Vlootschouw der vlaggenschepen bij DeVoKo
VoV, 15-09-2016. 6:06 uur. De dames c.q. meiden en heren van DeVoKo hadden er al een tijdje naar toegeleefd, naar de clash tussen de vlaggenschepen van de vereniging. De Topdivisionist had zich in het buitenland voorbereid, speelde zware dagtoernooien in Twente en sloot dit traject afgelopen maandag met een 3-1 zege tegen Krekkers in sporthal de Kerkeres af. De mannen deden nogal geheimzinnig over hun voorbereiding en wilden er niet al te veel over kwijt. Wel was doorgesijpeld dat ze vorige week in Fleringen 2de waren geworden in een sterk bezette vierkamp.
Allerlei ‘slinkse manieren’ werden ingezet om het voorbereidende ritme van dames 1 te verstoren, zoals lange en late gezinsuitjes, waardoor er ’s avonds niet getraind kon worden. “Ik word er helemaal gestoord van” liet Henk Goor zich ontsnappen, toen er weer eens een afzegging binnenkwam. De zware blessure van spelverdeelster Marlon Stevelink was niet alleen voor haarzelf erg pijnlijk, maar ook voor haar team en Heren 1. “Want wie wil er nu van een gehavend dames 1 winnen! Ieder excuus voor de aanstaande Dames 1 nederlaag zou een smet op een glorieuze Heren 1 zege zijn. Ieder verlies van Heren 1 inherent daaraan een dubbele smet op het eigen niveau blazoen.” was de gedachte erachter.
In huize Kuipers, Rolink en Blokhuis, die aan beide zijden van het net vertegenwoordigd waren, werd volleybal al een tijdje doodgezwegen. Of werden er hele en halve onwaarheden vertelt. Onder het mom van ‘de tegenpartij luistert mee’. Dat in huize Blokhuis zowel dochter, die twee sets speelde, als vader, die niet speelde, last van blessures hadden was louter toeval, daar moet verder niets achter gezocht worden.
Aan VoV werd verzocht niet te uitvoerig en in detail over de prestaties van Dames 1 in de voorbereiding te berichten, want bij DeVoKo weten ze maar al te goed dat bijna iedereen tegenwoordig hun VoV verslagen leest! Verwacht werd dat Heren 1 dat in ieder geval ook zou doen. Maar op dergelijke verzoeken kunnen we natuurlijk niet ingaan. De waarheid wil immers gelezen worden! Of de eigen verslagen van Dames 1 helemaal waarheidsgetrouw waren, of dat daar de nodige Klaas Vaak zandkorrels bijzaten, blijft dus een open vraag! Bij heren 1, uitkomend in de 1ste klasse, was er radiostilte, vanaf het eind van het vorig seizoen tot aan gisteravond. De vraag of er nog überhaupt wel een DeVoKo Heren 1 was gonsde al een tijdje langs de oevers van de Dinkel.
Bij de oefenpartijtjes en toernooien van Dames 1 waren de Heren 1 spionnen wel steeds present, al deden ze dat vaak onder de dekmantel dat ze geïnteresseerd waren in de prestaties van hun dochters. Maar wie maakt er nu notities over spelsysteem, opstelling, opslag, spelverdeling van de hele ploeg als je alleen voor je dochter komt kijken? Er werd zelfs beweerd dat ze een ‘stiekeme infiltrant’ bij de buitenlandse stage van Dames 1 hadden. Teammanager Jos Groener van Heren 1, bij DeVoKo ook wel de Foppe de Haan van de vereniging genoemd, al zou waarschijnlijk de Denekampse Andrea Gianni een betere alias zijn, had alle vertrouwen in een goede afloop. “Ik heb alle vertrouwen in een goede afloop.” zei Jos vooraf tegen VoV.
