Rollercoaster volleybaldagen Sliedrecht

Na een moeilijke start van 2016, waarin we geen punten wisten te pakken, is de knop omgegaan tijdens de wedstrijd tegen Donki Sjot. De mannen uit den Dungen werden puntloos teruggestuurd en de ommekeer leek een feit te zijn. Het weekend erna hadden we (helaas) geen wedstrijd, in verband met de openclub finales van onze jeugdteams. Jongens B en meisjes D wisten Nederlands Kampioen te worden, jongens C en meisjes B wisten het brons te veroveren en jongens A werd vijfde van Nederland, proficiat allemaal!

Een week later hadden wij het gevoel dat we openclub aan het spelen waren, 9:00 uur vertrekken vanaf de Stoep en de hele dag weg, dat voelde weer als vanouds. Onze eerste wedstrijd dit weekend was namelijk tegen Dio Bedum, de nummer 2 van de Topdivisie en nog altijd in de race voor het kampioenschap. Tim en Gert-Jan hadden ons op het hart gedrukt dat we niet ineens moesten denken dat we daar even gingen winnen, maar dat we gewoon weer de wedstrijd in moesten gaan met de gedachte dat we niks te verliezen hebben en elk punt moeten vieren.

Of het nou de lange reis was, het vroege tijdstip of stiekem toch de hoge verwachtingen, feit was dat we niet scherp aan de wedstrijd begonnen. Kansen werden niet afgemaakt, niet elke actie werd met de volle overtuiging ingegaan en dit zorgde ervoor dat we achter de tegenstander aanliepen. Wel werd er gevochten voor elk punt, maar helaas konden we de eerste twee sets niet constant een stabiel niveau neerzetten.

Vanaf set 3 wisten we de knop om te zetten en gingen we vrijuit spelen, de overtuiging om te scoren was nu wel aanwezig, passend was het weer stabiel, waardoor ook de middens makkelijker aangespeeld konden worden. Deze set werden de kansen wel afgemaakt en in combinatie met het vele service geweld wisten we deze set vrij eenvoudig naar ons toe te trekken. We waren vastberaden dit door te trekken in set 4, om zo te proberen er een vijfde set uit te halen.

Ook in de vierde set wisten we Dio Bedum onder druk te zetten, alleen vergaten we om weg te lopen. Deze set ging het lang gelijk op, maar onder leiding van Jochem van Diepen wist Dio Bedum toch een gaatje te slaan. Op 22-18 besloot de scheidsrechter een einde te maken aan de wedstrijd door een drietal rode kaarten uit te delen. Met 3-1 ging deze wedstrijd verloren en zonder punten mochten we de lange reis richting huis weer maken. Een nare nasmaak bleef nog lang hangen deze avond, een gevoel dat er meer in had gezeten. Dit nare gevoel werd groter naarmate de uitslagen van de andere wedstrijden binnenkwamen, want de concurrenten wisten wel te winnen, dus de achterstand werd groter.

Een dag later mochten we een reis maken naar de andere kant van Nederland. Dit keer was Meijel de ‘placetobe’. Gelukkig mochten we vandaag om 14:00 uur vertrekken, een schappelijkere tijd dan de dag ervoor. Om 17:00 uur stond Peelpush op ons te wachten, de gedoodverfde titelfavoriet dit seizoen. Ze steken het hele seizoen er met kop en schouder bovenuit en staan terecht op de eerste plaats, hoewel het afgelopen wedstrijd ook bij dit team even haperde. Dio Bedum, onze tegenstander van de dag ervoor, wist Peelpush een nederlaag toe te brengen in Meijel. Met deze gedachte in ons achterhoofd, in combinatie met de revanchegevoelens die er waren door de wedstrijd tegen Dio, gingen we vol vertrouwen richting Meijel. We hebben dit seizoen op zondag immers nog nooit verloren.

