Amsterdammed! VVA West vs US Oost
VoV, 14-11-2016. 6:13 uur. Bij een knisperend haardvuur zat Fred met zijn kleinzoon. Fred legde zijn kleinzoon uit wat de verschillen tussen Oost en West zijn. In West lopen heel veel mooie mensen rond. Mensen met hipster kapsels en eigen bedrijfjes. Oost, zo zei Fred, daar komen wij vandaan. Kijk maar naar onze Mike, hij heeft een typische ‘Oostblokkop’.
West, zo ging Fred verder, daar kom jij vandaan. Ik heb je gevonden in een rieten mandje in de Treeftsteeg. Daar was je achter gelaten. “Maar Opa”, sprak kleinzoon Tristan, “hoor ik nu bij Oost, of bij West?” Fred: “Tristan jongen, je bent een mooie jongen, maar je hoort bij wie je zelf vindt dat je hoort.” Tristan en Fred keken elkaar even aan, er viel een stilte voor Fred Man vervolgde:
“In Oost heb je een grote volleybalvereniging, US Amsterdam. In West heb je ook een grote volleybalvereniging, VV Amsterdam. Wij in Oost trainen onder het nasudderende Sovjetregime met typerende harde en koude trainingen. Buikspieren van staal krijg je daarvan. In West geven ze je veel meer ruimte voor het uiten van innerlijkheid, cultuur, hobby’s, ontwikkelen van gevoelens en andere onzin. Ze schilderen er bijna allemaal of ze doen er aan Bikram Yoga. In West kan dat allemaal. In Oost niet. Waar West begint en Oost ophoudt is overigens onduidelijk.
In Amsterdam hebben we geen muur nodig om scheidingen tussen groepen of gebieden aan te geven. Alles en iedereen loopt door elkaar. Dat is Amsterdam. Desalniettemin bestaan er verschillen.” Tristan vroeg toen: “Fred, mag ik nu wel in de basis beginnen?” En Fred zei: “Ik hou heel veel van je mannetje, maar dan lijkt het alsof ik je voortrek omdat je familie bent. Sorry jongen. Vandaag nog niet. “ En zo geschiedde een basis zonder Tristan.
Het was een lange reis, van oost naar west. Bij Remco werd pittig gedineerd. Vervolgens werd er richting de Blauw-Wit-hal getourd. De colonne bestond uit: Remco, Midas, Dennis, Arjen, Jorrit, Joris, Jesper, Bram, en mijn kleinzoon Tristan. Fred vertelde aan Tristan dat hij samen met Bram een gewiekst plannetje had gesmeed. Onder valse voorwendselen hadden zij een speler van H3, Robbert, naar de hal gelokt.
Robbert kon zijn geluk niet op en voelde zich eindelijk weer even het talent wat hij ooit was. Robbert zei drie begrafenissen en twee bruiloften af en belde zijn gehele familie om te komen kijken. Vijf dagen voor de wedstrijd had hij zijn sokken, onderbroek, broekje, shirtje, kniebeschermers, schoenen en handdoekje op een rijtje liggen. Zelfs op Facebook deelde hij: “Ik mag met H1 mee, komt dat zien! Vind ik leuk! Jeej!”
Robbert was die ochtend ook al heel vroeg waker en smeerde snel wat bammetjes. Toen Robbert echter bij de Blauw-wit hal aankwam stond het ontvangstcomité van Fred en Bram hem op te wachten. Al wat zij tegen Robbert zeiden was: “Bedankt voor het komen en goede reis terug.” En Tristan zei: “Langereis.” Vervolgens ging Tristan weer bij opa Fred op schoot zitten en begon ontspannen te duimen, luisterde Adam via zijn oortjes naar ‘Danny Darko ft. Julien Kelland – Forever Young’ en draaide Robbert zich om en liep met hangende schouders en een gebogen hoofd doelloos richting Osdorp de Aker. Tot op het uur van vandaag gaat er een AMBER Alert naar hem uit.
De sfeer was hierdoor wat tam. De inspeel muziek ‘MagnusTheMagnus – Area’ had meer effect op West dan op Ons. De eerste twee sets kenmerkten zich door een stabiel West-Amsterdam tegen een wisselvallig Oost-Amsterdam. Arjen had de midden van West onder controle en toch kwamen wij niet onder de druk vandaan. De twee grote spierbonken aan Westse zijde, Dirk de Bruin en Lodewijk Fonteyn, zorgden voor aanvoering langs een stabiele as. Ook een der passer lopers was flinke bom-sprongservices aan het produceren. Foutservices aan Oostse zijde en overige persoonlijke fouten deden de deur wijd open voor een gemakkelijke winst voor West. 25-18 en 25-17.
In de derde set leek het een overwinning voor West te gaan worden. Maar… Door een tactische en geniale ingeving van Midas + een paar strakke services kwam Oost terug van een 16-10 achterstand. Midas zelf was er eerder terug ingewisseld voor de service, hij maakte in zijn eentje de set af 20-25. Lodewijk Fonteyn, ook bekend als Buster Fonteyn, klaagde steen en been bij de bok maar ving bot van de scheidsrechter. Oost-Amsterdam zette goed door in set vier. Joris en Dennis vielen in en namen de ploeg op sleeptouw. Set vier was overtuigend voor Oost.
De vriendin van Jesper vond het eerst een saaie wedstrijd maar daarna werd het leuk. Vriendin van Jesper: “Eerst vond ik het een saaie wedstrijd maar daarna werd het leuk.” Tijdens de ellenlange rally’s pakte Jorrit meerdere blokjes. De scheidsrechters gaven naderhand toe dat het bij vlagen net een dameswedstrijd leek omdat de lange rally’s zo lang duurden. Op 13-13 viel het punt naar Oostse zijde. Jannis verdeelde het spel en zette de blokkering van West totaal op het verkeerde been. Via 13-14 werd het 13-15. Eindstand Amsterdam West vs. Amsterdam Oost: 2-3.
Bieter-Pas Siebers sprak, ik ben Bieter-Pas en het publiek is de grote winnaar. We hebben na de wedstrijd nog samen met scheidsrechters en tegenstander gebeden voor de gemoedsrust van Robbert. En de spelverdeler Fonteyn (iedereen noemt hem Buster) zong het lied, waar hij vroeger een kindsterretje mee was geworden. https://www.youtube.com/watch?v=JEgVTvMVlK0
Voor het haardvuur zat Fred Man nog steeds met zijn kleinzoon. “Maar opa, zei Tristan, waarom vertel je dit spannende oorlogsverhaal? Wat is de levenswijsheid die ik er uit kan halen? Wat is de clou? Moet ik nu bij Oost willen horen of juist bij West?” En Fred zei: “Oost west, thuis best.”
gh @ Vizier op Volleybal. Verslag van Bram Koolstra, US Amsterdam. Logo idem.