VVU met vallen en opstaan naar zege

Dat paradijsvogels niet elke week kunnen shinen is gisteren gebleken. Ook al hebben we 4-0 gewonnen, we hebben er heel hard voor moeten werken. Met daarbij een compliment aan onze tegenstander, die vochten als leeuwen.

Trainer Bas gaf ons eigenlijk vóór de wedstrijd al het teken dat het een andere dag ging worden dan gepland. Hij kwam er tijdens het inlopen achter dat de spelerskaarten nog thuis lagen en moest even z’n ‘Thomas Dekker pokerface’ opzetten en z’n tijdrit verbeteren tussen zijn huis en de Galgenwaard. Dat deed ‘ie helemaal niet onverdienstelijk maar dat het eerste biertje van de trainer binnen was, was een feit.

Nadat onze mini van de week Jasmijn haar eerste punt in de eerste divisie scoorde door een bal op de achterlijn te slaan waren we er helemaal klaar voor…Met Marielle, Lisa, Maaike, Sandrijn, Danielle en Mila begonnen we de eerste set. Janine stond op de libero plek in plaats van Hanneke, die een week rust kreeg voor haar rug en deed dat met verve. Daarbij hadden we extra versterking aan de kant.

Lonneke van der Pol had al eens eerder meegedaan, maar stond ook nu weer haar vrije zaterdag in de Galgenwaard. En Deborah van Daelen heeft haar eerste punten in de eerste divisie gespeeld. Onder het legendarische nummer 111 mocht zij vandaag aan de bak. En we kunnen het mis hebben als team, maar volgens ons is ze aardig talentvol en kan ze het nog ver gaan schoppen…

Jasmijn had ons een flinke boost gegeven en ons even laten zien hoe het wel moest, want we keken als snel tegen een achterstand aan.  Na een aantal punten werd het ons al duidelijk…. dit was zo’n dag dat niks vanzelf ging. Dit was zo’n dag dat we moesten knokken tot we erbij neer zouden vallen. Stravoc zat er lekker in en speelde met passie en flair, woorden die ons niet eens bekend voorkwamen op dat moment. Maar elk punt gingen we tot het gaatje en onder leiding van Lonneke “the sirene” van der Pol aan de kant schreeuwden we onze meiden punt voor punt naar de overwinning. (25-22)

“Lelijk volleybal is ook volleybal” – en zo gingen we het veld weer in. Uiteraard stonden we ook deze set punten achter. Er werd verdedigd, gescholden, mooie ballen gescoord, slechte blokjes gezet, gelachen, domme fouten gemaakt, prachtige passjes gegeven,  geschreeuwd en toen…. waren we er bij 25-19.

De derde set. Toch sowieso een set die we wilden pakken om de wedstrijd binnen te slepen. Want we waren ons er goed van bewust dat als we deze set niet zouden pakken Stravoc de wedstrijd volledig kon kantelen. Het werd een herhaling van de eerste twee alleen liep de achterstand hier wel heel erg op. Op 08-16 besloot coach Bas Rianne in te brengen voor Sandrijn om even wat nieuwe energie in het veld te brengen. Dat bleek even nodig te zijn. Puntje voor puntje kwamen we weer dichterbij. Door het oog van de naald kropen we richting de eindstreep en wonnen! (25-23)

Die vierde set dan ook maar! De remmen waren los. Kloek werd weer “Killer Kloek” aan het net met blokkeren en Janine verdedigde elke bal. Maaike scoorde bijna een bal in de één meter, alleen zat dat net er nog tussen, dat was jammer. Deborah kwam er een aantal punten in om in het achterveld wat versterking te brengen en ook Melany kwam erin om haar skills te showen. Beide deden het zo goed als foutloos en Melany serveerde ook even twee directe punten, wat een toppers! Zo wisten we deze set wat makkelijker te winnen en hadden we toch de volle winst op zak! (25-18)

Volgende week mogen we uit tegen Peelpush, dat kan alleen maar een leuke pot gaan worden! Wij hebben er super veel zin in.

Vergeten jullie niet 6 december naar de Galgenwaard te komen? Dan spelen we de derde ronde van de beker tegen twee leuke Topdivisie teams! 13.30 uur tegen PDK Huizen en 17.30 uur tegen Brainconsultant / Donitas, zet ’t in je agenda en schreeuw ons naar de overwinning!

(Wedstrijdverslag van Hanneke Nijhuis, VV Utrecht dames 1)