Rivo, in hogere sferen (III)

Foto Jan van den Noort

(vervolg van de impressies van Gerrit ter Harmsel )

Hier staat een team op de rand van een uniek gebeuren, Sliedrecht mag beginnen met de opslag, Rivo scoort niet, en op indrukwekkende wijze scoren de gasten wel het eerste punt, maar het blijkt een toevalstreffer te zijn.  Frank laat zien dat wij het nog harder kunnen, en de wedstrijd is begonnen…Rivo haalt zijn nivo en al snel raakt Sliedrecht de grip kwijt en slaat zelfs de frustratie toe…Wat is Rivo scherp en gebrand, wat een tempo spel en wat een aanvallen, Rivo speelt een super pot volleybal. De tribunes raken in vervoering.

Oorverdovend lawaai als ons cluppie scoort,  en Sliedrecht zakt de moed in de schoenen…15 puntjes meekrijgen , en daarvan ook nog zeker zes kadootjes, het is duidelijk vandaag.  Hier staat een kampioensteam en daar is Sliedrecht vandaag niet tegen op gewassen. Ik ga er verder niet inhoudelijk op in, ik hoop dat Tijmen Reinders dat in zijn verslag doet, zoals gewoonlijk.  De tweede set is er even een dipje. 

Bij 12-11 moet Hans Bruins even een time-out nemen want de spanning moet terug komen, omdat Sliedrecht weer moed krijg.  En de Rivo boys luisteren naar hun coach, zij het aarzelend , maar toch met 25-22 wordt het 2-0.  En dan weet iedereen het, de derde set kan het gebeuren, sterker nog, het MOET nu gebeuren.  Het geluid in decibels is bijna niet te meten en of het motiverend werkt op de spelers !!! in een sneltreinvaart haasten de Rivo – boys zich naar het kampioenschap.

Sliedrecht heeft het niet meer, de weerstand is gebroken, passes lukken niet meer, de aanvallen zijn slordig. En aan de andere kant staat een team te swingen en een potje tempo te maken, het is niet meer te volgen en de teller aan Sliedrecht zijde staat op 13 als Rivo er al 23 heeft. Maar Rivo stelt het nog even uit, even wat slordigheden in pass en aanval, en zo komen de gasten nog op 16,  maar dan is het genoeg geweest.  Al was de laatste pass niet echt geweldig, en de set-up technisch zeker niet 100%, aan Frank de eer het af te maken en dat gebeurde.   

Vreugde, ongeloof , emotie en wat al zo meer is zo snel niet te benoemen.  De eerste seconden waren onwerkelijk voor de spelers maar dan juicht de speaker :  “WIJ zijn kampioen !!!!!!!!!!!!Rivo naar de EREDIVISIE !!!  en dan gaat het  slechts zeven meter hoge dak eraf en barst het feest los. Opnieuw volgt een spectaculaire lasershow in een donkere sporthal.  Geweldig moment , alle namen en nummers van het team rollen over de speelvloer en een oorverdovend lawaai daarbij , echt super mooi. 

Een trotse voorzitter op het veld met felicitaties, daarna ook burgemeester Hofland met lovende woorden en daarna de felbegeerde beker van de Nevobo uitgereikt door rapporteur Werner.  Bloemen van het bestuur, een leuke attentie voor de gasten uit Sliedrecht,  en tevens alvast een kleine attentie en dankwoordje van libero William Beltman aan de spelers die het team gaan verlaten na dit seizoen t.w. Bas Dimmendal , Tijmen Reinders, Robbin Bargpeter en Ties Lubberding.   

Daarna volgen massaal felicitaties van complete families en vele aanwezigen vanaf de tribune.  Interviews volgen , de zaal wordt weer opgeruimd,  de spelers en begeleiding trekken zich even terug om iets te eten en het even “‘onder ons”‘ te vieren en dan zo rond 19.15 uur verschijnt de platte wagen voor de Reggehal en daarna is heel Rijssen getuige van het feit dat Rivo weer vele kampioenen in huis heeft.  Iedere kampioen brengt een feest met zich mee.  Als inzet beloond wordt met een kampioenschap is dat zeker een feestje waard.  Maar een team naar de Eredivisie is toch wel heel bijzonder.  Daar mag Rivo en Rijssen toch trots op zijn.   Een gewone vereniging met een gewoon heren 1 en dan zo iets bereiken, ongelofelijk.

(Lees als laatste het nawoord, deel IV)