Weer een vijfsetter voor VV Utrecht H1
VoV, 07-11-2016. 5:54 uur. VV Utrecht H1 in de eerste divisie, het blijft vallen en opstaan.. In het vorige wedstrijdverslag werd er, na een overtuigende overwinning, geconstateerd dat we op de goede weg zaten om een volwaardige eerstedivisionist te worden. Waar we daar nog niet genoeg rekening mee houden, is dat er heus nog wel eens een terugval gaat komen. Dat bleek vorige week zaterdag, waar we na een goede opening de ondergrens gelijk trokken aan dat van het gemiddelde Amerikaanse debat. We verloren met 3-1 van Gemini S en besloten daar verder geen woorden meer vuil aan te maken.
Een weekje hard trainen leverde op onze leeftijd ook een uitgebreid ‘damage report’ op. Van zieken tot geblesseerden en van frietvingers tot Cubaanse sigaren – het was weer schrapen. Met oneindige dank aan fysio Saskia en teammanager en -psychologe Renske konden we toch een scherpe selectie op de been krijgen. Aangesterkt met Feiko de Jager in plaats van Bas Rauwerdink vertrokken we richting het zuidwesten, waar de ervaren ploeg van VCN op ons stond te wachten. Al jaren lang een solide subtopper, de ideale ploeg om te meten waar we inmiddels staan.
Getooid in fantastische nieuwe wedstrijdbroekjes, met dank aan nieuwe sponsor ‘Advocaatzoeken.nl’, begonnen we aan de wedstrijd. Op typische VVU H1 – manier. Bij 9-2 achter vonden ook wij dat het tijd is om aan de wedstrijd te beginnen. De servicepass was goed onder controle en de uitblinkende middenmannen Jan en Jeroen konden goed worden gevonden. Aan de overkant had met name de diagonaal het op zijn heupen met harde en rake knallen. Vanaf 20-20 was het stuivertje wisselen en setpoints werden kundig weggewerkt. Speciale benoeming voor de beste set-up van de wedstrijd: Jeroen de Koning bediende op 27-26 de middenman van VCN tot op de centimeter nauwkeurig. We lieten ons niet uit het veld slaan (al scheelt het niet veel) en vochten de set met 27-29 binnen.
De tweede set bleek een kopie van de eerste: na een flinke achterstand knokte VVU zich terug tot 20-18. Met het momentum aan onze zijde waren we klaar voor de slotfase, maar een onbegrijpelijke beslissing van de -verder goed fluitende- scheidsrechter sloeg de Utrechters echter dermate uit het lood dat de achterstand van drie in plaats van één punt niet meer werd ingelopen. Kan gebeuren, ongelukkig momentje. Daar hebben we er zelf ook genoeg van..
Set drie kende hetzelfde verloop. Slappe start, onvoldoende eindsprint. De servedruk nam wat af en de tegenstander ging ook de middenas bij het spel betrekken, waardoor de diagonaal en de handige buitenspelers iets minder blokkering tegenover zich hadden staan. VCN kwam met 25-21 op een 2-1 voorsprong.
In de vierde set leek VCN de winnende formule door te trekken en liep naar 16-9 uit. Er werd bij VVU flink gewisseld – Paul Boon (gelijk slachtoffer van heuse trashtalk – ‘ben jij het broertje van Bram Ronnes?’) kwm in het veld en Gert van der Lugt pakte ook in deze set zijn invalbeurt mee. Jeroen Douma, deze wedstrijd überhaupt al leverancier van een behoorlijke blokschaduw, besloot dat het tijd is voor nog een eindsprint. Met een ongekende serie aan kill-blocks trok hij de stand hoogstpersoonlijk gelijk. Ook hier een eervolle vermelding voor de aanvallers van Capelle, die vonden dat er één manier was om het blok te omzeilen: nóg harder slaan. Vanaf 16-16 trok Utrecht de wederopstanding door naar een 2-2 setstand. In de tiebreak bleek de pijp toch echt leeg – Capelle pakte de overwinning met degelijk en zakelijk spel.
De derde vijfsetter in vijf wedstrijden – vallen en opstaan blijkt nog steeds het recept in de weg naar boven. Dat is niet erg, dat hebben we zo benoemd. De ondergrens lag dit weekend al stukken hoger en tijd is onze vriend: nieuwe aanwinsten laten zien niet alleen nu al volwaardig mee te draaien maar ook nog eens een hoog plafond te hebben, een aantal geblesseerden is op de weg terug en we hebben de randzaken goed op orde. Volgende week naar Soest: genoeg oude bekenden daar om er een mooie zaterdag van te maken..
gh @ Vizier op Volleybal, verslag van Ferdi Braakman, VVU heren 1. Foto idem.