Afscheid van scheids Henk Woudstra

De wedstrijd van aanstaande zaterdag in het Alfacollege tussen Abiant Lycurgus en Landstede Volleybal (begint om 20:00 uur) wordt een bijzondere. En niet alleen omdat het Lycurgus tegen Landstede is, de nummer één tegen de nummer drie in de Eredivisie, maar ook omdat het tevens de afscheidswedstrijd is van Henk Woudstra, de N1 nestor,  alias “suczeven”, van het Nederlandse scheidsrechterscorps in de volleybal Eredivisie.

Na meer dan 40 jaar, Henk zegt dat het er zelfs ruim 43 waren en onafgebroken vanaf 1977 in de Eredivisie, komt er dus een eind aan een geweldig imposante loopbaan. Dat Frans Lodérus als 2^de fungeert en Hans Nieukerke Henk bij dit afscheid zal toespreken zegt wel genoeg over zijn staat van dienst. Dat algemeen directeur  Joëlle Staps (ondanks haar expliciete toezegging) en hoofd arbitrage Joep van Iersel schitteren door afwezigheid zegt ook genoeg over de verhoudingen tussen Henk en de Nevobo / Arbitrage. Dat loopt al een tijdje niet zo gesmeerd hebben wij begrepen, waarover Henk zelf zegt dat hij zich in hevige mate stoort aan het feit dat volgens hem de waarheid nog al eens geweld wordt aangedaan.

Henk over zijn afscheid: “Ik hoop op een wedstrijd waar het publiek als winnaar uit de bus komt. Verder dat het een gewaardeerd en een gerespecteerd afscheid mag worden, waarop iedereen met weemoed terug zal kijken. Dat beide teams met staf en begeleiders er een ware happening van maken, dat het publiek aan volleybal blijft binden. Ook in de toekomst”

VoV: “Henk, dat ‘suczeven’ dan, waar slaat dat dan op?” 

Henk: ‘Suczeven’ is ontstaan omdat men altijd ‘suczes’ zegt en zeven meer is dan zes. Dat was / is een jarenlang grapje mijnerzijds”

VoV: “Geen algemeen directeur en geen hoofd arbitrage dus om je de hand te schudden en te bedanken voor die 43 Nevobo jaren?”

Henk: “Neen helaas niet, dat vind ik wel jammer, jammer dat beloftes geen gestand worden gedaan en er slecht met de Bond gecommuniceerd kan worden. Jongeren, zonder levens ervaring, willen de ouderen de loef afsteken. Dit is volgens mij de doodsteek voor de arbitrage en het volleybal.”

VoV: “Hoe wordt je nou een goede scheidsrechter?”

Henk: “In ieder geval niet door het hele randgebeuren rondom de wedstrijden te kennen. Dat hoort erbij, maar de theoretische kennis (van absoluut belang!) van alle regeltjes maakt je nog geen goede scheidsrechter. Daar komt wel een beetje meer bij kijken, en dat weet ik uit ervaring.

Er is een zogenaamde 10.000 uren theorie, het aantal uren dat je moet maken om een topper te worden. Toppers hebben in de regel veel ervaring, want oefening baart kunst, al is een carrière als scheidsrechter niet alleen afhankelijk van hard werken, maar ook van toevalligheden en een beetje geluk. En wat die 10.000 uur betreft  “zes jaren en een kwartaal dien je te investeren, uitgaande van een werkdag van 8 uur om een echte topper te worden”

Dus veel wedstrijden fluiten, veel wedstrijden volgen en veel wedstrijden nabespreken kunnen je een betere scheidsrechter maken. En wat natuurlijk niet onbelangrijk is, je dient persoonlijkheid te hebben. Dat is aangeboren en kun je nauwelijks aanleren.”

Henk verder: “maar ik besef me ook terdege dat het er door de nieuwe randvoorwaarden (punten middels licentiesysteem en het begeleiden voor je wedstrijd), het hele  BMI en leeftijd gedoe voor de vrijwilliger (naast zijn werk kan het ook extra druk op het privé leven leggen) niet gemakkelijker op wordt om deze topsportoffers te brengen.

VoV: “We kunnen ons voorstellen dat er heel veel geweldig leuke momenten zijn geweest in je carrière, noem er eens een paar.”

Henk: “Inderdaad, ik zou er een boek over kunnen schrijven, maar zal me tot een paar beperken, die me nu ineens zomaar te binnen schieten. Dat keertje dat ik na de wedstrijd de pastoor nodig had om naar huis te kunnen rijden, bijvoorbeeld.  Kerkgangers van een klein plaatsje in de buurt van Zevenaar hadden mijn auto klem gezet en ik wilde graag richting het hoge Noorden. Ben ik de kerk ingegaan en heb het verhaal aan de koster verteld. Die nam het met de pastoor op en die heeft zijn preek onderbroken en degenen die mij klem hadden gezet verzocht de auto weg te zetten, zodat ik naar huis kon.

