Het (on)gelijk van de video challenge

Daar leek het echt op bij Turkije tegen Rusland. In deze vijf sets durende Final Six wedstrijd werd er nogal veel gebruik gemaakt van dit systeem. Zowel om de beelden te zien als om gewoon een verkapte time out aan te vragen als het spannend werd en er eigenlijk niets te discussiëren viel.

De coaches kregen zeer regelmatig gelijk als zij op indicatie van hun speelsters om de beelden vroegen. Hetgeen dan tevens inhield dat de lijnrechters en / of de tweede scheids er regelmatig naast zaten. En dat was dan waarschijnlijk ook de reden dat op een gegeven moment de eerste scheids zowel de video challenge als de beslissing van zijn collega naar de prullenbak verwees en zijn eigen waarneming doordrukte, maar dat gebeurde ook al voordat er überhaupt was gebleken dat er wat mis was met hun beoordelingen.

Eerste set: Bij 13-17 geeft de challenge aan “no fault” (in casu voetfout). Scheidsrechter gaat er niet mee akkoord en laat het gegeven punt staan. Meteen het volgende punt weer een challenge voor netfout / blok. Onterecht. De foutserve op 17-23 wordt na de challenge van 17-24 gecorrigeerd in 18-23.

Tweede set: De challenge bij 1-1 verandert de 2-1 voor Turkije in 1-2 voor Rusland. De bal was in, niet uit. De beelden bewezen dat de uitbal bij 11-9 ook uitwas, waardoor de stand 11-10 werd. Op 20-20 en 22-23 bleken de scheidsrechtelijke beslissingen juist te zijn. ‘no fault’ gaf de challenge aan, net zoals de leiding had beoordeeld.

Derde set: Twee keer een challenge. Een onterechte op 13-6 vanwege een vermeende touché bal en een volgens de Russische coach terechte vanwege een netfout, die niet als terecht werd beoordeeld. Wegwerpgebaren leverde hem een gele kaart op.

Vierde set: Twee keer achter elkaar werd de video geraadpleegd en twee keer kreeg Turkije gelijk. De 6-7 werd 8-7 bij de technische time out in plaats van 6-8 zoals de scheidsen hadden gezien.  Op 22-20 opnieuw de vraag om de beelden te zien. Na een serie van 22-17 naar 22-20 leek de eerste meer op een verkapte time out. Er werd ‘no fault’ geconstateerd en het gegeven punt bleef staan.

Vijfde set: Wat er in de vijfde set gebeurde spande de kroon. Eerst werd een 4-3 stand gecorrigeerd in 5-2. De serve was op de lijn, niet uit. De challenge bij 6-3 bewees dat er geen touché was gemaakt en het punt terecht was. Dat was even anders toen Sonsirma de 11-12 er vanaf de driemeter lijn in sloeg. Rusland zag een voetfout. Een ‘line violation’. De video op het grote projectiescherm in de hal gaf aan ‘no fault’. De scheids besliste anders. Heel Turkije protesteerde.

Nogmaals de video raadplegen. Weer ‘no fault’ , scheids blijft bij zijn mening en neemt weer een andere beslissing. Turkije blijft protesteren.  De scheidsen overleggen met elkaar en weer wordt de video geraadpleegd. Dan verschijnt er “fault’ op het video scherm en gaat het punt toch naar Rusland voor de 10-13 in plaats van 11-12. Sonsirma krijgt een gele kaart. Op 12-13 nogmaals een challenge.

Het lijkt ons toe dat de FIVB bij evaluatie van deze wedstrijd en de beslissingen die naar aanleiding van inzet van de video challenge werden genomen nog wel even zal napraten met de betrokkenen.

gh @ Vizier op Volleybal.