Gelijk vanaf het eerste moment wisten we de tegenstander onder druk te zetten door veel servicedruk te leveren. Het devies was, elke actie 100% maken, want elke ‘laffe’ bal krijg je om de oren, ze staan niet voor niets bovenaan. Met deze intentie stonden we ook daadwerkelijk in het veld. Niels en Gerard wisten met een gevaarlijke sprongservice de passlinie van Peelpush aan het wankelen te brengen, Roy verdedigde als nooit tevoren en Mike en Ian zorgde voor een muur aan het net. De ballen die er toch nog overheen kwamen werden overtuigend binnengeslagen door Martijn en Carl.

Op deze manier wisten we al snel een voorsprong te pakken en deze werd knap behouden. Peelpush is een team dat tijdens de ‘big points’ zijn slag kan slaan, dit doen ze al het hele seizoen, maar in de eerste set lieten we dit niet gebeuren. Ook rond de twintig bleven we met dezelfde overtuiging doorspelen en gaven we geen kans weg, 20-25.

De tweede set begonnen we met dezelfde intentie en ook deze set wisten we gelijk een gaatje te slaan. Mike liet zien de afgelopen weken over een ijzersterke serve te beschikken en Martijn begon in de gaten te krijgen dat het niet alleen hard diagonaal hoeft en scoorde slim zijn balletjes rechtdoor. Deze set ging via 8-10, 14-17 naar 20-20. Maar waar het erop leek dat Peelpush op tijd bij de les was, gaven we juist weer extra gas. Een service serie later was het namelijk 20-23 en de tweede set leek erg dichtbij. Peelpush wist nog terug te komen tot 22-23, maar het was Carl die deze set opstond en de laatste punten binnensloeg, 22-25 en een 0-2 voorsprong als gevolg.

De ontlading na deze set was groot, we hadden immers een puntje weten weg te kapen bij de koploper. Dit zag je goed terug aan het begin van de derde set, we kwamen gelijk 5-1 achter en bleven lang tegen een achterstand aankijken. Was Peelpush dan toch op tijd bij de les en was de ontlading na de tweede set dan toch iets te groot? Halverwege de set wisten we aan te haken door service geweld van Niels en blokkerend machtsvertoon van Mike en Ian. Roy bleef passend soepel overeind en Gerard scoorde zijn balletjes veel vanaf de ‘pipe’. De achterstand bleef zo’n 5 punten en er moest iets gebeuren.

Tim en Gert-Jan overlegden een moment en kwamen met een tactisch plan. Had Rusland in 2012 immers niet het Olympische goud gewonnen door die ene tactische wissel, Muserskiy van de middenpositie naar de diagonaal. Wat zij konden, kunnen wij ook, dus Tom, onze middenman, mocht zijn jasje uitdoen en ging Carl vervangen. Dit zorgde voor meer lengte en power op de buitenkant en de achterstand werd puntje voor puntje ingelopen. Helaas leek de achtervolging net een fractie te laat te zijn ingezet, Peelpush wist namelijk zijn voorsprong te behouden tot 24-20. Maar daar was dan Tom Muserskiy, hij scoorde de 24-21 en mocht toen gaan serveren. Dit werden een aantal memorabele punten: 24-22 door een score van Martijn, 24-23 kill – block Mike, 24-24 kill – block Niels, 24-25 ketser en 24-26, nogmaals een ketser.

De ontlading was gigantisch, deze drie punten zijn namelijk zo belangrijk. De achterstand op nummer elf werd verkleind tot drie punten en de veilige 9^e en 10^e plaats zijn beide nog maar vier punten van ons verwijderd. We leven dus nog en gaan nu een cruciale fase tegemoet, een viertal finales. Komende zaterdag is de eerste finale tegen de nummer tien, Dynamo. We spelen thuis om 17:15 uur, een Super Saturday dus. We hebben jullie steun ontzettend hard nodig, hopelijk bent u erbij!

((Wedstrijdverslag van Sliedrecht Sport, de nummer #10, foto Jan van der Ham)