‘Kampen is bezoekje waard’ vindt Veracles

Volgens de verhalen zou er een koe lopen te grazen op de kampertoren en worden inwoners kampersteuren (Kamper uien) genoemd. Rare mensen daar aan de IJssel. Overigens is Kampen zeker het bezoeken waard als je een keer niet hoeft te volleyballen in het weekend. De stadsmuren zijn inmiddels voor het grootste gedeelte weg gehaald, maar het is een mooie stad, waarbij je het gevoel hebt dat je de hele tijd om het centrum heen rijd. Wat overigens weer minder prettig is als je wel moet volleyballen.

Wij kwamen naar Kampen om te volleyballen en dat hebben we zeker gedaan. Als trainer/coaches hebben wij genoten van het getoonde spel. Uiteraard begrijp ik dat het Kamperteam niet blij is en misschien vinden dat het niet hun dag was, maar ik vond Reflex een erg goed team. De uiteindelijke uitslag werd vooral beslist in de eerste set.

Je gaat een wedstrijd in met je verzamelde informatie en hoopt dat je strategie klopt met de situatie die je in het veld tegen komt. De eerste set gebruik je dan om de verschillen bij te stellen en de weg naar de overwinning te vinden.

Wij konden van het begin een hoog niveau neer zetten, maar vonden aan de andere kant van het net een team die veel van de grond haalde en in de rally van wanten wist. Een set om van te smullen, waarbij een uitstekend spelende Manijn alle posities uitstekend wist te vinden. Fleur stond de ballen er van alle kanten in te beuken, maar het was de eer aan Dienke om de laatste bal knalhard te scoren.

De daarop volgende sets waren wij als team oppermachtig. door de druk in de serve hoog te houden konden wij de “steuren” ons spel opleggen en dat was mooi om te zien. Zowel Femke als Fenna hadden het midden in bedwang, waar wij op voorhand toch wel beducht op waren. Yasmine kon met haar linkerhand nog wel de ballen weg leggen en bleef daardoor nog wel een midden om rekening mee te houden.

Renee wist niet haar record van vorige week te verbeteren, maar wist het aantal nu netjes over de diverse sets te verdelen, met solide spel bracht zij het geheel tot een team. Gelukkig kon Eva daardoor nog wat rust nemen met haar schouder om er deze week weer vol tegen aan te gaan om de concurrentie strijd weer op laten laaien.

De concurrentie strijd is overigens, zo wie zo, in ons team erg belangrijk. Niet altijd makkelijk voor een coach, maar door deze luxe blijft het niveau op de trainingen hoog en je speelt zo als je traint.

Afgelopen zaterdag klopte alles in de verdediging en de pass. Met een super libero (Chanel) die vaak al op de plek stond waar de bal heen werd gespeeld, voordat de set up gegeven werd. Deze interpretatie van bewegingen was bijna paranormaal. Slechts één keer zag ze een bal, over haar hoofd heen, op de grond terecht komen, wat dan weer op de lachspieren werkte.

Tot aan het einde wisten wij de focus vast te houden en ook de vierde set kon winnend worden afgesloten. Reflex bleef gewoon door volleyballen en dat blijkt een voordeel als je de vierde set in gaat. Waar wij een week eerder in slaap gesukkeld waren, moesten we bij de les blijven, want als er ook maar een kort moment van verslapping was stond het Kamperteam weer klaar om ons pijn te doen.

Garanties heb je niet in deze competitie en resultaten in het verleden gelden niet als een zekerheid voor de volgende wedstrijd, maar we staan er prima bij. We moeten niets, voelen absoluut geen druk en de dames hebben zelf vertrouwen.  . . .  Lekker weer een week trainen, lachen en genieten!

(Verslag StadsGarderobe Veracles, Groningen)