Een probleem hield de organisatie van deze clash nog wel bezig! En dat ging dan met name om de arbitrage bij een wedstrijd tussen een team uit de Topdivisie en een team dat veel lager uitkomt. Een mogelijk probleem voortkomende uit “veranderingen spelregels 2016 – 2017” werd door de arbitrage vooraf lang bestudeerd, zonder dat er nu meteen een oplossing uitkwam. Hoe zit het met bijvoorbeeld lijnrechters, wel of niet doen? De ervaring was ‘beter wel’, en dan liefst onpartijdig, dus niet met een DeVoKo achtergrond. Want clublijnrechters hebben over het algemeen in arbitrageland geen al te beste naam op het niveau onder de Topdivisie. Clubscheidsrechter en ex-heren1 speler Leo Blokhuis besloot met zijn broer Vincent, teammanager bij Dames 1 (waarin dochter Amke speelt) voor de onpartijdige arbitrage te gaan zorgen. Verder hadden ze geen hulp nodig.
De vlootschouw werd afgenomen door het vakkundige Denekamps volleybalpubliek, in het bijzonder de DeVoKo fans, verdeeld over een Dames 1 tribune, een Heren 1 tribune en een kleine onpartijdige zithoek, waar de echtgenotes van de mannen en moeders van de meiden zaten. Je zag het publiek tijdens de wedstrijd nogal eens van plaats wisselen. Enfin, voor de kapiteins Henk Goor en Jos Groener was het een van de laatste gelegenheden om de zeilen van hun vlaggenschepen bij te stellen, te bezien of er nog bemanningsleden moesten worden gekielhaald of dat ze nog nieuwe matrozen moesten laten aanmonsteren. En of hun schip als geheel zeewaardig genoeg was om de woelige baren van de Topdivisie en Eerste klasse te kunnen gaan bevaren.
Dit jaar geen beats die de ‘club van +/- 17’ en de nestoren van de vereniging begeleiden toen ze het speelveld betraden. Geen opkomst in het licht van de schijnwerpers, geen spreekstalmeester. Het was wat dat betreft beduidend anders dan vorig jaar, toen de opening van het centrecourt en de jeugdclinic tegelijkertijd met de vlootschouw werd gehouden. De mannen waren sowieso al niet van plan het centrecourt op te komen sprinten, zij namen geen onnodig risico’s op een spierblessure.
De teams werden dit jaar zelfs niet aan het publiek voorgesteld, geen energiebewuste armzwaai of een hoofdknik door de mannen, geen energieke verwelkoming voor de dames. Gewoon niks, zo kan ‘t ook. Overigens staat de ‘club van +/-17’ niet voor het aantal speelsters in de selectie en ook niet voor het aantal sponsoren dat de ploeg steunt, maar voor de leeftijd van de meeste speelsters. “Komt net kieken” zou de Denekamps Andrea Giani ervan gezegd kunnen hebben.
De clash in de Dorper Esch ofwel de wedstrijd.
Heren 1 knalde met donder en geweld uit de startblokken, voornamelijk omdat Dames 1 in het begin, vanwege de zenuwen (?), zo’n beetje alles fout deed wat ze fout konden doen. Bij 0-4 greep Henk Goor al in, zonder direct succes want onder andere via scores van Frank Postel en Martin Kuipers ging de tussenstand naar 1-7. Hun foutserve, gebeurt ook op Heren 1 niveau, en Juliet Huisman maakten er 4-7 van. Juliet bleef daarna ook haar puntjes meepakken, na haar ace had dames 1 bij 8-9 de aansluiting. Frank Postel serveerde drie aces op rij voor 8-13, nadat een poging om een 2de bal te scoren mis was gegaan bij Dames 1.
