De Bevers: Geen beloning voor hard werken

Zaterdag 23 januari speelden we eindelijk weer eens een thuiswedstrijd. Het vertrouwde publiek, de juiste sfeer en dan ook nog eens een prima trainingsweek! Dat zou toch goed moeten komen tegen de meiden van Donitas? Helaas ging dat iets anders dan we hadden gehoopt…

We begonnen de eerste set erg sterk. Veel beleving, enthousiasme en een prima serve druk van onze kant. Het voelde alsof het vandaag dan eindelijk zou gaan lukken. Maar dat gevoel werd ons al snel afgenomen door de meiden uit Groningen. Ze hadden een goede serve en wisten op een slimme manier, vooral via de lange midden, gebruik te maken van onze fouten. Een voorsprong van vijf punten werd al gauw een behoorlijke achterstand. We kregen de boel niet op orde en moesten genoegen nemen met 14 punten in de eerste set.

Op naar de tweede. Met goede moed en met de gedachte dat we niks te verliezen hadden, gingen we het veld weer in! Een spannende pot, waarin beide ploegen moesten knokken om de set binnen te slepen. Door veel druk van onze middens, een goeie serve en met een klein beetje geluk van de scheidsrechter, trokken wij gelukkig aan het langste eind. Het stond nu 1-1, dus er was nog van alles mogelijk!

En dat er van alles mogelijk was bleek wel… Want hoe krijgen we het voor elkaar om in de derde set niet meer dan 9 punten te halen? Ja, dat leest u goed. Verder dan 9 punten kwamen we deze set niet. Veel eigen fouten en bepaalde zaken niet op orde hebben, dat was bij ons het geval. Maar dat mocht ons er niet van weerhouden om in de vierde set keihard te vechten om er een vijfde set uit te slepen. Dus de koppen gingen weer omhoog, op naar de vierde set!

Deze set begonnen we iets anders dan we gewend waren de laatste tijd. Want daar was ineens een oude bekende. Lisa van Rossem, die eerder bij ons als passer – loper in het veld stond, kwam nu na een hele tijd niet te hebben gevolleybald, als spelverdeelster het veld in. Door het afscheid van Emma Antonissen als spelverdeelster deze week, was Lisa bereid om ons uit de brand te helpen. En dat ze gelijk aan de bak moest deze wedstrijd, had ze niet aan zien komen, maar wat heeft ze dat goed opgepakt!

Helaas was het niet genoeg om de vierde set binnen te slepen. We liepen continu achter de feiten aan en waren niet in staat om het ‘probleem’ bij hen neer te leggen. Geen overtuiging en wederom de vele eigen fouten, deden ons de das om. En mocht u nog willen weten hoeveel punten we gescoord hebben deze set, het ongeluksgetal 13 stond (lekker toepasselijk) aan onze kant.

Met een naar en vooral moedeloos gevoel verlieten we het veld. Het keihard werken tijdens de trainingen werd wederom niet beloond met punten. Maar om deze wedstrijd toch positief af te sluiten, deel ik met jullie een uitspraak van onze aanvoerdster Mathilde Weijdeman, want de goede trainingen zullen echt wel beloond worden, als we daar maar vertrouwen in houden!

Goed, 1 puntje dus voor ons, 4 punten voor Donitas. Dat betekende, tijd voor een Nieuwjaarsborrel met de vereniging!

Volgende week spelen we om 17.30 uur in Emmen. Dus als u nog niks in de agenda heeft staan, zien we u graag op de tribune verschijnen.

(Wedstrijdverslag door Kaya van Tongeren, de Bevers Dames 1. Foto Rudy van ’t Rood)