Soms shit ’t mee, soms zit shit tegen…

Het afgelopen volleybalweekend stond in het teken van de 2^e ronde in de nationale beker.
Na de 1^e ronde betrapte ik mijzelf er op dat zich sarcasme, ja zelfs enig cynisme, jegens de arbitrage en de Nevobo van mij meester aan het maken was. Er werd binnen anderhalve set en op ongelooflijke wijze 1 gele-, 1 rode-, 1 rood-gele- en een rode kaart getrokken voor spelers van Vrivo. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat een zekere zelfingenomenheid de kop op steekt onder (enkele sujetten van) het scheidsrechterskorps in de 2^e Divisie alsmede binnen de Nevobo. Momenteel loopt de strafzaak (!!) hierover, dus ik kan hier (nog) niet verder over uitwijden. Terugkijkend op deze 2^e bekerronde moet ik bekennen dat het sarcasme in de minderheid dreigt te komen t.o.v. het cynisme. Hierover ga ik wel verder uitwijden in dit verslag…

De eerste wedstrijd van zaterdag 18 oktober om 15.00 uur stond in het teken van het treffen met het thuisspelende Keistad; de ingelichte volleyballiefhebber weet dan dat we in Amersfoort zijn. De 2^e wedstrijd was tegen Captains***Kangeroe uit Hardenberg. Met frisse zin begonnen de mannen van Vrivo aan de 1^ewedstrijd, temeer daar de redactie van VoV vond dat Keistad zich “normaal gesproken” zou moeten plaatsen voor de volgende ronde. Dit vond men bij de Vriezenveense mannen helemaal nog niet zo vanzelfsprekend omdat gepocht kon worden op een ongeslagen status tegen de Amersfoortse ploeg. De mannen van Vrivo waren dus uitermate gemotiveerd. (red. VoV: wat een berichtje al niet teweeg brengt) Dit resulteerde in winst in de 1^e set met 22-25 en thuisploeg Keistad kon de borst nat maken voor de rest van de wedstrijd.

Zoals u inmiddels wellicht een beetje vermoedt heeft Vrivo de laatste weken niet echt goede ervaringen met de arbitrage en de Nevobo gehad. Het volgende voorval voegt eigenlijk alleen maar toe aan de vervelende smaak hierin: In de 2^e set vond de 1^e scheidsrechter het nodig om aanvoerder Peter Oosterhuis bij zich te roepen en hem mede te delen dat het woord “shit” (dat vlak daarvoor in de mond genomen was) niet meer gebezigd diende te worden door de spelers van Vrivo als uiting van (persoonlijk) ongenoegen. De verbaasde aanvoerder vroeg de scheidsrechter of hij misschien een grapje maakte, maar dit bleek niet het geval.

De eerstvolgende rally werd helaas nooit een rally door een foute opslag van Eddie Oosterhuis. In een vlaag van emotie, wat wel eens voorkomt in de sport, uitte de speler het ongenoegen over (let wel!) zijn persoonlijk falen met de woorden “shit-serve”. Dit kon natuurlijk niet door de beugel! De 1^e scheidsrechter vond dit een grove schending van de (door hemzelf bepaalde) morele beginselen en besloot dat de enige terechte straf hiervoor een directe rode kaart was.

Dit voorval wierp een dermate grote schaduw over de wedstrijd en het onbegrip bij de normaal zo Vrivole mannen was zo groot, dat het plezier hen in één klap werd ontnomen. Om een lang verhaal kort te maken: er werd verloren van Keistad met 3-1, hoewel dit ook andersom had kunnen zijn; er werd tòch nog een goede wedstrijd aan de dag gelegd door de Tukkers. De 2^e wedstrijd tegen Captains***Kangeroe werd verloren met dezelfde cijfers, ook omdat, door verplichting elders van enkele Vrivo spelers, de ploeg het toernooi noodgedwongen met 6 spelers moest voltooien.

Naderhand werd nog met de arbiter hartelijk dan mening verschild (ook door de aanvoerder van Keistad!), maar eerstgenoemde bleef stug bij zijn standpunt over poep. Hij wist zelfs te melden dat het onderdeel was van het Nevobo – reglementen internationaal ook zo gehandhaafd werd.

Afijn, bekertoernooi achter de rug. Shit happens, zou je kunnen zeggen. Maar de vervelende nasmaak die de schijtsrechter had achtergelaten heeft mij genoopt enig onderzoek te doen. Allereerst kan het Nevobo bekertoernooi niet betiteld worden als een internationaal evenement, tenzij je wellicht streken met een bepaald afwijkend accent wilt betitelen als “buitenlands”, maar dat argument kunnen we dus van tafel vegen. Hoewel ik de gehele avond het 110 pagina’s tellende boekwerk meerdere malen heb gelezen heb ik niets kunnen vinden in het Nevobo -reglement dat zou kunnen rechtvaardigen dat het woord “shit” zou kunnen worden beoordeeld als “wangedrag dat leidt tot maatregelen” (regel 21.2 van de “officiële speleregels volleybal 2013-2017), laat staan bestraft dient te worden met een rode kaart (toepassing van maatregelen voor wangedrag, regel 21.4). Ook heb ik geen enkele jurisprudentie kunnen vinden die zou kunnen rechtvaardigen dat het woord “shit” kan worden beoordeeld als ontoelaatbaar in een willekeurige volleybalwedstrijd en, nogmaals, dient te worden bestraft met een rode kaart.

Nu gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik als verantwoordelijk ouder mijn (jonge) kinderen van 5, 8 en 10 jaar opvoed met de uitdrukkelijke boodschap het woord “shit” buiten hun vocabulaire te laten. Echter, we hebben hier níet te maken met kleine kinderen, maar volwassen mannen die een sportief duel uitvechten waarbij emotie een grote èn, in het algemeen, aangename rol speelt. Een rol die, naar mijn mening, in toenemende mate wordt onderdrukt door subjectieve arbitrale beslissingen die meer agressie opwekken dan deze inperken.

Natuurlijk is er een grens aan het gedrag van spelers, zowel woordelijk als fysiek, waartegen, indien noodzakelijk, met gele en/of rode kaarten dient te worden opgetreden. Maar als in het heetst van een volleybalduel, waarbij opponenten elkaar sportief het leven zuur proberen te maken, het woord “shit” al als ontoelaatbaar wordt betiteld, dan verbaast het mij ten zeerste dat in mijn lange volleyballeven dit de eerste (!!) keer is dat ik hiervan op de hoogte wordt gebracht, laat staan bestraft zie worden met een rode kaart! Sporthallen in het hele land zullen rood zien van arbitrale strafkaarten (en gezichten van volleyballers met ongekanaliseerde emotie…)

Laten we alsjeblieft het, toch al onder druk staande, mannenvolleybal niet degraderen tot een soort emotiesteriel, apathisch weekends tijdverdrijf. Ik vrees dat shit uiteindelijk de fan pas echt zal gaan raken als volleybalmannen op geen enkele manier meer uiting mogen geven aan hun sportieve emoties…

Met oprechte zorgen en sportieve groet.

(Verslag van Matthijs Oosterhuis, Vrivo. Foto Jan van den Noort)