Emmen pakt broodnodige zege op Reflex
“When you don’t give up, you cannot fail” Met die woorden verwerkt in een filmpje van de hardloper Derk Redmond op de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona probeerde trainer / coach Lesley de Jonge zijn meiden afgelopen zaterdag op de juiste wijze te prepareren voor de belangrijke wedstrijd tegen Zalsman / Reflex. Het hielp, want ondanks dat het spel vaak niet goed was, stonden de jonge meiden er op de momenten dat het moest. Met als resultaat een 3-1 overwinning en vier broodnodige punten.
De opluchting , na het laatste punt, was dan ook op het gezicht van coach Lesley de Jonge af te lezen. ‘Heerlijk, dit voelt goed’. En hij snelde naar veld 2 om aan zijn warming up te beginnen met het eerste mannenteam (wonnen met 3-1 van Sudosa – Desto H2). Makkelijk ging het namelijk niet met de equipe van De Jonge op veld 1 van het Esdal College in Emmen.
Het team kent een turbulent seizoen waarbij al vrij snel hun vaste spelverdeelster Malon Mars vanwege blessureleed moest stoppen. Marije Hamming en de (ook) in het tweede spelende Danique Aardema werden de nieuwe regisseurs van het talentvolle team uit Emmen. De automatismen moesten er opnieuw ingeslepen worden en dat kost nu eenmaal tijd bij een jong team.
Lesley de Jonge koos er zaterdag voor om met het jonge talent Danique Aardema op de spelverdeelsterpositie te starten. Het team werd verder gecomplementeerd met Marije Hamming, Renee Houkes, Lieke Streutker, Sasha ten Hove, Laura Koopman en libero Nienke de Vries.
In de beginfase namen de gasten uit Kampen even de regie in de handen. Met twee goede geplaatste services werd de thuisploeg meteen aan het denken gezet. De jonge meiden uit Emmen beten zich erin vast en knokten zich terug.
Vooral tactisch kende de thuisploeg een sterke periode, waardoor coach Hans Verstappen moest ‘grijpen’ naar een aantal wissels. Aanvallend kwamen de Emmenaren er goed door met slim geplaatste ballen en ook serverend werden de gasten goed onder druk gezet. Met de duidelijke cijfers 25-16 hadden de Emmenaeren de gewenste droomstart te pakken.
Helaas kon de formatie van Lesley de Jonge deze start niet doorzetten. Het spel aan de kant van Emmen werd slordiger en tactisch konden ze nog maar weinig uitrichten. Reflex nam de regie over, scoorde veel door het midden en daar kon de thuisploeg amper iets tegen over zetten. Bij de Emmenaren ging het spel alleen maar over de buitenkant, waardoor het te doorzichtig werd. Met 21-25 trok de ploeg van Hans Verstappen de stand gelijk.
Op het moment dat Derk Redmond in zijn race (na ongeveer 200 meter) in 1992 last van zijn hamstring kreeg, even nadacht en op karakter zijn weg vervolgde met zijn vader, bracht coach Lesley de Jonge in het begin van de derde set (ze waren immers op de helft) zijn meiden bij elkaar, inspireerde ze en bracht het geloof in het team terug. Aan enthousiasme geen gebrek bij Emmen.
Met een prima aanval over mid werd er meteen een klein mentaal tikje uitgedeeld. Immers Reflex heerste in de tweede set door het midden. Renee Houkes pakte, ondanks haar jonge leeftijd, haar verantwoordelijkheid en sleepte het team op moeilijke momenten er door heen. Lange rally’s werden er gewonnen en de derde set ook, 25-17.
Reflex liet de kop niet hangen, bleef knokken, maar onder aanvoering van de veelscorende diagonaal Marije Hamming werd er een gat geslagen in de vierde set. Ondanks dat het spel bij vlagen heel slordig oogde, bleef het team geloven in hun eigen spel. Bij 20-14 leek de buit dan ook binnen, maar kinderlijk eenvoudig gaf de thuisploeg de voorsprong ook weer uit handen. Met Katja Stam voor Danique Aardema probeerde coach De Jonge het geloof in eigen kunnen weer in het team terug te krijgen.
Een aantal nagelbijtende supporters van Emmen hadden het niet meer, want de zege leek toch in handbereik. En zo geschiedde. De thuisploeg kon uiteindelijk het beste omgaan met de zenuwen en de finish, een 3-1 overwinning was bereikt. Door de overwinning gaan de Emmenaren als tiende de winterstop in.
(Wedstrijdverslag door Stephan Blaauw, Emmen ’95. Foto Rudy van ’t Rood)