Eurosped draait doorrr!!

VoV, 20-09-2016. 7:45 uur. De titel hebben we niet zelf bedacht, maar overgenomen van de teampresentatie bij het Almelose Eurosped, zoals die gisteravond in de IISPA plaatsvond. Niet “Draait Door” in de betekenis van dat Eurosped bij gebrek aan (kopers) ter vernietiging zal worden prijsgegeven (zoals bij fruit op een veiling) of gek is geworden, of doorslaat / flipt,  maar meer in de betekenis van dat ze door blijven gaan met draaien.

Letterlijk met het oog op het volgend seizoen, figuurlijk met het team als geheel, met de wijzigingen ervan, met het voorstellen van de ploeg. Waar ze net als in het veld één voor één bij de opslaglijn moeten verschijnen, moest het team nu om beurten voor hun serveerbeurt op de kruk tussen Diane (Rademaker) en Jordy (Kamphuis) plaatsnemen.  

“Eurosped presenteerde haar sterk gewijzigde en sterk verjongde, gemiddelde leeftijd 20 jaar en 6 maanden, Eredivisieteam  voor 2015 – 2016,  in het sportcafé van de IISPA aan pers, fans en andere belangstellenden.” Zo begonnen we vorig jaar ons artikel over de teampresentatie van de Almelose Eredivisionist  “Het was er gezellig druk, velen hadden de uitnodiging van het bestuur geaccepteerd en waren benieuwd wat het ‘nieuwe Eurosped’ te melden had en volgend seizoen sportief van plan was.” Was er toen vervolgens ook nog te lezen en dat was ook nu zeker ook van toepassing.

Als we ons er met het bewuste Jantje van leiden af zouden willen maken zouden we die regels zomaar kunnen kopiëren, zonder dat te verklappen, en de jaartallen wijzigen. Want het was de waarheid wel. Speelsters komen en speelsters gaan, maar na het afgelopen seizoen was het weer een gaan en komen bij Eurosped. Van heel vroeg (Daniëlle Nouwen) tot heel laat (Jeanine Stoeten).     

Dat was ook na het seizoen 2014-2015 al zo, toen vertrokken er acht speelsters en bracht Eurosped de selectie weer op orde met veel regionaal en zuidelijk talent. Tukkers en Limbo’s vormden toen de meerderheid in de selectie. Met de dames werden langlopende contracten afgesloten, zodat niet elk seizoen opnieuw met een ‘nieuwe groep’ behoefde te worden begonnen. Dat laatste lijkt echter niet echt gelukt gezien de nieuwe exodus en nieuwe toestroom.

“Eurosped wil eigenlijk de laatste Nederlandse club van de speelsters zijn voordat ze aan een carrière in het buitenland beginnen en  eventueel de eerste als ze na vele jaren buitenland naar Nederland terugkomen.” Dat eerste ging op voor Nicole Oude Luttikhuis, Jeanine Stoeten en libero Daniëlle Nouwen, het laatste is er nog niet echt van gekomen.  

Voorzitter Marcel Jansink verwelkomde iedereen en zei meteen al dat het niet zo lang zou gaan duren als vorig jaar. Ze hadden de presentatie behoorlijk ingekort door geen aandacht te besteden aan de V.A.T., de Volleybal Academie Twente,  de Eurosped Clinics, de ‘Lift – off’, een sterk eigen toernooi aan het begin van het seizoen, de JB Masterclass en de Topvolleybalweek. 

Wel werd er zeer terecht langer stilgestaan bij het sportief geweldig goede seizoen vorig jaar. Nationaal in de strijd om de titel in de kampioenspoule en het behalen van de Nationale Beker, internationaal in Europees cupverband, waarin ze in de CEV Cup en Challenge Cup drie keer buiten ’s lands grenzen actief waren. In Servië, Finland en Rusland.

De gewonnen bekerstrijd was voor velen, ook speelsters gaven dat aan, wel het hoogtepunt van het seizoen. Dat dit uitgerekend tegen streekgenoot Set-Up in een Twentse finale was, droeg daar zeker aan bij. Het was het kersje op de slagroomtaart*. Maar ook de buitenlandse reizen (en wedstrijden) waren een ongelofelijke ervaring voor iedereen, waarin ‘samen’ werd gewonnen en de ploeg ‘samen de boot inging’

*Overigens René Bosch, voorzitter van Set-Up ’65, die beloofde slagroomtaart (of waren het er zelfs twee)  voor door Eurosped bewezen diensten in de laatste seizoenswedstrijd (bij Sliedrecht vs Eurosped, waardoor Set-Up toch de play-offs nog haalde) hebben ze in Almelo nooit gezien. Hebben die Almelo nooit gehaald (onderweg meester gemaakt) of zijn ze gewoon vergeten?

