#Neen, geen p/d voor Donitas Heren 2

Slechts twee punten achter op de nummer acht, met een wedstrijd minder! In de tweede seizoenshelft zijn we eindelijk weer wedstrijden aan het winnen, waaronder van de toenmalige nummer vijf, de nummer zeven en als absoluut hoogtepunt, van dat lelijke groene Veracles!

Aan het begin van het seizoen wist Donitas Heren 2 het na twee wedstrijden al klaar te spelen om op de 12e plek te belanden. Een positie die we vrijwel de rest van het seizoen vast wisten te houden. Slechts tweemaal klommen we heel even naar de negende positie en nog een keer naar de tiende, om daarna vrijwel direct weer terug te keren naar die veilige warme twaalfde  plek. Die is van ons!

Maar toen de organisatie van het teamweekend mailde dat de p / d wedstrijden waarschijnlijk tegelijk met het teamweekend zouden vallen, was de shit aan. ‘Wat?! Moeten we nuchter naar bed op teamweekend? Moeten we vroeg opstaan? Mogen we de Biro d’Italia niet rijden op de vrijdagavond?!’. Opeens werd er hoger gesprongen, werd er harder geslagen en werd er gevochten voor elk punt, voor elke bal, voor elkaar!!

Afgelopen zaterdag, 28 maart, kwam het tweede van Reflex ons in die toestand in Groningen bezoeken. De mannen staan op een veilige zevende plek, kunnen eigenlijk niet meer degraderen als er geen gekke dingen gebeuren en hebben een degelijk seizoen gespeeld. Zij zagen van te voren weinig tegenstand in de mannen van Donitas en verwachtten ze wel even zakelijk van het veld te spelen.

Desillusie, koude kermis en met slechts één punt op zak terug naar Kampen klinken als goede hashtags om te gebruiken voor deze wedstrijd. Ware het niet dat hashtags nergens op slaan in een wedstrijdverslag.

Door rugproblemen, knieproblemen, schouderproblemen en duimproblemen kon Donitas beginnen met een hele beperkte, wankele en instabiele basis. Slechts twee eigen passer/lopers en één eigen hoofd blokkeerder waren beschikbaar voor coach Il Grande. Edoch leek dit een recept te zijn met grote potentie, want hoewel de eerste set spannend was, er aan beide zijden hard gewerkt werd, wist Donitas de laatste punten in te kloppen, op te bakken en af te serveren. Hoppa, 25 – 22!

De tweede set leek Reflex al wat wanhopiger, toen service – pass na service – pass maar niet bij de spelverdeler wist te belanden. Ook de eigen service wist vaker het net te vinden, dan de overkant van het veld. Man, man, het leek wel alsof ze niet wilden winnen. Dat zorgde voor een overtuigende stand van 25 – 16. Clean spel, hard van het veld geveegd.

Maar de derde set werd de strategie omgegooid. Het risico met de service ging omhoog, er werd harder geslagen en meer uitverdedigd. Voordat de Geel – Blauwe thuisspelers wisten wat er gebeurde stond er ineens 2 – 10 op het scorebord. Klote. ‘Er moet verdomme nu iets gebeuren!’ schreeuwde een withete Totti tijdens de time-out. Libero en passer – lopers keken elkaar aan; ‘laten we dan maar weer gewoon gaan passen’ leken ze tegen elkaar te zeggen. Hoppa, 6 – 10. Olé, 14 – 17. Goh, 18 – 18. BAM, 25 – 23!!

Maar de laatste set vierde de hoogmoed hoogtij. Er moet gezegd worden dat de scheids zijn lijnrechters overrulede op 23 – 24 voor Reflex, waardoor ze toch nog één punt pakten, maar we hadden de set eigenlijk al eerder moeten pakken. Zo wist Reflex toch één puntje mee te nemen, maar hield Donitas er vier in eigen huis!

Ja, we staan nog steeds laatste. Ja, er zijn nog maar drie wedstrijden te gaan. Maar… Ja, we staan maar één punt achter op de nummer negen. Ja, we staan maar twee punten achter op de nummer  acht. Ja, we hebben één wedstrijd minder gespeeld dan de nummers acht tot en met elf. Ja, we geven ons niet zomaar gewonnen. En JA, we gaan GEEN p / d spelen tijdens ons teamweekend!!  #ja, IM HERZ!!

(Wedstrijdverslag van Martijn Loonstra, Donitas heren 2)