VCV MA in achtbaan van emoties naar brons

“Gisteren tijdens het NOJK heeft VCV Varsseveld MA een geweldige prestatie geleverd. Ze zijn derde van Nederland geworden. Op deze dag hebben we verschillende scenario’s beleefd in een achtbaan van emoties. Je kunt het zo gek niet verzinnen, of het was gisteren bij VCV Varsseveld MA wel van toepassing.”  Zegt trainer coach Frans Jordens na een geweldige dag volleybal voor zijn ploeg. Hij vervolgt met:

“Klokslag 9:30 uur begonnen we aan de eerste wedstrijd tegen Voltena, een duel waar meteen spanning om stond omdat je de dag goed wilt beginnen. Het was enigszins te zien in ons spel,  onrustig, zenuwachtig. Uiteindelijk hebben we de 1^ste set in de slotfase gepakt met 25-21. Toen was de kop eraf en ging het in de tweede wat makkelijker. Setwinst met 25-15. De eerste twee punten waren binnen. nu ons richten op de volgende wedstrijd tegen WSV. meteen een hele belangrijke, want  de kruisfinale kon binnen worden gehaald.

Om 13:30 uur (of iets later) begonnen we aan deze clash. En dat hebben we gemerkt. WSV had de druk er meteen goed op en wij zetten helaas wat minder druk op hun passlijn. WSV was sterk en wij niet. Het zag er naar uit dat er een set met dik verlies aan kwam. Gelukkig  konden we de schade beperken tot 17-25. Dan maar de schroom van ons afgooien en opmaken voor de 2e set.

Hierin waren wij aan de beurt om de passlijn van WSV onder vuur te nemen, hetgeen ook gebeurde. Wij speelden een stuk beter en bij een 21-14 voorsprong dachten wij als coaches: “Zo nu WSV onder de zeventien houden en de plaatsing voor de kruisfinale is perfect. Wellicht dachten de meiden dat ook en werd het door kleine foutjes aan onze kant 25-18 setwinst. Potverdikkeme twee setpuntjes te weinig voor directe plaatsing.

Nu moesten we in de derde wedstrijd tegen Sneek een set pakken om ons alsnog te plaatsen. Sneek (de uiteindelijke kampioen) was een hele sterke ploeg waar het heel lastig zou worden, maar we hadden afgesproken om er vol in te gaan. Dat Sneek een geweldig team heeft staan hebben we in de 1^ste set meteen geweten. Ze waren heer en meester en we gingen er dik af. hoeveel?  Dat weet ik even niet meer en het was trouwens ook niet belangrijk.

We moesten ons nu richten op de tweede set. Nog even de meiden aan herinneren dat we tot nu al een geweldige prestatie hadden geleverd en ze voor houden dat alles nog mogelijk was, als we er vol voor zouden gaan. Normaal gesproken zou je denken “Tja dat was het voor vandaag wel, Sneek gaat doordrukken en wij zijn gezien, maar niets was minder waar. In volleybal is altijd van alles mogelijk, als je er maar in blijft geloven. In deze super belangrijke tweede set gingen we heel scherp van start en bleven we goed bij. Halverwege de set kwamen we op een kleine voorsprong en op dat moment ging Sneek wisselen.

Wij bleven doordrukken en onze voorsprong werd iets groter. Sneek ging weer wisselen, maar onze  voorsprong werd weer iets groter. Sneek ging terugwisselen, maar hun ritme was weg en bleef weg. Wat een sensatie, wij kwamen op een 24-22 voorsprong en hadden de kruisfinale binnen bereik. Het was billen knijpen voor iedereen en alles wat voor VCV Varsseveld was. En ja hoor we pakken deze set op een geweldige manier en we waren uitzinnig van vreugde door deze topprestatie. En ons talrijk opgekomen publiek was dat ook.

We zaten nu ineens bij de beste vier teams van Nederland. Man, man, niet te geloven, niet te filmen. We gingen ons vanaf dat moment focussen op de kruisfinale. Tegen wie was nog onduidelijk omdat er in de andere poule nog van alles kon gebeuren. Uiteindelijk werd het Sudosa – Desto uit Assen.

