Afscheid van Marvin Andringa bij Compaen

Het zal wennen worden voor Compaen. Nooit meer die gelukzalige grijns van Marvin, binnen en buiten de lijnen. Niemand kon zo stralen na een door hem gewonnen punt. En dat overkwam hem nogal eens in al die jaren dat hij de kleuren van onze vereniging verdedigde.

Met zijn krachtige en lenige linkerarm dreef hij menige blokkering tot wanhoop. Hij bonkte of prakte de bal altijd wel op de één of andere manier op de grond. Het zijn de kwaliteiten die voor een diagonaalaanvaller onontbeerlijk zijn. Marvin onderhield een soort laserverbinding met zijn spelverdelers. Derk de Saegher, Ralf Muijs, Koen Baas en Nils Augustijn waren de aangevers en Marvin de afmaker. Het waren onverbrekelijke duo’s. Wim Jonk en Dennis Bergkamp uit de voetbalwereld, Waylon en Ilse DeLange als zangduo en de cabaretiers Frans van Dusschoten en André van Duin. De een kan niet zonder de ander.

Marvin is een man met vele kwaliteiten, dus het volleybal was niet altijd hoofdzaak. Als carrièreman deed hij er de laatste seizoenen een studie bij en ook was hij bezig zich tot een voortreffelijke huisvader te ontwikkelen. Met een verschuiving van prioriteiten bleef het gymmen dan beperkt tot één training in de week. Verbazingwekkend hoe hij met deze amateuristische preparatie zich eenvoudig kon handhaven op het niveau van de Topdivisie.

Wel had dit tot gevolg dat Marvin steeds meer de rol kreeg van wat ze in het honkbal pinchhitter noemen. Een speler die een team dat op een dood punt zit uit de versukkeling trekt en alsnog winnend heen gaat. Ook die taak was op het lijf van de kalende knaller uit Wormer geschreven. Niet geremd door enige vorm van spanning serveerde of smashte hij de punten boven de twintig binnen.

We gaan hem missen, de man die weleens de thermometer van het team heette. Marvin bepaalde goed of gemiddeld. Er is nog een stukje hoop dat hij gaat afbouwen in het tweede om de goddelijke set-ups van Ralf Muijs een passend slot te geven. Het geeft me een heerlijk nostalgisch gevoel.

Marvin, het gaat je goed. En je blijft welkom bij Compaen.

(Door Marcel Vermeulen. Foto Tjerk Laan)