De voorzitter blikte verder vooruit naar het seizoen 2017 – 2018 en alle veranderingen die dat voor de Eredivisieclubs met zich mee zal gaan brengen op basis van het Nevoboplan ‘Eredivisie plus’. De nieuwe competitieopzet, het ‘optuigen’ van de club organisatie, waarin dan bijvoorbeeld, zoals Marcel het zei geen ‘putjesscheppers’ meer penningmeester kunnen zijn, maar bestuursleden hun bekwaamheid moeten kunnen aantonen. Deze veranderingen zijn nog even ‘de ver van mijn bed’ show voor het publiek, niet voor de club want organisatorisch heeft het behoorlijke impact in de aanloop naar die wijzigingen. Conclusie van Marcel was, toen alle punten waren genoemd en afgevinkt, ‘Eurosped is er klaar voor’. 

Voor het nieuwe seizoen was er nog wel een wijziging. De club gaat entree vragen voor haar thuiswedstrijden. € 3,00 wordt de toegangsprijs. En waar nu naar uitgezien wordt is vooreerst de strijd om de Supercup in Doetinchem, op 2 oktober om 13:00 uur is landskampioen VC Sneek daar de tegenstander. En later de wedstrijden in de CEV Cup, waarin Eurosped ook dit jaar zal meedoen. Overigens zijn ze het enige Nederlandse damesteam dat zich voor een Europees toernooi heeft ingeschreven.

Na Marcel Jansink kwam de ‘Diane & Jordy’ show. Als introductie voor het voorstellen, als vervroegde kennismaking met de speelsters, had Jordy Kamhuis de speelsters vorige week kort geïnterviewd. Echter de vragen waren in de getoonde filmpjes voor de antwoorden weggehaald en hij had er nieuwe voor geplakt, die daardoor soms zeer verrassende antwoorden opleverden. Volgens Marcel zal deze manier van voorstellen het in de toekomst extra moeilijk maken om nog nieuwe speelsters voor Eurosped vast te leggen. “Het was soms op het randje.” Daarna stelde Jordy het nieuwe team voor en wij doen dat dan ook maar even, met het rugnummer er tussen haakjes achter.

Spelverdeelster Charlotte Haar (1), passer loper Judith Kamphuis (3), midspeelster Eline Gommans (4), passer loper Rinske Hofste (5), libero Kim de Wild (6), passende diagonaal Daphne Knijff (7), passer loper Ellen Jansen (8), midspeelster Colinda Makken (10), midspeelster Carlijn Koebrugge (11) en spelverdeelster Rochelle Wopereis (12). Zo daar staan ze dan, keurig op de rij, hier en in de IISPA. De staf voor volgend jaar bestaat uit Jan Berendsen (trainer coach), Hester Wermink (teammanager), Yvonne Kuipers (fysiotherapeute) en Gijs Visser (mental coach)    

Vervolgens kwam iedereen keurig tussen Diane en Jordy op de kruk zitten. Alle speelsters mochten vertellen wie ze waren, hoe ze bij Eurosped waren gekomen, wat hun ambities waren, wat ze van hun vorige team meebrachten etc. etc. Soms wat onwennig, soms wat dralend gaven de dames antwoord, omdat ze zich bepaalde zaken, die hun ouders hadden doorgegeven aan Jordy, niet konden en vooral niet wilden herinneren. We geven een korte (geschoonde versie) van hetgeen het drietal op de krukken besprak.

1. Charlotte Haar,  12-05-1999, komt over van Talent Team, is pas sedert vier jaar spelverdeelster. Zal met de bus naar Tsjechië moeten voor de CEV Cup i.v.m. haar vliegangst. Vergelijkt zich met een bonbon: hard van buiten, zacht van binnen. 

3. Judith Kamphuis, 15-02-1993, 2^de jaar als passer loper bij Eurosped. Vond dat haar vriend / partner Jordy (ze zijn een volleybalstelletje) hele creatieve vragen had bedacht. Tankt niet altijd op tijd, maakt dan met de stilstaande Eurosped auto reclame langs de autoweg. Er is altijd wel iemand te vinden die dan een paar liter benzine wil brengen. Is pas echt verliefd op Jordy sinds de bekerfinale (?). Met sneakers vergelijkt  Judith zichzelf. Sportief, stoer, zij staat stevig in de schoenen, kiest haar eigen weg. 

