US maakt 3-0 verlies bij DIO begrijpelijk

Daar congruentie in de puurste vorm er voor zal zorgen dat vlekkeloos en zonder boventallig veel strubbelingen gespeeld kan worden, is het gedeeltelijk ontbreken ervan in een volleybalteam de belangrijkste oorzaak van een sof.

Welwillendheid om hard te knokken en een fysieke topconditie zijn geen vrijbrief naar victorie. In een even waanzinnig als tumultueuze slotfase van de competitie nopens Dienamau, Slydreght, Vokaesaa en US stond er een expeditie in noordelijke richting op het bestek voor een toegelegde teistering aan het adres van DIO – Bedum.

Van der Meer zag het bruisende centrum van Bedum als een arthouse B-film aan zich voorbijtrekken en sloeg een evenzo bruisend glas Spa rood achterover. In de Prangerse bespreking stonden wij als US voor ‘goede timmerlui’ en sloegen de timmermannen van Huisman de plank volledig mis. Tactisch resumerend betraden wij het speelveld met onze blik op de horizon, een horizon kan nooit ver weg zijn, maar wanneer men plaatsneemt op een slalommende intercity die ‘topdivisie’ heet, zijn verrassingen vanzelfsprekend. Pranger plaatste Dambrink naast Verheijden naast Diepeveen naast Maarse naast André naast De Leest, correctie naast Ricci naast De Leest.

Een riante reservebank was juichend gevuld met Van der Meer naast Van Leeuwen naast Covalo naast De Jong naast Koolstra. Met het tjirpende en snerpende geluid wat aanstaand pensionado en arbiter Huizinga produceerde, deed de twist tussen DIO en US zijn intrede.

De punten werden naar goed Gronings gebruik op een sociaal en maatschappelijk verantwoorde wijze verdeeld. De Leest verlengde zijn paasdagen met vrolijk Pasen. Desondanks wisten de warme Bakker en slow-motion springveer Hoekstra de blokkering van Dambrink en Maarse veelvuldig op de kast te jagen. Een kat- en muisspel met desastreuze afloop voor US vloeide hieruit voort met 25-20.

Andre betoogde op pedante wijze dat Verheijden en hij, als vliegend centrum van de avant garde, bij benadering, tout van de punten verwierven. US richtte zich in set twee even op, echter lag teloorgang op de loer. DIO revancheerde de gemaakte achterstand en boog deze om in nipte triomf van 25-23.

In een uiterste poging tot voorspoed stelde coach Pranger enkel één passer loper: Diepeveen de Vicking. Verder werd het, met twee middens en twee diagonalen in de ploeg, 16 gelijk. Tegen de tijd dat het 24-17 werd, waren we terug bij af. In een oprechte opsomming van onsamenhangende punten liet US zich gedienstig en gedwee naar het kolenhok dirigeren. 3-0.

Een naargeestig gevoel bekroop ons, maar tegelijkertijd kun je je afvragen of het nuttig is om te weten of een vlo een navel heeft. De ontvangstvrouw krijgt een 10 met een griffel. De cijfers voor de heren Huizinga (7,0) en Titatovenaar (9,1) zijn uit de lucht gegrepen. De arbitrage kon ons vertellen dat het ‘ons feestje’ was. Dit ‘festijn’ liet Covalo vervolgen door een buitensporig duur treinvervoer terug. Van Leeuwen heeft geleerd dat als je een punaise wil gebruiken, dat je aan de juiste kant druk moet uitoefenen.

US deed dit deze wedstrijd niet. Sterker nog, ze wuifde mee met de onmetelijke vergetelheid van een zacht Gronings lentebriesje en werd zondag wakker met een waanzinnige karbonkel.

(Wedstrijdverslag en logo van Bram Koolstra, US )