De Paradijsvogels KAMPIOEN!

Zaterdag 28 maart was het dan zover. De wedstrijd om definitief het kampioenschap binnen te halen kon gespeeld worden. Het ultieme doel wat we aan het begin van het seizoen hebben gesteld. Hoe kon het ook anders met zo´n team!

Om half 2 werd er verzameld op perron 1 van Utrecht CS (voor sommigen nog best moeilijk te vinden). Eenmaal daar stond er een team te wachten, dat klaar was voor de strijd. In de trein werden er voorspelling uitgesproken richting draaiende camera’s en de laatste vogel werd begroet op station Overvecht. Niemand wilde natuurlijk rijden met het oog op eventuele champagne. De conducteur werd vriendelijk begroet en verrast dat iedereen daadwerkelijk ingechecked had (en dus ook genoeg saldo op de kaart had staan).

Eenmaal aangekomen werd de sporthal snel gevonden. Daar nestelden de vogeltjes zich eens goed en werd de voorbereiding gestart. Er was weinig echte nervositeit te bespeuren, meer alleen gezonde spanning. Daar we hadden gegokt op een eventuele vertraging bij de NS (excuses hiervoor), waren we mooi op tijd en dus erg eager toen we daadwerkelijk aan de bak mochten. Bij het inslaan werd het al duidelijk: hier staat een ploeg die daadwerkelijk kampioen wil worden. Ook het publiek stroomde ondertussen binnen en vele bekenden werden enthousiast begroet. Altijd een opsteker!

Er werd met de ‘vaste’ basis begonnen aan de wedstrijd: Marielle, Janine, Rianne, Lisa, Danielle, Maaike en Hanneke. Waar de eerste paar punten nog even afstemmen was werd er daarna snel een voorsprong behaald door een uitstekende service serie van Danielle. De eerste set ging met 25-16 naar vv Utrecht. In de tweede set werd dit spel doorgezet, Sovoco werd serverend onder druk gezet, vele ballen werden verdedigd en punten werden binnengehaald. Ditmaal een service serie van Lisa die ons naar setpoint bracht: 25-12 was de eindstand.

In de derde set was het vertrouwen nog hoger en werden er meer en meer combinaties gespeeld, mooie ballen werden gescoord, sommigen werden nog geblokt, maar het mocht niet baten. Sandrijn was ondertussen het veld ingekomen en pakte haar smashes mee. Dit maal door een uitstekende service serie van Lonneke (tot haar eigen verbazing zelfs) werd de set binnengehaald met 25-13.

Toen kwam de laatste set. Zouden de dames last krijgen van de zenuwen? De tussenstanden spreken voor zich denk ik: van 4-1 naar 17-4. Deborah was blijven staan, alleen dit maal op haar meer vertrouwde plekje op de passer loper. Ze sloeg de ballen op hoogte overal waar ze de gaten zag in de verdediging. Iedereen verdedigde alsof hun levens er van af hing. Ballen werden geblokkeerd (soms met de neus) en een flink staaltje powervolleybal werd tentoongespreid. Het laatste punt werd binnengehaald door een schitterend blok van Maaike en Lisa, op exact dezelfde wijze  als het laatste kampioenspunt 2 jaar geleden. Wat een einde via 09-25!

En wat voor een seizoen is het! Met Capelle als directe uitdager en concurrent hebben we moeten strijden waardoor we pas met 93 (!) punten onszelf kampioen kunnen noemen. Het heeft vele leuke wedstrijden opgeleverd waar we hard voor de punten hebben moeten knokken, maar ook vele wedstrijden waar we konden laten zien over wat voor een kwaliteit we over beschikken. En misschien ook wel de grootste kwaliteit: het collectief. Zo ook afgelopen zaterdag. Iedereen was aanwezig en op het wedstrijdformulier (helaas kon niet iedereen spelen, maar was dit wel het geval geweest was dit ook gebeurd)

Iedereen bedankt die dit mogelijk heeft kunnen maken vanuit de club en natuurlijk onze vaste supporters die vele kilometers gemaakt hebben!  Het bleef nog lang onrustig in Soest (waar we, zeer sportief, getrakteerd werden op gebak), onderweg in de trein en in de Galgenwaard (al heb ik dat laatste van horen zeggen)

Een zeer trotse coach  Ba(a)s Rauwerdink.