Veracles laat weer van zich horen!

“De laatste tijd heb ik het niet zo met stukjes schrijven. Soms zijn er belangrijkere zaken in het leven, maar de wedstrijd van zaterdag tussen Veracles en Rivo verdient weer eens een goed verhaal.”  Mailt ons Erwin Sikkema, trainer coach van de ploeg die met 4-0 in Groningen van Rivo won.

Erwin vervolgt met “De competitie zit dit jaar zo in elkaar dat wij reeds in november een wedstrijd spelen uit de tweede helft, want Rivo was een paar week geleden ook al onze tegenstander. Goed om eens te zien of wij al stappen aan het maken zijn. De wedstrijd in Rijssen hebben we samen met de reeds bestaande info vergeleken en op een aantal plaatsen aangepast, zodat wij beter in konden spelen op de specifieke speelwijze van de meiden van Henriette.

Aangezien Dagmar Blankwater nog steeds geblesseerd is, Iris van der Veen inmiddels ook in de lappenmand zit en Renee van der Sluis op schoolreisje is naar Cambodja was de selectie uitgebreid met Marjan Duin, Anke van Oosterhout en Marloes Bergsma. Alle drie afkomstig uit het tweede team, maar niet zouden misstaan in onze selectie. Wij waren dan ook erg blij dat zij ons wilden helpen en versterken.

De eerste twee sets gaven duidelijk onze intenties aan en ondanks wat slordigheden in de rallypass zag ons spel er verzorgd uit. Voor het eerst dit seizoen hadden wij het gevoel dat de laatste fouten door onze tegenstander zouden worden gemaakt in plaats van door ons zelf. In de pass mocht je best een zwak moment hebben, want naast je werd dit moeiteloos over genomen. De positionering zat goed en onze midden mensen (Fenna en Femke) begrepen heel goed dat ze in deze wedstrijd in dienst van het team moesten spelen en dat is heel knap voor speelsters die het liefst zelf de bal naar de grond willen slaan.

Als het plan goed verloopt en je krijgt ook de juiste beloning dan gaat alles gemakkelijker, je kunt series maken en de druk ligt aan de overkant van het net. Hun serve druk ging naar beneden en dan kun je alles beter uit spelen.

Aan het einde van de tweede set hebben we Malou Hekwolter of Hekhuis op de diagonaal positie gezet. Eva Hamhuis, die het al weken goed doet op deze positie wist de ballen deze dag niet zo naar de grond te krijgen als de afgelopen periode. Met een overenthousiaste, grillige, maar vooral een speelster met een winnaars mentaliteit, als die van Malou, kun je het onverwachte verwachten. Zij kon dan ook precies dat brengen wat ons team op dat moment nodig had.

Onze passer – lopers kregen nog meer ruimte en speelden dit ook prima uit met soms mannelijk geweld (qua kracht) van Fleur Savelkoel en de slimheid van Linda Haandrikman.

De vierde set werd een gekleurd feestje. Nog maar weer eens duidelijk weer gegeven hoe het staat met de kennis van de huidige spelregels. Wanneer krijg je nu een gele kaart, wat houd dit dan in en wat zijn de gevolgen.

In ieder geval kost het tonen van een gele kaart geen punt (wel begrijp ik uit de reglementen dat elke gele kaart geld voor het gehele team), elke tweede gele kaart is wel een punt, want dit is automatisch een rode. (ongeacht wie de eerste gele kaart heeft gekregen, daar deze altijd voor het gehele team geld.)

Ik moet eerlijk toegeven dat ik dit zaterdag niet precies wist (toegegeven dit had wel gemoeten), maar je mag aannemen dat een scheidsrechter deze regel wel kent, toch . . . !

Zaterdag werden er eerst twee gele kaarten getoond aan Rivo en daarna één aan Veracles, vervolgens kreeg Henriette ook nog een rode. Logisch, want een voet over de drie meter plaatsen behoort tot onbehoorlijk gedrag (belachelijk). Goed ik ga daar over niet in discussie, want dat heeft niet veel zin meer ( tenslotte bestaat protest indienen niet meer).

Hadden we deze kaarten in de eerste 2 sets gezien dan had dit invloed gehad op de wedstrijd, in deze absoluut niet. Toch is dit altijd vervelend, het zou zo fijn zijn als scheidsrechters de sfeer van een wedstrijd begrepen en dat gevoel mee mag spelen in dit spel. Er zijn tenslotte meer manieren om een wedstrijd te winnen, maar het moet altijd een strijd blijven van de speelsters en nooit die van de scheidsrechters of die van de coaches onderling.

Ach onze scheidsrechter waren verder aardige mensen en ik ben er van overtuigd dat ze hun uiterste best hebben gedaan om deze wedstrijd zo goed mogelijk te lijden. De tweede heeft geen fout gemaakt en de eerste had misschien iets meer één lijn vast kunnen houden en zijn kaarten op zak moeten houden, maar wij zijn er toch allemaal over eens dat ook wij zelf ook wel eens iets minder zijn. Aan ons allen dan de taak om in de volgende wedstrijd nog meer ons best te doen.”

gh @ VoV, foto’s Jan van den Noort.