Mooi bij US, een gênant goede serveserie

28 November. De dag dat we eindelijk eens een keer op ons kompas keken en het Westen mochten volgen in plaats van telkens te moeten afreizen naar Hubbekutteveenerdorp ergens in het Oosten des lands. Het werd Sliedrecht dit maal. Bepakt en bezakt zaten we in de auto en lieten we ons naar de sporthal van Sliedrecht dames 2 blazen.

Eenmaal hier namen we eerst nog even plaats in de kantine waar de liefdesverhalen van onze vrijgezellen over de tafel vlogen. De trainers waren er immers toch nog niet. Toen ze binnen kwamen slikten we onze laatste woorden hierover weg samen met de laatste happen eten en begonnen we aan de wedstrijdvoorbereiding.

Het eerste wat we deden toen we het veld betraden was een veilige plek zoeken voor Ruth waar ze kon schuilen voor de wedstrijd begon. We wilden niet weer een libero in het veld hebben met een bult ter grootte van een mandarijn omdat ze in haar ogen ook best kon koppen met een hockeybal.

Dat we in het Westen waren konden we ook merken aan de muziek. Eindelijk een keer geen tractorreggae maar gewoon lekkere hitjes. Meezingend en swingend begonnen we dus vol goede moed aan de warming-up. We waren lekker energiek en enthousiast met het succes van de beker nog in ons achterhoofd.

We begonnen de wedstrijd echter niet goed. Van de energie voor de wedstrijd was niet echt meer wat te zien en het leek alsof we al slaapwandelend in het veld stonden. Sliedrecht had ons serverend in de greep en andersom hadden wij geen grip op onze serve; veel fouten en degene die goed waren, waren niet overtuigend genoeg. Hierdoor liepen we al snel tegen een achterstand aan.

Het tweede deel van de set werden we eindelijk allemaal wakker en begonnen we goede ballen te slaan en stonden we verdedigend op de goede plekken. Helaas stonden we al te veel punten achter om het op tijd goed te maken. We verloren de set net met 25-23.

In de tweede set gingen we beter serveren en dat zag je in de stand. Ook hadden onze aanvallers de machine op gang en had Sliedrecht moeite om de ballen bij de spelverdeler te krijgen. We waren wakker. Hèhè. We zagen de juiste plekken om te prikken en maakten daar dankbaar gebruik van.
Helaas bleven we net iets te ver achter de feiten aanlopen waardoor we een aantal setpoints niet wisten te verzilveren. Sliedrecht wel en het werd een bloedstollende 31-29.

De derde set was compleet anders. Wij regeerden de volledige set met overtuiging. Door een gênant goede service serie van Laura stonden we meteen al dik voor. Sliedrecht probeerde haar af te leiden met wat lafjes gerommel op het hout van de tribune. Met als resultaat dat ze alleen maar nog beter ging serveren en de jongens waarschijnlijk de hele nacht niet hebben kunnen slapen van de vurige beestachtige blik die Laura ze toewierp toen ze onder hun geroffel weer de zoveelste ace sloeg.   Sliedrecht wist onze voorsprong niet meer in te halen en de derde set wonnen we overtuigend met 19-25.

Helaas waren we die overtuiging ergens kwijtgeraakt toen we tussen set drie en set vier van veld wisselden. We maakten weer erg veel service fouten en passend kregen we het niet onder controle. Aan het einde van de set kregen we een herleving en pompten Sophie en Saskia een aantal mooie ballen binnen de lijnen. Het was helaas niet genoeg. De vierde set verloren we met 25-20 en de gehoopte vijfde set bleef uit.

Volgende week hebben we een weekend vrij om de verjaardag te vieren van onze rood gemutste meest geliefde bejaarde. 12 December mogen we weer en zullen we Apollo ontvangen in onze Amstel dome. Jullie zijn allemaal heel erg welkom om ons om half 6 naar de overwinning te juichen!

(Wedstrijdverslag door Sandrijn Swarts, Pharmafilter US Amsterdam. Foto Rudy van ’t Rood)