Is dat nou echt nodig, US Amsterdam?

In de afgelopen week ging er een schok door volleyballend Nederland. De slapende pers berichtte er zelfs over. Meningen van Jan en Alleman werden afgewisseld door fluistergesprekken in de kleedkamers. US heren 1 speelde voor de tweede keer deze week tegen Webton heren 1.

Ditmaal geen minderjarige dansmarietjes maar meerderjarige ballenrollers. Er waren voor de spelers niet genoeg broekjes dus coach Frank P. haalde een broekje uit de kast en Luigi R. trok hem aan. Het was XS dus paste het hem niet, of zoals ze (bij wijze van spreke) in Engeland zeggen: ‘The hardest thing of beeing a pedofile, is fitting in.’ De wedstrijd kon beginnen. De volgende basis werd het veld in gestuurd: Kelvin K., Nick M., San van der M., Oliver V., Roald de L., Kevin de J. en Bram K.

Het aftasten in set één kon beginnen. De buitenaanvallers bij US misten het vuur wat ze in de eerste wedstrijd wel brachten. Toch bleven de beide teams gelijk opgaan. US serveerde af en toe fout en kon dit dan met een extra puntje in de rally weer compenseren. Desalniettemin was het Twente wat het eerste echte gaatje maakte. Tegen de twintig nam Twente een voorsprong van drie punten. Wij kwamen nog wel terug naar 21-24, maar zag Midas S. dat Twente de eerste set won(21-25).

De tweede set verliep vergelijkbaar met eerste set. Veranderingen waren doorgevoerd in de opstelling: Gerben D. en Bas D. waren er ingekomen. Weer liepen wij tegen een achterstand aan, maar gelukkig konden wij deze wegwerken (24-24). Gedurende de set kwam ook Luigi R. (met een normaal broekje) er in.  De derde set werd een dubbeltje op zijn kant. Ook Jaap A. mocht nog een blokje te pakken. Vervolgens ging Jaap er weer uit. Zoals men zegt bij beachvolleybal: ‘Wie het kleine niet deert, is het grote niet weert.’ Terwijl Twente de meeste setpoints had, liepen we toch gelijk op naar de 30 punten. De prikbal van een middentukker viel in maar werd fout beoordeeld. De hoop op dit setje bleef aanwezig bij US. Het bleek toch ijdele hoop want Twente trok aan het langste eind (30-32).

Na dit pijnlijke verlies van de tweede set leek er weinig veerkracht bij US te zijn overgebleven. Assistent Robbert van L. zat te mijmeren. Hij mijmerde over de vraag waarom volleybal sinds kort tot de domste sporten van de wereld behoorde. Op zijn smartphone vond hij dat van de volleyballers 45% een universitaire opleiding en 30% een HBO opleiding heeft genoten. Van de 60.000 volwassen leden hebben 59.999 hun middelbare school afgemaakt. Volleybal staat nu in het pijnlijke rijtje met: Teenworstelen, scheenschoppen, kaasrollen en dwergwerpen. Hoe konden wij hier ooit op af stevenen…

In de derde set kon US geen grip meer krijgen op Twente. Het stond al snel 1-6, dus de start was wederom verre van ideaal. Ondanks enkele oplevingen met scores, blokjes en verdedigingen stond het binnen een mum van tijd 17-22. Vervolgens maakte Twente enkele degelijke side-outs (20-24). Dat was het moment dat San van der M. mocht serveren. Deze serve moest natuurlijk goed, toch viel hij met een grote boog uit (20-25). Dit kan je onder de categorie ‘domme fouten’ plaatsen. Maar voor echt hele domme fouten moet je bij Steven zijn.

Net zo als het broekje van Luigi was Twente een maatje te groot. In de kantine namen wij een drankje en luisterden naar het volgende nummer van Speelman & Speelman (https://www.youtube.com/watch?v=Q_Sdqlh1djY)

Overigens is hun muziek sowieso ‘Retestrak’. Het cijfer voor de heer Oberje is een 7,1 (hij was koel en onzichtbaar). Voor de heer Hahn een 7,3 want hij was nog beter onzichtbaar. Denkt u nu na het lezen van dit verslag: “Moet dat nou?”, “Dit gaat echt te ver!” of “Het is abject+infaam!”. Mail deze reacties naar moetdatnou@usvolleybal.nl, wij zullen ze doorsturen naar Engeland.

(Wedstrijdverslag van Bram Koolstra, US. Logo idem)