En de keer dat ik als scheids werd uitgenodigd voor de afscheidwedstrijd van Esther Spekschoor bij Longa. Ik had geen idee waarom, maar later bleek mij dat ik de enige scheids was geweest die Ester in haar loopbaan een gele kaart had gegeven. Bij de wedstrijd Sneek vs Plantina Longa, wegens wegtrappen van de bal door Esther. Dat kaart geven heb ik dus nog eens dunnetjes overgedaan in haar afscheidswedstrijd! Eerst geel en toen rood, waarop Esther onder applaus het veld kon verlaten. 

Tijdens een dames wedstrijd, galant als ik was, hielp ik een geblesseerde speelster naar de kleedkamer dragen, om haar op een stoel onder de koude kraan te zetten. Want niemand, maar dan ook niemand, nam enig initiatief om de kermende dame  te helpen. Ik scheurde daarbij uit mijn pantalon / broek en daardoor werd mijn fel oranje onderbroek (in die tijd een hippe kleur) zichtbaar. Ik voelde mij bijzonder ongemakkelijk en ben voor het einde niet meer van mijn stoel gekomen. Met de hand voor mijn k……t, heb ik getracht de scheur te markeren. Gênant, maar wel hilarisch

VoV: “Waar heeft het volleybal je over de wereld gebracht, welke landen, welke toernooien?”

Henk: “ Dat was een hele rits door de jaren heen en ik ga ze niet allemaal opnoemen, want het aantal landen en toernooien zijn niet meer op drie paar handen te tellen. Onder andere heb ik gefloten in Kroatië, Verenigde Staten, Egypte, Cambodja, Bulgarije en natuurlijk bij onze oosterburen in Duitsland. Militaire WK ’s en Olympische Spelen, voorronden EK en op het EK zelf, oefeninterlands van (Jong) Oranje, studenten EK ’s en destijds het jaarlijkse Internationale Kerst Volleybaltoernooi in Apeldoorn schieten me zo te binnen, maar ook op de internationale toernooien in Dedemsvaart en Almelo was ik er als scheidsrechter bij”

VoV: “Ben je alleen maar als scheidsrechter actief geweest binnen het volleybal”

Henk: “Neen joh,  ik heb (heel vroeger) zelf nog gevolleybald bij Lycurgus, de Griffioen (Wolvega) en Arnhemia (Arnhem). Ik had al vlot in de gaten dat ik geen topvolleyballer zou worden en later bleek ook wel dat het fluiten beter bij me paste. Ik ben trainer geweest bij Setash in Huissen en ik ben nog altijd actief als beachvolleybal-  en footvolley scheidsrechter, dat laatste onder andere bij NK ‘s , EK ‘s en WK ‘s, en dat alweer vanaf 2008.  En verder begeleid ik op verzoek van Abiant Lycurgus de scheidsrechters bij hun Europacup wedstrijden in Groningen. Ook dat doe ik alweer sedert  2009”

VoV: “Henk, hoe zou jij jezelf willen karakteriseren als mens en als scheidsrechter?”

Henk: “Betrouwbaar, energiek, positief kritisch doch constructief maar bovenal eerlijk.  Mijn motto is ‘Een leven wat strijdbaar is voor een ander, is NOBEL’

“Henk, we wensen je een geweldig afscheid en nog hele mooie jaren in het volleybal, samen met Astrid uiteraard.  Ongetwijfeld zal een organisatie, ik zeg niet de organisatie, je weten te vinden om gepast gebruik te maken van je knowhow en je jarenlange ervaring. Henk, het ga je goed!”

Het verdere management team, dat de topwedstrijd in goede banen gaat leiden is op verzoek van Henk geformeerd en bestaat uit technisch jurylid J.H. Rinksma en de lijnrechters H. Harmelink, S.J.E. van Delden, G.R.M. Pals en Alle Schoonhoven.

De Nevobo vindt dat als geïnteresseerden bij de afscheidswedstrijd van Henk aanwezig willen zijn,  dit op eigen initiatief  gebeurt. Er zijn geen (parkeer)plaatsen of entreekaarten gereserveerd  en dat zegt eigenlijk wel veel over hoe de bond met zijn vrijwilligers omgaat. Zo’n handelswijze past wel een beetje in het beeld, dat de weduwe van een ex-bondscoach geen vrijkaartje van de bond kon krijgen voor een dames interland onlangs in Doetinchem. Dat werd ons tenminste nog even meegegeven!

gh @ Vizier op Volleybal.