4.Eline Gommans, 02-07-1994.  Wist zich niet veel meer van een campingbezoek te herinneren, alleen dat ze de eerste avond al met heimwee naar huis was vertrokken. Volgens haar was het niet gelukt om zonder de Europacupwedstrijden de Nationale Beker te winnen. Het voorwerp waar ze zich mee vergelijkt is een tijdschrift.

5. Rinske Hofste. 24-04-1996. Eerste jaar bij Eurosped. Heeft als C – B junior al een keertje met haar beugel in het volleybalnet vastgezeten. Geen ‘buitenboord beugel’, maar een gewone. Tukker in hart en nieren. Trainde al zeker vier jaren bij de V.A.T. onder Jan Berendsen voor ze van Rivo naar Eurosped ging. Heeft als baby al eens bij Jan in de armen gelegen, haar moeder speelde vroeger namelijk bij Pollux.

“Van wie was Jan Berendsen vroeger het meest gecharmeerd” werd door haar in het introductiefilmpje met  “van mijn moeder” beantwoord. Dat moet een ‘heftige periode’ geweest zijn. Niemand wilde daar eigenlijk wat meer over vertellen. Rinske wil heel veel leren, stabieler worden in haar spel en heeft het heel goed naar haar zin bij Eurosped. En crossen doe je op de fiets en niet ernaast liggend in de sloot. 

6. Kim de Wild. 09-06-1993. Libero. De vraag die ervoor geplakt was in het filmpje was “Hoe oud was je toen je al droomde om bij Jan Berendsen te trainen”, haar antwoord “4 jaar”.  Een top filmpje vond Kim het,  “Ik ben waarschijnlijk de enige die dat durft toe te geven.” Is 1.61 meter groot en kon ‘vroeger’ rechtop onder het net doorlopen. Is via Eline bij Eurosped gekomen. Wil heel veel ballen van de vloer halen en heel veel goede passjes bij de spelverdeelster afleveren. Is goed in spectaculaire reddingen, ze duikt en vliegt graag binnen de lijnen. Kim schrijft graag, haar voorwerp is een pen!      

7. Daphne Knijff, 22-05-1996. Is nogal bang aangelegd. Ziet thuis een inbreker achter de bank, die dan toch geen inbreker blijkt te zijn, maar een ekster. Een vogel. The Birds van Hitchcock daar wordt je pas bang van, Daphne, niet van een door de open deur binnengekomen ‘inbrekende’ ekster. Daphne wordt volgend seizoen een p/d – er. Ofwel een passende diagonaal, een unieke rol op de Nederlandse volleybalvelden. Voor zover bekend heeft dat geen enkel ander team.

Oh ja en dan was er nog iets met een melkgebit, heel lang geleden. Nog zo’n horror verhaal, waar de kaakchirurg aan te pas moest komen. “Drie dobbelstenen’ daar vergelijkt Daphne zich mee: Op stenen kun je bouwen, je kunt er een spelletje mee doen en een gokje mee wagen.      

8. Ellen Jansen, 11-07-1994.  Helemaal nieuw bij Eurosped, al heeft ze wel drie jaar de V.A.T. gevolgd. Volgens Diane zei ze al ‘ja’ voordat ze gevraagd was om bij Eurosped te komen spelen. Heeft als levensmotto, “Het leven is een frikadel, je moet het zelf speciaal maken.’ Komt van Drenthe naar Twente en zal voor extra toeschouwers op de tribune zorgen. Haar familie is haar trouwste supporter. Heeft een extra speciale, geen frikadel, maar speelgoed puppy als bijzonder voorwerp. Volgens kamergenote Rochelle, niet van echt te onderscheiden. Ademt zelfs.   

10. Colinda Makken, 11-07-1994.  Vond dat Eline toch nog wel beter was op mid dan zij. Zou gek zijn op kokkerellen, pannenkoeken bakken bij opa en oma, al wist ze daar zelf niet zo veel meer van. Crossen in Oude Pekela was haar beter bijgebleven, vergelijkbaar met het crossen in Saasveld van Rinske. Ze wil zo veel mogelijk leren, vooral technisch beter worden en er een super leuk jaar van maken. Van het middelbare schoolfeestje en de buurjongen wist ze helemaal niets meer. We geloofden haar op haar woord. 

