Yarden-Havoc, het seizoen in vogelvlucht

teamfoto 2010 - 2011

De Yarden – Havoc trein startte voor een kennismakingsrit op 12 september 2010 op het perron in Haaksbergen. Een aantal dames zoals Joyce Deursen, Melanie Grob, Marlies Waanders en Marieke Duivelshof waren bij de laatste halte van het seizoen ervoor uitgestapt, libero Rosan Bouwhuis had het niet eens tot die laatste halte gehaald. Nieuw in de B – League coupé ’s  waren Kamila Bugajska (Favorita), Jiska Kamphuis ( Pollux), Debbie van de Vlekkert (Dash Vorden) en Romy Hietbrink ( Tornado Laren). 

Met dat sterk gewijzigde team hadden Dick Loman en Henk Wahl een goede voorbereiding achter de rug en begonnen ze aan het tweede jaar in de op één na hoogste afdeling van het vaderlandse volleybal. En om maar meteen met de deur in huis te vallen:  “Yarden – Havoc kan over het seizoen 2010 – 2011 een imponerende cv laten zien.” Van de 22 wedstrijden werden er maar liefst achttien gewonnen en, maar dat niemand verbazen, maar vier  verloren. 

Achttien overwinningen is een geweldige prestatie, de nederlagen tegen SV Dynamo via de tiebreak met 15-11 en 12-15 waren zuur, maar acceptabel. SV Dynamo is immers de kampioen. Het 3-0 verlies tegen Veracles in Groningen in de allereerste wedstrijd van het seizoen, na een zeer gedegen, goede en geslaagde voorbereiding gaf wel meteen te denken.

Dick Loman over Veracles uit: “We hebben geen moment in de wedstrijd gezeten. Onze serve en passing zat nog niet op de helft van het niveau dat we in de voorbereiding haalden en dan kun je onmogelijk winnen. Veracles speelde zoals wij dat tijdens de voorbereiding deden: Agressief en met veel serve druk. En de blok verdediging goed op orde.  Daarvan was bij ons niets terug te vinden. Uithuilen en opnieuw beginnen, anders zit er niet op.”

Of er echt gehuild is durf ik niet te zeggen, er werd in ieder geval wel opnieuw begonnen. In de competitie stapelde de ploeg uit Haaksbergen daarna overwinning op overwinning. Na achtereenvolgens Longa ’59 (3-0), VC Leeuwarden ( 1-3), VVC Vught (3-0) en Donitas (3-0) aan de zegekar te hebben gebonden ging het bij SV Dynamo in Apeldoorn met 3-2 voor de eerste keer mis.

Dick Loman over dat verlies: “We begonnen bijna één uur te laat en moesten zelf het net van de voorgaande wedstrijd afbreken. Wat rommelig allemaal voor zo’n grote vereniging. We moesten even wennen aan de omstandigheden, grote hal, de verlichting, de kleuren en kregen geen grip op de serve van SV Dynamo. Dat ging daarna beter en in de twee volgende sets waren we zonder twijfel de bovenliggende partij. Eigenlijk tot halverwege de 4^de set, toen een serie serve fouten ons opbrak, SV Dynamo haar kans rook en pakte. We waren zeg maar tweeënhalve set de baas, maar dat was helaas niet voldoende om te winnen.”

Vervolgens kwam het team helemaal op stoom en in een overwinningsroes. Negen competitiewedstrijden achter elkaar was er niemand beter dan Yarden – Havoc. TVC2, dat toen nog geen personele problemen kende, ging in Haaksbergen met 3-1 tegen het canvas. Daarna volgden HSC Hierden (1-3), Flamingo’s (3-0), Set-Up ’65 ( 1-3), Donitas (2-3), Lycurgus (3-0), Longa ’59 (0-3), VC Leeuwarden (3-0) en VVC Vught (1-3). En toen stond weer die plaaggeest uit Apeldoorn aan de andere kant van het net. En weer was er 2-3 verlies. Voor de derde keer in het seizoen, dat kan geen geluk zijn. Driemaal via de tiebreak winnen, dan ben je beter, in ieder geval in de tiebreak.

Na  SV Dynamo ging het bij TVC2 op het nippertje goed, 10-15 in de barrage en ook thuis tegen Set-Up ’65 moest de vijfde set de beslissing brengen. Luid aangemoedigd door de plaaggeesten uit Apeldoorn, die nu het kampioenschap roken, was Yarden – Havoc met 15-10 de sterkste. Na Set – Up ’65 waren er nog twee 3-0 overwinningen op Lycurgus en de revanche op Veracles. Een wedstrijd ben ik vergeten te noemen, de wedstrijd die Haaksbergen op zijn kop had kunnen zetten.  Uit tegen Flamingo’s. Jammerlijk met 3-1 verloren. Niet een punt gehaald tegen een degradatie kandidaat.’ Dat had anders gemoeten.’ Dames!’ Wel heel bijzonder vond Dick Loman het om dit seizoen twee maal van Set-Up ’65 te winnen.

Blijkt maar weer eens  dat je geen kampioen wordt door van de bovenste te winnen, of minimaal te verliezen, maar door de punten op te halen waar ze te verdienen zijn. Dat levert net zoveel op.  Een premie zetten op winst tegen een team dat onder je staat is zinvoller dan op een hoger geplaatst team. Immers als je bovenaan staat, staat iedereen onder je en is er altijd een premie te verdienen.

Yarden – Havoc finishte als tweede in de B – League en is, misschien wel voor een hele korte tijd het op één na beste team van Twente. Als Pollux van het landelijk podium verdwijnt zijn ze namelijk de besten.

Verder deed Yarden – Havoc in de beker over zich spreken. Deed daar precies wat het moest doen om de volgende ronde te halen. Doorgaan na de 2-3 nederlaag tegen seizoensconcurrent SV Dynamo werd zo ongeveer door de ene partij als het grootste onrecht van 2010 beschouwd, terwijl de andere na het wakker worden, en de Nevobo uitslagen geconsulteerd te hebben, dacht dat hij nog steeds in dromenland was. In de volgende ronde was VC Sneek, de latere finalist, met 0-3 te sterk.

Yarden – Havoc kan heel gerust een week of 14 dagen op de lauweren gaan rusten, maar dan wordt het weer tijd om aan de toekomst te denken. Een aantal speelsters, het serve kanon Sanne Siebers, de mid van klasse of is het de klasse mid Kamila Bugajska en de gaatjes vullende libero Bianca Mensink, nam afscheid, maar Yarden – Havoc zal er ongetwijfeld in slagen om volgend seizoen met de nodige versterkingen te komen zodat er opnieuw een representatief team zal staan, dat zal willen aanknopen bij de resultaten van 2010- 2011. En daar moet vanaf het begin voor gewerkt worden, immers geven behaalde resultaten uit het verleden geen garantie voor de toekomst.