gebleven zijn, te beginnen met de gebroeders Aalders. “Ja, Rik, onze aanvoerder en samen met Marcel onze middenas. Speelt natuurlijk al jaren op dit niveau en is naast zijn volleybalkwaliteiten ook belangrijk op het mentale vlak. Tactisch erg sterk en ook vaak aan het woord tijdens time outs en met wedstrijdbesprekingen. Gelukkig begint de afstemming met Romeo ook steeds beter te lopen, want je ziet aan Rik dat als hij aanvallend in het spel wordt betrokken, hij ook blokkerend veel meer pakt. Blokkeren dat is niet iets dat we van zijn broer Sjoerd verwachten, al gaat het wel steeds iets beter, het is vooral te onrustig. Vooral passend en verdedigend heeft hij absoluut meerwaarde voor het team. Komt weinig in de problemen en scoort zijn ballen aan de buitenkant. Beide heren zijn erg betrokken, soms iets te op trainingen. Gelukkig is het na wat schelden over en weer ook snel weer over.”
De laatste speler van het team is Ethy Luis, hij is alleen in de voorbereiding geblesseerd geraakt en tot op heden van weinig meerwaarde. De reden ook dat Justin zelf weer de schoenen aan heeft moeten trekken, hoe bevalt dat? “Wennen, maar stiekem ook erg leuk. De beleving en voorbereiding zijn als speler toch anders dan als coach. Ik scheer me niet meer voor de wedstrijd, dat prikt anders hè. Het gaat ook nog steeds goed genoeg, gelukkig kan ik het niveau nog aan. Passend hebben we het prima staan met Sjoerd en Roald of Jeroen en Romeo kan mij prima vinden aan de buitenkant. Af en toe wil ik nog iets teveel en te extreme hoeken, maar ook dat komt wel goed. Leuk om weer te spelen, maar gelukkig krijgen we met Jordy weer een extra optie op de buitenkant.”
Hoe beleef je het seizoen tot nu toe? “Enigszins verassend moet ik zeggen. Natuurlijk wist ik dat we onder andere met Michiel een leuk team zouden hebben, maar dat we zo hoog mee zouden draaien. Achteraf is het jammer dat we Alterno in de eerste wedstrijd tegen kwamen, ik ben er van overtuigd dat we dichterbij hadden gestaan als we ze later hadden getroffen. Aan de andere kant hebben we ook wel wat geluk gehad, zo stonden we in Soest de eerste twee sets achter boven de twintig en weten we toch met 4-0 te winnen. Misschien toch ook wel weer een kwaliteit dat we boven de twintig zo rustig blijven. Het lukt ons vaker. Al met al denk ik een verdiende tweede plek en ben ik erg benieuwd hoe de tweede seizoenshelft zal gaan lopen.”
Dan hebben we nog een aantal jonge talenten uit het derde die meetrainen en aanhaken. “Klopt, we zijn natuurlijk erg blij met alle spelers van heren 3. We hebben een hele smalle selectie en zij zorgen er voor dat we elke week met 12 man kunnen trainen. Dus daarvoor wil ik ze natuurlijk ook graag via deze weg bedanken. Om iets dieper in te gaan op een aantal jongens, Sander den Hollander heeft van de jongelingen de meeste speeltijd gehad. Een talentvolle passer/loper die hard wil werken en vooral aanvallend grote stappen maakt. Iemand die op termijn absoluut in heren 2 zal spelen. Dan onze twee jonge middenmannen, Maikel van Zeist en Jeffrey van Apeldoorn die beiden ongelofelijk hoog zitten en aanvallend moeilijk te stoppen zijn. Blokkerend hebben ze allebei nog wel wat stappen te maken, vooral het lezen van het spelletje en aansluiten op de buitenkant. Dat is natuurlijk gezien hun leeftijd ook niet gek. Als laatste wil ik ook Lars Aalders even noemen, de tweelingbroer van Rik. Elke donderdag aanwezig op de training en ook bijna elke thuiswedstrijd als back up. Hij neemt de coaching dan op zich en is vooral bij nood of op belangrijke momenten inzetbaar. Heerlijk om zo iemand achter de hand te hebben.”
“Je spreekt dus met een tevreden coach. Het is gezellig, ook niet onbelangrijk, we presteren goed en ook de kinderen vermaken zich goed in de hal. Hopelijk kunnen we de goede vorm vasthouden en ook doortrekken naar volgend seizoen. We zijn al aan het kijken hoe we de selectie voor volgend seizoen kunnen invullen. De banden met heren 1, moeten en kunnen nog beter. We willen nog meer talenten opleiden, talenten die bij ons kunnen spelen en kunnen meetrainen en spelen bij het eerste. Dus meld je aan als je ambitie hebt, dan bieden wijde mogelijkheden.”
Een mooie oproep om mee af te sluiten lijkt me. Regeren is vooruit kijken, we regeren dan nog wel niet alleen, we maken met onze groene buren de Apeldoornse overheersing wel compleet. Nu genieten van de feestdagen en op 3 januari 2013 beginnen we weer op volle kracht. Wij wensen dan ook iedereen hele fijne feestdagen en een sportief en gezond 2013 toe.