Donitas2 verliest stadsderby van Veracles
‘Hij heeft de laatste wedstrijd nog in de benen!’ werd geroepen toen passer – loper Jelmer Daniels met zijn bionisch been aan kwam lopen. De laatste aanvaring met Veracles was hem niet goed bekomen, de resultaten van de wedstrijd duidelijk zichtbaar in zijn pas. Alle adviezen van therapeuten en doktoren in de wind slaand, stapte de kolossus het veld in. Een sprongservice lag niet binnen de mogelijkheden, maar een vernietigende klapper zou de groenen moeten doen beven.
Met de setstand op 1 – 1, stond het scorebord op onbegrijpelijke wijze op 22 – 10 in het voordeel van groen. Het wedstrijdformulier waren ze vakkundig verloren, waardoor ze ongestraft met deze onrechtvaardigheid weg konden komen. Voor zover de herinnering strekt was het 21 – 9 toen de hierboven genoemde passer – loper zijn been gaf om een punt te maken. Maar deze opoffering werd niet door het groene volk gewaardeerd; de stand op maandag 31 maart was 22 – 10.
De mannen van Jaap Romeijn stonden als het minder begaafde Lingo publiek langs de kant van het veld te schreeuwen. Flashbacks van de koude atmosfeer, de felle lampen en het debacle van de laatste wedstrijd flitsten voor ieders ogen. De bedoelde vernietigende klapper bleef in een vlaag van PTSS steken en gezapig zeilde de service van Jelmer Daniels het net over. Hij zag er geen been meer in. Strompelend kwam hij nog wel het veld in, maar het eerste bloed vloeide aan Donitas zijde; 23 – 10 voor de belagers. Donitas kende een kortstondige opleving, maar verloor de eerste derde set al snel met 25 – 14.
Coach Totti sprak de manschappen bemoedigend toe: ‘Deze slag was ingecalculeerd! De groene arrogantie kent geen grenzen! We pakken ze wanneer ze zich veilig wanen en slaan ze hard met een 3 – 2 winst om de oren!’. Hoop glinsterde in ieders ogen. Passer-loper Rutger ‘Epke’ van der Goot had voor de gelegenheid zelfs de moeite genomen zijn ogen te openen. Logisch gevolg was dat hij in de set die volgde dan ook een aantal prima ballen wist te slaan.
Maar helaas, waar de aanvallers nog wel van de grond kwamen, kwam de pass dit niet. Toen zelfs jarige job Jisse Diekerhof geen scorende aanval meer wist te produceren, wist ook Erwin Enter dat het eigenlijk al te laat was toen hij het veld in gewisseld werd. Met verve sloeg hij nog een bal diagonaal langs de eigen helft van het net, maar zelfs dit kon de manschappen niet opmonteren. De dramatische voorvallen van het laatste treffen in de Koos Duppenhal lagen nog te vers in het geheugen. Met 25 – 19 doofde de nachtkaars voor Donitas.
Na de wedstrijd sprak Harrie Lutz verbeten dat dit de eerste maal was dat hij ooit van Veracles verloren had. Weer een onschuldige kinderziel kapot getrapt door het groene kwaad. Sterkte mannen.
(Wedstrijdverslag door Martijn Loonstra, Donitas heren 2)