Arbiter geeft Vrivo-libero zicht terug!

De eerste dag van maart 2014 was de dag dat Vrivo en VVH als enige teams in de 2e Divisie B mochten aantreden voor een sportief duel. Zou dit te maken hebben met het heidense (ja heidense!) feest “Carne Vale” (afscheid van vlees), ook wel bekend als Carnaval? Dit eet- en drinkgelag maakt het natuurlijk schier onmogelijk om gecoördineerde inspanning van enig niveau te leveren voor de gemiddelde ploeg uit onze competitie. De technische staf van Vrivo had hier bij voorbaat al een stokje voor gestoken.

Strenge alcoholcontroles en BMI metingen werden ingesteld om de sportieve Vriezenveense gelederen gesloten te houden. En met succes mag ik wel zeggen; de voltallige selectie was door ononderbroken noeste trainingsarbeid tot op de tanden bewapend tegen de ploeg komend uit de Dolfinarium-stad. Lichamelijk gespaard werden Dennis Polman (Achillespees gerelateerde perikelen) en Martin Klomp (werkgerelateerde “perikelen”).

Tot positieve verbazing stond deze ontmoeting tussen de nummer 3 en de nummer 9 in de “VoV weekend top10”, waarvoor sportieve dank aan VoV!  De eerste ontmoeting tussen de beide ploegen eindigde in een redelijk simpele 0-4 overwinning voor de Vrivole mannen en VoV zag dan geen aanleiding waarom dat nu anders zou gaan zijn.

Afijn, om 15.00 uur mocht Vrivo in de Stamper afslaan voor de 17e wedstrijd van het seizoen 2013 / 2014. Gelijk bleek dat spelverdeler Peter Oosterhuis er zin in had, want hij serveerde met een machtige sprongservice gelijk drie (bijna) directe punten en zette daarmee de toon deze wedstrijd. Vrivo begon dus agressief en wilde VVH niet de illusie geven dat er iets te halen was in Twenteland. Mede door goed midspel van Leon de Jong ging de eerste set erg makkelijk met 25-17 naar de thuisploeg. De 2e en 3e set waren eigenlijk een kopie van de eerste. Veel valt er niet over te melden, behalve dan dat de setstanden verschilden: 25-19 in de 2e set en 25-20 in de 3e.

De vierde set keek Vrivo eigenlijk de hele set tegen een geringe achterstand aan. Bijna bij de 20 punten gekomen kwam een ommekeer in deze achterstand door een plotseling, schel, alle rumoer overstijgend fluitsignaal van 1e scheidsrechter dhr. J.W. Tijink ten faveure van de Vriezenveense ploeg. Verbaasd werd door beide ploegen gediscussieerd over de aard van dit fluitsignaal totdat de beste leidende man aan alle speculatie een einde maakte door de reden middels handsignalen duidelijk te maken: SCHERMEN!

Kon het zijn? Zou het dan eindelijk?? Gerald Mensen riep euforisch uit: “EINDELIJK!!” De hele ploeg slaakte een zucht van verlichting en viel elkaar emotioneel in de armen! Er bleek duidelijk meer te zitten achter dit ogenschijnlijk onschuldige fluitsignaal van overigens goed leidende heer Tijink, en wel het volgende:

Libero Robert Hees klaagt al vanaf het begin van de competitie over slecht zicht. Ga eens praten met een goede opticien, zou men dan kunnen denken. Echter, hij bleek te refereren aan de bijna elke week weer opdoemende netschermen van ten minste 1,90 meter hoog en minimaal 6 schouders breed. Er is in het hele seizoen nog geen enkele (!) keer voor afgefloten, terwijl hiervoor aanleiding genoeg is geweest. Er is dus in de Vrivo passing enige irritatie ontstaan over de bijna onaflatende aanwezigheid van deze schermen bij veel ploegen, of misschien beter gezegd de afwezigheid van het scheidsrechterlijk optreden hiertegen.

Al vaker zijn hierover ordentelijke discussies gevoerd met verscheidene scheidsrechters, maar het is opvallend hoeveel verschillende interpretaties van “schermen” er bestaan. Vaak wordt de dialoog met de aanvoerder niet eens aangegaan (ook niet ná een wedstrijd!) en zelfs regelmatig afgedaan als onzin. Vandaar even een korte passage uit het reglementenboekje van de Nevobo, met de hoop dat dit wat vaker in de praktijk gaat worden toegepast:

“12.5 SCHERMEN”

12.5.1 De spelers van het team aan service mogen de serveerder en de baan van de bal niet door een individueel of groepsscherm aan het zicht van de tegenstander onttrekken. 12.5.2 Een speler of groep spelers van het team aan service maakt een scherm door op het moment van de service de armen te bewegen, te springen, zich zijdelings te  bewegen tijdens het uitvoeren van de service, of door bij elkaar te gaan staan om de serveerder en de baan van de bal aan het zicht van de tegenstander te onttrekken.”

Ons dunkt dat dit aan de arbitrale verbeelding weinig te wensen over kan laten en we hopen dan ook dat het wijzen hierop tot gevolg heeft dat er wat vaker tegen gaat worden opgetreden. (Zijn er eigenlijk scheidsrechters die de verslagen op VoV lezen??)

Wellicht vraagt u zich af waarom ik mij hierover zo druk maak. Dat heeft een tweetal erg simpele redenen. Ten eerste, en belangrijkste: Onze libero Robert Hees is gemiddeld 30 centimeter korter dan het tegenover hem met grote regelmaat opgestelde “muurtje”. Tel daarbij op de (minimaal) 3x 50 centimeter van 3 gemiddelde breedgeschouderde 2e Divisie volleyballers en je hebt al gauw 2,85 vierkante meter aan visueel ondoordringbaar menselijk scherm.

Al met al wordt dus de zichtbaarheid van de bal, bij serveren, voor onze libero gereduceerd met maarliefst 50%! van gemiddeld 15 meter tot plusminus 7,5 meter. Het anticiperen op de serve van de tegenstander wordt daarbij dus een stuk lastiger. Ten tweede, en meest simpel: Het is een officiële regel in het Nevobo reglement 2013 – 2017. Gewoon toepassen dus…

Om de 4e set nog even af te ronden: het fluitsignaal wegens schermen bleek net dat beetje extra motivatie voor de mannen van Vrivo. Na een spannend slot trok de ploeg met 27-25 aan het langste eind en werd met 4-0 gewonnen van de mannen uit Harderwijk.

Wellicht dat het moment van fluiten tegen VVH wegens schermen enigszins onfortuinlijk was (zo rond de 20 punten in de laatste set), maar de scheidsrechter oogste lof van de Vriezenveense ploeg omdat hij (in elk geval in hun ervaring) de EERSTE (!) arbiter bleek te zijn die het reglement op dit gebied kent.

Volgende week de wedstrijd tegen E.V.V. in het prachtige Elburg. Het heeft een kleine visserijhaven; het zou dus zomaar kunnen dat naderhand een visje verschalkt zal gaan worden door de visminnende Tukkers.

(Wedstrijdverslag van Matthijs Oosterhuis, Vrivo Vriezenveen. Foto Jan van den Noort)