Spaarnestad wint van nummer ze7en

VoV, 31-10-2016, 14:00 uur. Na een week radiostilte wegens beschamende resultaten tegen de studenten van Erasmus zijn de heren van Haarlem weer terug. SPOILER ALERT: Er komt een selfie aan!

Op het heerlijke tijdstip van 17:00 uur werd er gespeeld in Voorburg tegen Haaglanden, vooraf bleek de arbitrage al een doorslaggevende rol te spelen. Meisjes A1 van Inter Rijswijk (uitspelende ploeg) werd daadwerkelijk afgefloten op de befaamde acht seconden regel. Na twintig keer stuiteren, drie rondjes om de lengte-as, één rondje om de breedte-as en twee zonnegroeten klonk het tweede fluitsignaal, te lange voorbereiding voor de service. Gejoel uit de klanken van de gesmeerde keeltjes van het eerste kondigde een wedstrijd aan waar een nieuwe periode mee ingeluid werd.

Er werd vooraf aan de wedstrijd al gewaarschuwd dat een boom van een kerel met een linkerarm waar menig blokkeerder bang van wordt. Bij het inslaan bleek snel wie deze man was, Jurrien van Sloten a.k.a. nummer ze7en, a.k.a. de enige man die zonder de netrand te raken sloeg, a.k.a. de man die via de grond het plafond raakt. De rest van het team bleek om deze man heen gebouwd. Passende buitenaanvallers, passende middens en een spelverdeler die slechts achterover hoefde te spelen, libero bleek afwezig, niet nodig.

Jonne en Timo mochten beginnen met het blokkeren van deze beruchte ze7en. Het bleek een simpel spel; serveren, passen, achterover en klaar. Zo liep de set gelijk op en kregen de mannen van Spaarne geen grip op de wedstrijd. 22 gelijk, 23 gelijk, 24 gelijk, 25 gelijk, 26 gelijk, ene tweeje, hopsakeeje, 28-26 verloren.

Christophe bleek een nieuwe weg in te slaan, na vorige week het te zoeken in het gehele team werden er hedendag slechts twee  wissels toegepast. Vier starters en twee supersubs, is dit genoeg? Zoals het team van Haaglanden om de nummer ze7en gebouwd werd, werd geheel Haarlem ook om hem heen gebouwd. driemans blokkering, laat die andere twee maar gaan, verdediging afstemmen, lezen van de aanval, analyse, het gehele coachende team van Haarlem kon los.

Mirjam en Christophe tekende wild op het bord en het werd voor de mannen duidelijk: “Diagonaal blokkeren, diagonaal verdedigen, liever met drie man in de hoek dan één man in de rechtdoor verdedigen”. Een professioneel spel en volgens Jonne “Zakelijk volleybal”. Het bleek genoeg om grip te krijgen, 20-25 voor Haarlem.

De derde set werd er niets aangepast, zelfde tactiek, zelfde opstelling, zelfde kracht en zoals Haarlem inmiddels bekend is, zelfde zang. Het publiek bleek mee te kunnen zingen met de ingewikkelde leuzen uit Haarlem, “lalalala” klonk uit het publiek, de oma’s uit Voorburg bleken groot fan en met de shag-stem werd de Haarlemse bank verteld: “Ja, we kommeh graahg kijkuh”. Never change a winnig team, what you see is what you get, als je doet wat je deed krijg je wat je kreeg en nog meer mooie uitspraken verder, 20-25!

De laatste set bleek de arbitrage een doorslaggevende rol, na in de eerste set een gele kaart aan de thuisploeg gegeven te hebben, in de tweede set een kaart voor Yorick van Viersen (fun fact!: Yorick is nog nooit uit Voorburg vertrokken zonder kaarten. Twee keer met geel en één keer met “Blue eyes white dragon”) en in de derde set kreeg de coach van Voorburg een rode kaart voor het onrecht uitspreken richting de arbitrage. Naast deze rol bleek de laatste set spannend, wederom 25-25 en wederom zeer gelijk op.

Sem werd nog voor de blokkering erin gewisseld (weer ten onrechte volgens de 184 (“komma 5!”) kleine Tijmen Arzbach) en hoopte daarmee de wedstrijd te beslissen. Niets bleek minder waar! De arbitrage zag een aanvallende bal, van uiteraard de nummer ze7en, de antenne passeren. Diezelfde bal zag Haaglanden binnen de antenne langs gaan, heel apart.

Een discussie verder mocht de laatste bal geserveerd worden, spannend. Service, ketser, redding en over het net, de bal vliegt, blijft vliegen. Jonne nam plaats op de achterlijn om de bal af te vangen, helaas vloog de bal ver over hem heen en mocht Haarlem met 27-29 de vier punten naar huis meenemen!

gh @ Vizier op Volleybal. Verslag Tijmen Arzbach. Selfie – time!