11. Carlijn Koebrugge, 07-01-1998.  Carlijn is niet zo van de rokjes. Waarom niet? Tja dat heeft met zitten gaan te maken. Dat kun je dan niet zo doen, zoals de jongens dat doen. En Carlijn dacht dat Jan Berendsen haar wel niet goed genoeg zou vinden, toen Diane haar vroeg voor Eurosped. Komt over van Set-Up, waar ze 2 jaar heeft gespeeld. Daarvoor was AA Stad haar club, ofwel Carlijn is de eerste speelster bij Eurosped die uit Almelo komt.

Een ‘powernap’ doen ’s middags, belachelijk vindt Carlijn dat! Dat doe je toch normaal ook niet. Bij een omloopbal, Carlijn is midspeelster, wil de paal nog wel eens in de weg staan. Ja, en zo zijn er meer obstakels op het  veld. Over de zijlijn kun je ook zo maar struikelen. Serveren vindt ze haar sterkste wapen, blokkeren is ze volgens haar iets minder, maar tegenstanders neem dat gerust met een korreltje zout.  Een yoga matje koos ze als voorwerp, rustig blijven en er af en toe eens afstappen.  

12.Rochelle Wopereis, 28-09-1994.  Druk, druk, druk. Geen tijd voor hobby’s, geen tijd voor de liefde. “Ik heb naast school en volleybal helemaal geen leven”. Het eentonige bestaan van haar bestaat uit stage lopen, trainen, eten en slapen. Een voordurend terugkerende cyclus, stage lopen, trainen, eten en slapen. En dan weer stage lopen, zo dus ongeveer.

Kwam vorig jaar als lerende spelverdeelster bij Eurosped, was binnen de kortste keren eerste spelverdeelster. Gaat nu met Charlotte de strijd aan voor een basisplaats, vindt wel dat Charlotte meer snelheid heeft dan zij. Een hartje is haar voorwerp, staat voor grote mond en een klein hartje!    

Daarna was het de beurt aan de staf. Fysiotherapeute Yvonne Kuiper vond dat er ruimte voor verbetering was v.w.b. de fitheid van de speelsters, maar dat vond ze ook wel logisch na de zomerstop en de eerste pijntjes door de intensieve trainingen en oefenpartijtjes. Mental coach Gijs Visser wil de speelsters individueel stappen laten zetten en wil het teamproces optimaliseren. Beide zaken zijn in ontwikkeling en hij heeft veel bereidheid gezien om dat te verwezenlijken. Teammanager Hester Wermink ziet haar rol als een filterfunctie tussen alle betrokkenen en het team. Ze heeft de mailbox vol met volleybalzaken staan. ‘Komt veel bij kijken’ zei ze.  

En last but not least de trainer coach Jan Berendsen zelf. Die tegen Jordy wel durfde te stellen dat hem nagenoeg altijd domme vragen werden gesteld. Al zegt hij dat nooit tegen de vragenstellers. Op de vraag “Waar gaan we ongeveer eindigen” antwoordde Jan dan ook  “Wat een domme vraag, dat zeg ik nooit, die vraag is namelijk lastig, zo niet onmogelijk te beantwoorden. Dat is afhankelijk van zoveel omstandigheden.” Volgende vraag. “Zijn er kansen tegen Sneek bij de Supercup?“ Jan: “Er zijn altijd kansen.” Volgende vraag “Doelstelling voor volgend jaar?” Jan: “Nog zo’n domme vraag, die moet je aan het team stellen. “Ik probeer mijn bijdrage te leveren aan de doelstelling van het team door de trainingen en de analyses tot in de puntjes en de komma’s perfect voor elkaar te hebben. En geloof me maar, dat heb ik ook altijd!”

Eline Gommans wilde de doelstelling van het team wel verklappen. Competitie: De bovenste zes halen, dus in de play offs om de titel spelen. Europa Cup: Ronde verder komen. Nationale Beker: Niets van te zeggen, de loting bepaalt de doelstelling. Super Cup: Gaan voor de volle winst.

En dan was er nog aandacht voor Chris Deursen, de afscheid nemende teammanager. “Had je niet gedacht, hè” zei Jordy. Iedereen die gevraagd was had alleen maar positiefs over Chris te melden. “Lieve man, doet nooit iets geks, een prima manusje van alles, geweldige teammanager.” Chris dacht met veel plezier aan de feestjes terug, de titels met Pollux, ook hij wilde verder niets vertellen over de periode met de moeder van Rinske bij Pollux. Sinds 1978 was Chris al als vrijwilliger actief geweest bij Pollux, de voorganger van Eurosped. Mooi dat Eurosped hem nog even in het zonnetje zette!

Dat was het dan wel zo’n beetje.

gh @ Vizier op Volleybal.