Vliegt Nevobo nieuwe stijl de bocht uit?

Onderstaand publiceren wij (wederom) een ingezonden brief, waarin de schrijver zijn ongenoegen kwijt wil omtrent het reilen en zeilen binnen de Nederlandse Volleybalbond. Wij zijn bij Vizier op Volleybal van mening dat wij verontrustte Nevobo leden de gelegenheid moeten geven om hun mening aangaande hun bond te kunnen uiten op een onafhankelijk medium, zoals VoV dat is. Met uitzondering van enkele taalkundige correcties hebben wij niets toegevoegd of weggelaten uit het schrijven van de ondergetekende.     

De ingezonden brief luidde:

“In de nieuwe stijl van besturen van de Nevobo hebben de landelijke en regionale bestuursleden, de verenigingen, en de verschillende (vrijwillige) commissies vrijwel niets meer te zeggen. Alle beslissingen worden inmiddels genomen door medewerkers in loondienst van de Nevobo, door de zogenaamde werkorganisatie. De meeste bestuurders van weleer, vrijwilligers met een jarenlange kennis van de volleybalwereld (vaak ook nog eens hooggeschoold met veel ervaring in het bedrijfsleven en onderwijs) zijn, tezamen met hun expertise, aan de kant gezet.

De gevolgen worden zoals bekend zeker in de (nationale) arbitrage gevoeld. Directeur Staps en manager De Vos hebben geen enkele affiniteit met de arbitrage en dat wordt op de werkvloer gemerkt. De wijze bestuurders van weleer worden node gemist. Hoofd Arbitrage Van Iersel probeert er met de nodige inzet nog de moed in te houden, maar ondanks allerlei goede ideeën, masterplannen en licentiesystemen, zijn de topmensen van de werkorganisatie blijkbaar van gedachte dat arbitrage alleen maar een geldverslindend, lastig, maar noodzakelijk kwaad is. Het respect voor deze hobbyisten is bij de Nevobo ver te zoeken.

Hoeveel officiële lijnrechters zullen er inmiddels gestopt zijn vanwege de belachelijke en discriminerende eisen? De helft? Laten we ons eens afvragen wat voor scheidsrechters en lijnrechters er nu eigenlijk worden gezocht? Niet oud en niet dik is inmiddels een richtlijn. Zonder weerwoord is ook verstandig, want kritiek, weerwoord en het zich niet conformeren worden door de werkorganisatie genadeloos afgestraft. Jong, slank en gewillig dus? Als je dan vrouw bent heb je het helemaal gemaakt. En wie kan daar nou tegen zijn: Britt op de bok! Maar gaat het dan alleen om de onvrede van de scheidsrechters en de BMI van de lijnrechters? Er lijkt veel meer aan de hand.

De laatste jaren worden er in hoog tempo (te?) snelle beslissingen genomen en grove fouten gemaakt, die het aanzien van het volleybal in Nederland schaden. Dit lijkt met name te komen omdat kunde, kennis, ervaring, en de voelsprieten in het werkveld ontbreken. De wijze mannen en vrouwen (bestuurs- en commissie leden) uit het hele land worden node gemist!

Zo was daar de volstrekt onnodige uitsluiting van de club Orion (uit de eredivisie). Een seizoen lang is men in Doetinchem verstoken geweest van de geweldige wedstrijden (met altijd veel en meelevend publiek), die ik toch ook al gauw een keer of zeven per seizoen bezocht.

Een rechtszaak leek er in september aan te komen, en één en ander werd onder meer via de media uitgevochten. Een exotische tussenoplossing was het gevolg, door Orion wel de beker te laten spelen en de toezegging te doen dat zij een jaar later (samen met Tilburg) weer mee mogen doen. Helaas ging dat feest niet helemaal door want Tilburg kreeg het financieel niet rond en trok zich terug. Chapeau voor de vereniging Orion, die het lukte op de been te blijven en volgend seizoen gewoon in de (top van de) eredivisie terugkomt. Wat een prachtige vereniging en organisatie, want welke club zou hen dat na kunnen doen?

Tussendoor werd dan wel even in de achterkamertjes geregeld dat de vrijgekomen plaats door de nummer 3 van de topdivisie wordt ingenomen (Talent Team Papendal). Blijkbaar vond men het bij Zaanstad wel goed zo, want deze gedegradeerde nummer 8 van de (reguliere) eredivisie geeft zijn plaats zonder gemor op. Misschien is dat conform de regels, het blijft toch vreemd dat een volwaardige eredivisie – organisatie, met de jarenlange inzet van de leden van deze vereniging, wordt afgeserveerd en vervangen door een door de Nevobo (-leden) zelf betaalde “club”. In een tombola van onhandig manoeuvreren toverde de werkorganisatie vervolgens voor de zevende keer op rij een nieuwe competitieopzet uit de hoed voor de heren eredivisie.

Deze opzet is voor de insiders nog wel enigszins te begrijpen, maar zal door de gemiddelde sportliefhebber als volstrekt belachelijk en niet te volgen worden ervaren. Niet voor niets zei de trainer/coach van Abiant/Lycurgus over deze opzet: ‘Absurd dat de opzet weer verandert. Het getuigt van weinig visie en lange termijn beleid.’

En dan nog het plaatsen van het Talent Team Papendal in de dames – eredivisie. Tot enorme ergernis van verschillende clubs die in die Eredivisie uitkomen. Eurosped, Alterno en Set – Up ’65 waren des duivels. Competitievervalsing van het zuiverste soort, waarbij verenigingen ook nog eens om spelers moeten gaan concurreren met de, mede door hun gefinancierde, eigen bond. Van een boycot werd al gesproken. Machteloos waren ze, deze verenigingen.

De werkorganisatie is en speelt de baas, en dat hebben ze gemerkt. Met moeite lukte het de werkorganisatie de zaken in de minne te schikken, maar ook hier is de koude zeker nog niet uit de lucht, zeker omdat de bond de gedane toezeggingen gedurende dit seizoen niet gestand deed (toen Set-Up’65 aantrad tegen het talentteam kreeg het geen twee speelsters tegenover zich die daarvoor nog in Ootmarsum speelden zoals toegezegd, maar drie). 

Een kleine contributieverhoging werd ondertussen ook even doorgevoerd. Waarom eigenlijk? Er is flink gesnoeid in het aantal medewerkers, waardoor de overgebleven medewerkers een hoge werkdruk ervaren, maar toch is de verhoging nog nodig om al die directeuren en managers van de Nevobo te betalen. Weet u hoeveel directeuren en managers de bond telt? Het zijn er minstens twaalf en dat zijn er toch echt al gauw zes teveel! Ik laat het rekensommetje van wat dat per jaar kosten aan u over. Voorbeelden van onhandigheden op nationaal niveau zijn legio, maar ook op regionaal niveau gebeuren vreemde dingen.

De vraag die zo langzamerhand dan ook opkomt is of  de Nevobo nog wel een vereniging voor de leden is, waarbij de werkorganisatie in dienst staat van de leden. En dus ook doet wat de leden willen. Of bestaat de vereniging en zijn leden om de opdrachten en ideeën van de managers van de werkorganisatie uit te voeren? Dat laatste lijkt steeds meer het geval. Het wordt hoog tijd dat de werkorganisatie onder bewind van een actief bestuur gaat komen…. of beter… gewoon weer gaat doen wat de leden willen. Want de Nevobo is een vereniging voor de leden, en niet andersom!

Was getekend door Arbitrage Oost Leak en een bezorgde volleyballer.