Donitas2: ‘Het is stil aan de overkant’
Donitas im Herz
‘Het is stiiillll aan de overkant!’. Legendarische woorden die aan het einde van de avond door de vele – met alcohol gesmeerde – kelen van de blauw-gelen galmden. Aan de overkant van de kantine zaten, stilletjes, de groengekleurde spelers van Veracles. Het contrast kon niet groter zijn. Donitas; springend op stoelen, banken, achter de bar, op de bar en onder de bar. Veracles; kamillethee op tafel, breinaalden in de hand en het handboek punniken in de aanslag.
Het was zaterdag 18 januari. De derby van het Noorden. Op die dag mocht Donitas Heren 2 thuis uitkomen tegen Veracles Heren 1. De wederhelft van deze partij was voor Donitas één groot drama en moet nog steeds worden afgerond. Maar vandaag was het een nieuwe dag, een nieuwe strijd, met nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden. Vandaag lag er de kans om alles goed te maken!
Beide verenigingen doen altijd goed hun best de eigen leden warm te draaien voor de wedstrijd. Zo had Veracles voor Donitas – gehaktdag (een term die schaamteloos gejat is van het al jaren binnen Donitas gebruikte ‘Veracles gehaktdag’) een kort recept voor, je raadt het al, Donitas-gehakt geschreven. Wellicht geen verrassing dat Donitas vorig jaar een soortgelijk recept heeft geschreven in het kader van, hoe kan het ook anders, Veracles gehaktdag. Beter goed gejat dan slecht verzonnen zullen we maar zeggen.
De heren van Veracles hadden ditmaal de damesshirts thuis gelaten en ook aan Donitas zijde bleven de ludieke acties uit. De wedstrijd daarentegen was er eentje om niet licht te vergeten! Zo zou elke derby eigenlijk moeten gaan. Spannende rallies, mooie punten, lekker zeuren tegen die scheids die het ook niet meer wist en veel geschreeuw over en weer. Na twee bloedspannende sets waarin beide teams weigerden voor de ander onder te doen, stond de stand op 1 – 1 (25 – 23 en 23 – 25).
De derde set zou de beslissende set blijken te zijn. Tussen de vele foutservices, van beide teams, door werd er hard gevochten voor de punten. In de eindfase had Donitas een aardige voorsprong te pakken, maar in een echte derby moet het natuurlijk spannend blijven. Zo wisten de groenen nog dicht te naderen, maar na een keer te vroeg juichen en wat lichte frustratie later, werd de set afgesloten met een midbal waar de tweemansblokkering geen antwoord op had. 25 – 22 voor Donitas!
In de vierde set was de koek bij Veracles op. De mannen wisten het niet meer. Waar er in de eerste set nog wat praatjes uit het groene zooitje (in dit geval in het specifiek het rode zooitje) kwam, verstomden deze geluiden al snel. Bal na bal verdween in het blok, of het nou op midden of een éénmansblokkering op buiten (van de spelverdeler!) was; de bal bleef maar aan Veracles zijde in het veld vallen. Zo werd de wedstrijd met 25 – 16 in het voordeel van Donitas besloten!
Het spontane feest dat daarna in de kantine van de ACLO losbarstte kende zijn weerga niet. Dansen op tafel, clubliedjes zingen, de tap leegdrinken, de overwinning vieren! Aan de overzijde zaten de groenen jaloers te staren. Geen feestje, geen plezier, geen bal aan. Om ze toch nog te laten delen in de feestvreugde werd er een erehaag gevormd voor de vertrekkende spelers, bemoedigende teksten als ‘Snot op je t-shirt!’ werden als een hart onder de riem toegezongen. Afgelopen zaterdag was een fantastische dag! Hup Donitas! Imherz!
(Wedstrijdverslag door Martijn Loonstra, Donitas heren 2)