Sliedrecht MB scoort maximaal op NOJK

Na een ongelofelijk lange dag met bijna alleen maar hoogtepunten, kwam de ultieme beloning voor Sliedrecht Sport meisjes B in de vorm van een bronzen plak! Vooraf had het team bestaande uit Johanna van Vliet, Jeanine de Jong, Romy Vet, Sabine van Rooy, Isa van Leeuwen, Fleur Muilwijk, Cato Huijssen, Tatum Prins, Pascalle Cnossen, Iris Kerkhof, Mika Pierik en Quinty Troost al het volste vertrouwen in een goede afloop, maar voor coach (Peter Muilwijk) en publiek zou iedere setwinst al een overwinning betekenen in de traditiegetrouw sterkst bezette categorie op de Nederlandse Kampioenschappen.

In een poule met Set-Up ’65, Sliedrecht Sport en VC Sneek (ja een bekend rijtje!), aangevuld met S.V.I. uit Zwolle wachtte het team een zware opgave om niet na drie potjes huiswaarts te gaan. Met Marina Mijajlovic als enthousiaste versterking voor de technische staf was het team er klaar voor.  De eerste wedstrijd tegen Set-Up speelden we zeker nog niet op ons best, maar serveerden we wel als de besten. Met 22-25 en 17-25 waren de eerste 2 punten binnen. Wat een begin!

Wedstrijd twee was tegen de voor ons onbekende naam S.V.I. uit Zwolle. We vlogen uit de startblokken en toverden met goed spel een 25-15 op het bord. Was het overmoed bij de start van set twee? We keken in ieder geval razendsnel tegen een enorme achterstand aan. Niets lukte meer. Na een dubbele wissel kwamen we in ieder geval beter in ons spel en knabbelden we wat puntjes van de achterstand af, winnen zat er niet meer in, maar met 19-25 was het in ieder geval een gewonnen gelijkspel. Door de uitslag in de ander poulewedstrijd waren we hierdoor al zeker van de kruisfinales.

De laatste poulewedstrijd was tegen de gedoodverfde favoriet VC Sneek, een team met een groot aantal 2e divisie speelsters (en hoger). Gezien het feit dat wij met 9 speelsters aantreden die alleen in de jeugdcompetitie acteren was dit op papier David tegen Goliath. Misschien speelden wij hier wel onze beste wedstrijd van het toernooi, want lang gingen we gelijk op, echter trok Sneek aan het eind van de set de setwinst naar zich toe, 21-25.

De tweede set begonnen we wat moeizaam, we maakten wat slordige fouten en lieten onnodige ballen in het achterveld vallen. Na de nodige time-outs en wissels, kwamen de meiden beter in het spel, sloeg Pascalle de ene na de andere bal naar de grond zodat de achterstand slonk, maar bij 20-24 was het toch matchpoint voor Sneek. Bij 21-24 besloot Fleur haar service-arm er op te schroeven en bracht de oerdegelijke pass-lijn van Sneek aan het wankelen. Met een ace en een paar halve aces werd het gat gedicht. Sneek kon alleen de bal nog maar in het spel houden en Mika en Iris dreunden de ballen erin, 26-24!

Onze tegenstander in de kruisfinale moest uit de laatste poulewedstrijden komen, want in de andere poule kon iedereen nog door. Uiteindelijk werd het onze oude bekende SOMAS Activia, een team dat weergaloos kan verdedigen en met een paar sterke aanvalsters. Helaas speelden wij onze slechtste van het toernooi en zij hun beste. Time-outs en wissels mochten niet baten en met 25-11 en 25-14 gingen we er hard af.

Zaak om de teleurstelling snel achter ons te laten en weer vol gemotiveerd aan de start van de kleine finale te staan. Tegen Rivo Rijssen waren de meiden ontketend, alles lukte. We kwamen al snel op grote voorsprong en toen Iris ook nog de ballen uit alle hoeken van het veld er in begon te slaan was de bronzen plak een feit, 17-25 en 16-25.

Al met al een dag om niet te vergeten, waarbij de meiden het hoogst haalbare er uit hebben gesleept. Tot slot nog een bedankje voor onze trouwe supporters die samen met ons tot het laatste punt hebben gestreden.

Een trotse coach, Peter Muilwijk