US verliest tiebreak, niet normaal!

In Amsterdam zijn sommige dingen eigenlijk al eeuwenlang aanwezig: grachtenpanden, toeristen, zwervers en parkeerautomaten. In Apeldoorn niet. Daar zijn de meest in het oog springende culturele bezienswaardigheden: Paleis het Loo, station Apeldoorn Osseveld en Henny Stoel. Maar geen stadsrechten.

US heren 1 reed wat ongecontroleerd richting de uitwedstrijd in Apeldoorn. Er werd bij de warming up van de warming up meerdere malen geprobeerd voor de aardigheid een bal tegen het plafond te krijgen en we hadden heel er veel lol, pret en gebbetjes. Bij het inslaan zette Kevin direct de toon door te gaan spelverdelen. Niek was er wederom niet bij, hij was blijven hangen in het nationaal politiemuseum te Apeldoorn maar kwam er later achter dat dit gesloten was.

De eerste set kon de snotterende Bas kon zijn uitstekende spel van vorig weekend niet echt gevolg geven. De ingevallen Dirk had de dag van zijn leven, glunderend dat hij met heren 1 mee mocht en als een kind zo blij dat zijn vriendinnetje Suzan hem permissie had gegeven. Dirk gaat, zo zal verder in de wedstrijd blijken, er in komen op de passer loper~, de midden~ en de diagonaalpositie. De eerste set ging overigens verloren, wij hadden te veel moeite om onder de servicedruk uit te komen. Vervolgens werden aan Dynamose kant miraculeuze reddingen gedaan en formidabele ballen van de grond gehaald, waarvoor chapeau! We kwamen terug tot 24-23 en Luigi mocht serveren. Genoeg over deze marginale eerste set (25-23).

De tweede set werd er net als de eerste een flink gat gemaakt aan het begin. Door Dynamo welteverstaan. Hartverwarmend was gedurende deze hele set de glimlach van Gerben, hij doet soms wel alsof hij een beetje boos wordt maar is toch vooral heel content met al die lieve jongens om hem heen. Punt na punt verloren wij meer terrein in set twee en zelfs San kon daar geen verandering in brengen. San is nota bene twee meter met nog vier centimeter! De set eindigde goed voor Dynamo.

Domenico had nog wel wat aanmerkingen op de scheidsrechter maar krijgt in de regel geen kaarten omdat hij altijd terugvalt op zijn moedertaal: Scorregio! Paninio! En de wat langere: Mi piscio sulla tomba di tua madre! (Het zal je maar in de schoenen worden geschoven, want hij heeft dit niet echt gezegd). Nick had nog altijd last van zijn knooppuntachtige schouder-kwetsuur en kon helaas niet invallen. Eindstand set 2 was 25 voor Dynamo, 16 voor US. Dat hebben we nog niet vaak meegemaakt, wat jij Jaap? Jaap: “Daar heb je een punt Bram!”

Bij begin van de derde set (19-25 winst) was Oliver druk aan het marchanderen met de tegenstander. Hij zag voor zichzelf wel een beloning in de vorm van een gehaktbal wanneer Dynamo zou winnen. Dit behoorde echter tot de categorie: Droom-maar-lekker-verder. Wij startten na enige wisselingen door coach Christophe met een aanvallendere opstelling. In feite was Domenico de enige echte passer en beschikte Gerben over een scala van vijf ras aanvallers: San, Dirk, Luigi, Oliver en Bram.

Met het geschreeuw van bank en veld namen wij bezit van de volledige hal en hoorde je “La Sbragi!” echoën in de wielerbaan. San nam ons mee en wist punt na punt te pakken, ook Dirk was goed bezig en wist via de blokkering de nodige punten bij te schrijven. Luigi stond voor het eerst sinds lange tijd te passen en was stabiel. De vierde set wonnen we met 20-25.

Wij zijn een degelijk team met inventaris van Bas de brute Beuker, Bram de maffe Blaffer, Christophe de Kafkiaanse beslagkom, Dirk de Degenrijger, Dodo la estino, Gerben het creatieve Gedicht, Jaap het integere Zinkviooltje, Kevin de formele Kever, Lennart de Peruaanse Lover, Luigi la ciliegia contaminato, Niek de Baringstoeschouwer, Nick-TNT, Oliver de beestachtige Pikeur, San de witte Tank en Tiffany de tweeledige Tijgerin.

De laatste set zou met een dergelijke selectie toch binnen het bereik moeten liggen. Het tegendeel was waar. Normaal gesproken winnen wij de laatste set, maar nu niet. Het werd een jammerlijke winst voor Dynamo (15-11).

Op naar de laatste twee wedstrijden tegen VoCASA (super goed team wat letterlijk smeekt om complimenten) en Peelpush.  Uitspraak van de wedstrijd van de Dynamose spelverdeler Ruben de Vries:  “Ik heb gedroomd over een gewetensconflict tussen een regenmeter en een Bengalees.”

(Wedstrijdverslag van B. Koolstra, US Amsterdam. Foto Jan van den Noort)