Ergens rond 16:15 uur begonnen we aan deze volgende clash. Sudosa was ook een hele sterke ploeg waar we ook goed en fel tegen begonnen. deze set ging helemaal gelijk op en tegen het eind konden we toch doordrukken en de set pakken met 25-23. Bam, de eerste klap was misschien wel een daalder waard.

Niet is minder waar en Sudosa liet in de tweede set zien waarom zij een sterk team hebben. Wij hadden helemaal niets in te brengen en kwamen op een hele grote achterstand, al snel had ik de twee time outs gebruikt en het was zaak om als team niet gefrustreerd te raken, maar proberen te herstellen voor de derde en beslissende set. Het werd 15-25 verlies.

Nu lag onze focus helemaal op de derde set en dat was ook echt te zien. We gingen er vol in en we bleven goed bij, weliswaar wisselden we van speelhelft met een hele kleine achterstand, maar we bleven vol voor elke bal gaan en dat zorgde bij Sudosa voor behoorlijk onrust. We kwamen bij en kregen een kleine voorsprong. de kleine voorsprong werd ineens MATCHPOINT. Oei, oei 14-13 voor ons, man , man wat gebeurde hier! Helaas wilde Sudosa niet meewerken en werd hun sterke diagonaal speelster in stelling gebracht. Zij werkte dat matchpoint weg. Sudosa rook bloed en sleepte de setwinst binnen met 14-16. Oh, Oh wat waren wij dichtbij de plaatsing voor de finale om het kampioenschap van Nederland geweest.

De meiden waren helemaal leeg na de zware teleurstelling van dit verlies, en dan moest er ook nog een troost finale gespeeld gaan worden. Op dat moment is er dan helemaal niemand die dit ziet zitten, wat dan ook heel logisch is na zo’n kruisfinale. We hebben het team even bij mekaar gehaald en besproken dat we nu al een uitzonderlijke prestatie hebben geleverd door bij de beste vier teams van Nederland te zitten. we hebben ze bewust gemaakt dat het mentaal op dit moment superzwaar is om je vanuit deze grote teleurstelling je op te laden voor de wedstrijd om de derde plek. En hoe dichter we bij het begin van deze wedstrijd kwamen, hoe beter onze focus werd. Dat was goed te zien en bijzonder knap van de meiden.

Tegen 18:00 uur begonnen we aan onze laatste clash. Nu tegen Zaanstad. Onze start was furieus. Onze servedruk en aanvalsgeweld was Zaanstad te machtig en we kwamen op een 19-9 voorsprong. het ging eigenlijk te makkelijk en dat bleek ook wel want Zaanstad kwam steeds dichterbij en dichterbij. Gelukkig kwamen we op het goede moment weer aan scoren toe en haalden dan ook deze set binnen. Volgens mij iets van 25-20. Zo, en dat was dus één.

Ook de 2e set was onze start weer geweldig en weer kwamen we op een goede voorsprong (niet zo ruim als in de 1e set maar toch redelijk). Je kon aan Zaanstad zien dat ze niet weer zo makkelijk wilden verliezen en gingen beter en beter spelen. We hadden op tijd in de gaten dat we mee moesten in dit geweld. Het ging verder zo goed als gelijk op en in de slotfase konden we doordrukken en wisten we deze set ook te winnen. Hoeveel deze set was weet ik niet meer, want we waren uitzinnig van vreugde. We waren nu ineens 3e van Nederland. Mamma Mia wat was hier gebeurd! Niet te geloven, VCV Varsseveld  MA sluit het NOJK als derde van Nederland af, het brons gaat mee naar Varsseveld!

We willen ons, in grote getale, meegereisd publiek super bedanken voor de geweldige ondersteuning op deze dag middels fanatieke aanmoedigingen en veel trom geweld. Het was genieten om, met zo’n publiek achter je, de wedstrijden te spelen. HULDE daarvoor.”

De meiden Iris, Brechtje, Lynn, Karien, Jet, Britt, Lotte, Linde, Anne Lieke en Jasmin (op afstand):  “Bedankt voor deze topdag.”

(Toernooiverslag van Frans Jordens, trainer coach van VCV MA. Foto Hans van Dijk.)

Meer foto’s van deze finale dag door Hans van Dijk in Doetinchem zijn te zien via de link

https://www.flickr.com/photos/128706077@N05/sets/72157649034959303/