Tragisch verlies Donitas heren 2

‘Ik heb er geen woorden voor,’ aldus M. L. te G. na afloop van de wedstrijd Donitas Heren 2 – Lycurgus Heren 3. ‘De voorbereiding was goed, de instelling voor de wedstrijd was optimaal en los van een enkele verjaardag de vooravond waar slechts wat laf werd gezopen, begonnen we de dag broodnuchter.’ Onthutst kijkt de speler in het rond, zijn teamgenoten dwalen doelloos door de krochten van de Aclo, een zwaarmoedige sfeer hangt in het gebouw.

‘Ze overrompelden ons gewoon. Waar wij dachten met wat oude mannetjes te maken te hebben, bleken ze zowaar ineens te kunnen volleyballen. Het was alsof alles wat we deden gedoemd was om te mislukken.’ De linkerooghoek van de speler begint te glinsteren. ‘Hoewel we in het begin niet ons beste spel lieten zien, wonnen we wel. Met 25 – 22 eindigden we de eerste set, maar toen hadden we al onraad moeten ruiken.’ Zichtbaar aangeslagen slikt de speler, een beverige hand wordt even door het bezweette haar gehaald.

‘Het was alsof we het al aanvoelden. We speelden niet als een team, maar als zes onafhankelijke eenheden. De som der delen was minder dan het totaal. Toen we na de eerste set gedeprimeerd naar de andere zijde toe bewogen werd er uit het publiek nog geroepen “He! Jullie hebben de set gewonnen hoor”. Het was aan dovemans oren besteedt.’ Met een vermoeide blik kijkt de speler nog eens omhoog naar de tribune, alsof hij het moment herbeleefd en zich blijft afvragen waar het misging. In zijn ogen zie je bijna het publiek nog joelen, de onvergeeflijke lampen van de sporthal schijnen en zie je haast het breekpunt, het punt waar het misging, waar het tij keerde.

‘De tweede set begon matig, en toen we één van onze hoofdaanvallers verloren, toen… toen…’ overrompeld door emoties staakt M. midden in de zin. Teamgenoot en spelverdeler H. L. komt tussenbeide en neemt het woord over. M. laat het hoofd terneergeslagen zakken en zoekt vergetelheid in de goudgele dieptes der korsakov. H. L. gaat verder. ‘Na het zware verlies van J. D. hadden we elkaar moeten steunen. Maar in plaats van elkaar weer op de been te helpen, het te verwerken en door te gaan, zoals J. gewild zou hebben, zochten we elk onze eigen doelen binnen de vierkante meter. We hadden beter moeten weten.’

De normaal zo koelbloedige spelverdeler laat het hoofd hangen. ‘Ik wou dat ik er op dat moment al had kunnen zijn om de hoofden omhoog te beuken. Ik had wel willen schreeuwen dat er nog niet verloren was. Maar in het heetst van de strijd is de bank mijlenver van het veld verwijderd. Het was zinloos.’ H. kijkt verschrikt op wanneer een fluitsignaal van het andere veld schel zijn oren bereikt, als een hert voor de koplampen staat hij enkele seconden aan de grond genageld, de pupillen wijd en de ogen opengesperd. We besluiten het interview te staken en de spelers de rust te gunnen die ze zo hard nodig hebben.

Lycurgus Heren 3 wint voor het eerst sinds zes jaar weer eens een wedstrijd in de Aclo, Donitas houdt één punt in eigen huis. De laatste drie sets eindigden in 20 – 25, 21 – 25 en 18 – 25.Een supportgroep is opgericht om de getroffen spelers te ondersteunen, eventuele donaties mogen gedaan worden op giro 69 69. Bloemen worden niet gewaardeerd.

(Wedstrijdverslag door Martijn Loonstra, Donitas heren 2)