Britt Roeleveld pakte een paar puntjes op mid mee, (11-13) en toen vervolgens Heren 1 liet zien communicatief niet erg sterk te zijn had Dames 1 bij 14-14 de stand gelijk getrokken. Dat deden ze bij 18-18 nog een keer, na een 15-18 achterstand. Teammanager Jos Groener had als stand in voor de geblesseerde Robert Heesink en de afwezige Egon Kluitman voormalig Heren 1 superster Joris Schmidt, met 34 jaar de Benjamin van de ploeg, in zijn selectie opgenomen. Een slimme zet bleek in de finale van de eerste set, Joris scoorde 20-22 en 21-23, de dames hielden vervolgens de eer aan zichzelf en sloegen de heren naar 22-25 en 0-1.
Dames 1 slaat keihard terug.
In de tweede set gaf Jos Groener het vertrouwen aan Gé Bekker en kon Peter Sanders op de bank plaats nemen. Vooral Martin Kuipers was vanaf de eerste opslag goed bij de les. Drie keer had hij al gescoord toen het scorebord 3-6 als tussenstand aangaf. Na drie ‘unforced errors’ van de grijze brigade nam Groener de time out bij 6-6. Heren 1 nam daarna ‘op zijn Zoetemelks’ weer afstand. De 6-6 werd 7-9, na een ace van Robert Rolink. Eric Olde Rikkert sloeg via het blok raak. De dames waren echter niet van de wijs te brengen, ze schakelden een paar knopen bij, hezen een paar zeilen extra en bij 16-14 waren de rollen omgedraaid.
En die bleven omgedraaid. Libero Lieke Hilgenberg hield het achterveld schoon, Anouk Heemstra, Amke Blokhuis en Lotte Kuipers dwongen met harde smashes of slimme balletjes de tegenpartij steeds weer in de achtervolging. De omloopscore van Tippie Rolink maakte er 20-17 van, een ace van Anouk 21-17 en vervolgens blokkeerde Tippie de bal op de tenen bij de mannen aan de andere kant van het net. (22-17). Dames 1 gaf daarna niets meer weg, dat hadden ze al meer dan genoeg gedaan. De 24-19 werd door Gé Bekker gescoord en Robert Rolink maakte nog 24-21, vervolgens sloeg Lotte Kuipers de bal via het blok van pa Martin tegen de vloer. Het was 1-1, verlengen!
Dames 1 had de zege voor het grijpen.
Na de toss ging Dames 1 overdonderend van start. De mannen waren niet bij de les, trainer, coach, manager Jos Groener haalde ze bij 6-1 achter naar de kant. “Dit kan zo niet langer’. Het had geen succes, het werd 8-3, de Dames 1 foutserve zette de tussenstand op 8-4. Bij deze stand werd er van speelhelft gewisseld. ‘Zolang er maar een 8 op het scorebord staat kan er in de tiebreak gewisseld worden’ moet de arbitrage gedacht hebben. Omdat een midcombinatie op mid, waar anders moet een midcombinatie plaatsvinden, bij Dames 1 mislukte, kwam heren 1 even later op 8-6.
Spelverdeler Peter Sanders ging met een glibberige bal in de fout (13-9) en Lotte Kuipers was de passlinie van de mannen daarna met een korte opslag te vlug af, waardoor de dames op matchpoint kwamen. Zouden ze dan daadwerkelijk revanche nemen voor de 1-2 nederlaag van vorig jaar? Het had er alle schijn van. Echter wilden die taaie knarren niet capituleren. Integendeel ze begonnen als jonge goden te blokkeren. Drie blokpunten en een uitgeslagen Dames 1 aanval verder stond het 14-14. Nogmaals ging spelverdeler Peter Sanders met een glibberige bal in de fout en zo kwam Dames 1 voor de tweede keer op matchpoint. Twee punten verder had Heren 1 matchpoint. Frank Postel besliste met een simpele maar ozo slimme bal achterover naar niemandsland de wedstrijd. (15-17). De 14-9 werd 15-17. Dat was pas balen voor de dames.
gh @ Vizier op Volleybal. Foto Rudy van ’t Rood.
*Neemt u vooral veel van bovenstaande met een korreltje, of beter een schep zout tot u!