Legendarische zaterdag bij US heren2
En weer werd een legendarische zaterdag in het seizoen van de lange mannen van US2 bijgeschreven. Even over drie verzamelden de mannen zich te midden van de eerste Halloween partygang(st)ers met duivelsdrietanden en bijlen door hun hoofd en gesteund door een rijkelijk opgekomen publiek van vrienden, vriendinnen, familie, voormalig teamgenoten en andere nieuwsgierige volleybalkenners voor de topper in de tweede divisie C.
We hadden er zin in. Niet op z’n minst omdat koploper en aartsrivaal Zaanstad HS3 met een versterkt team naar de Amstelcampus was gekomen. Frank van den Outenaar serveerde vorig seizoen nog de halve Eredivisie aan gort en de middenmensen van Zaanstad HS2 hadden deze week uitgekozen om onze de competitie al deze week te beslissen. Hoe anders zou het lopen. Wij hadden Kelvin na zijn fantastische wedstrijd vorige week gevraagd wederom de gelederen te versterken en Morad maakte zijn debuut voor US.
Tactisch werd de teamleiding versterkt door Gertjan die met Happeliaanse spreuken het vuurtje opstookte. Voor de jongeren onder ons: Ernst Happel, Feyenoord trainer in de jaren zeventig hield ooit eens de kortste teambespreking die ik ken. “Vandaag spelen wij tegen boeren, verliezen zou een schande zijn”. Einde teambespreking
In de voorbereiding waren we nog kansloos geweest, maar na vier wedstrijden stond er een team. De eerste set ging lang gelijk op waarna de sprongservice van Zaan de doorslag gaf. Maar goed, met 25-22 deden we prima mee. De tweede set werd bijna een walkover. Remco was ongrijpbaar voor de tegenpartij en speelde alsof Rijswijk de tegenstander was. Wouter was aanvallend en blokkeren heer en meester. Nu we het toch over the man of the match hebben, de middenmensen van Zaan hadden compleet niks in te brengen tegen de dreunende smashes en lange blokarmen van Wouter.
Tot 22-16 was er niks aan de hand voor US. En toen kwam die sprongservice weer. Het werd 22-23 alvorens we de service reeks doorbraken. Intussen was Joris door zijn enkel gegaan en had Morad zijn debuut gemaakt. Wouter zou Wouter niet zijn als hij er persoonlijk voor zorgde dat we de set alsnog en volledig terecht in ons voordeel beslechtte.
De derde set werd een galavoorstelling van US. Slim serveren, gedegen aanvallen en hard werken in de verdediging frustreerden de Zaankanters tot op het bot. Ze haalden de libero uit de pass ten gunste van meer ervaren passers. Door de loopakties van Jesper op de sprongservice te bekorten kon ook die service ons niet meer verontrusten. Met 25-19 kwamen ze nog goed weg.
We leken op weg naar de overwinning en zo zag ook het begin van de vierde set eruit. Daarna brak er wat – en dat was niet de enkel van Joris. De set ging verloren door een lagere concentratie. Ook de wissels konden dat tij niet keren. In een altijd spannende vijfde set ging het tot 11-11 gelijk op. Daarna pakte Zaan een puntje voorsprong en bij het eerste matchpoint was de wedstrijd gespeeld. 3-2 verloren, met 108-106.
En een fantastische wedstrijd gespeeld. We mengden ons tussen onze geliefden, familie en clubgenoten om nog even de trots van de US dames een hart onder de riem te steken en toe werd het Halloween. Voor ons een party, voor de tegenstander was de horror s’ middags al begonnen.
(Wedstrijdverslag via Dennis Bouw US heren 2)