Ecare Apollo 8 H1 wint eindelijk weer!

VoV, 28-11-2016. 5:59 uur. Eindelijk. Na de eerste en tot dan toe enige overwinning op 1 oktober, uit bij Arvevo, hebben we weer een wedstrijd gewonnen. En wat voor een! Thuis werd de koploper, het tot deze wedstrijd ongeslagen Peelpush, in een prachtige, spannende wedstrijd verslagen. Na een marathonwedstrijd van twee uur en een kwartier stapten we met een verdiende 3-2 overwinning van het veld.

In de aanloop naar de wedstrijd gebeurde er nog heel wat. Het systeem werd overhoop gegooid, en in twee weken tijd moesten we hier aan zien te wennen. Donderdag werd er nog geoefend tegen Harambee, waarin toch wel een stijgende lijn te zien was. Alles om zo goed mogelijk weer in het ritme te komen om te knallen tegen Peelpush, want de punten zijn hard nodig. De enige opdracht voor de wedstrijd was dan ook: de over-mijn-lijk-mentaliteit laten zien.

Erwin Wes, Bas Haar, Stefan Boermans, Niek Waanders, Rob Sauer en Jelle Clemens waren de zes die dit de eerste set mochten laten zien. Meteen werd wel duidelijk dat we tegen de koploper speelden. Peelpush wist het spel goed te verdelen waardoor onze blokkering nooit echt lekker stond. Daarbij kwam de pass niet goed genoeg om Erwin Wes de mogelijkheid te geven al zijn aanvallers goed te bedienen. Al met al leek het misschien allemaal nog wat te geforceerd. Hierdoor kon Peelpush eigenlijk vanaf het begin de voorsprong pakken en gaven ze die niet meer uit handen. De eerste set ging dan ook redelijk kansloos met 16-25 naar de gasten.

Voor de tweede set werd ons daarom verteld om wat relaxter te gaan spelen: vol blijven gaan, elke aanval willen scoren, elke bal willen verdedigen, en als het dan niet lukt heb je er in ieder geval alles aan gedaan. Rob Smienk, die eind eerste set al was ingevallen voor Erwin Wes, nam de spelverdeling over en op zijn service pakten we de eerste voorsprong in de wedstrijd. Er werd weer gelachen in het veld, en de alles-of-niets strategie leek zijn vruchten af te werpen. De pass liep veel beter dan in de eerste set, aan het net was vooral Niek Waanders op dreef en ook de blokkering en verdediging kwamen steeds beter in de wedstrijd. Rob Smienk wist in zijn tweede serviceserie nog meer de zwakke plekken van Peelpush bloot te leggen en serveerde ons naar een 13-8 voorsprong. Een stabiele side-out zorgde ervoor dat we deze set nooit meer echt in gevaar kwamen, en na de 25-19 stond het 1-1 in sets.

Set drie ging erg gelijk op, al hadden wij vaak een kleine voorsprong. De servicestrategie van Peelpush, alles naar Bas Haar, was inmiddels bekend, en hij hield zich behoorlijk staande. De passers van Peelpush daarentegen werden vooral door de floaters van Rob Smienk en de sprongservices van Niek Waanders en Rob Sauer het leven zuur gemaakt. Goede verdedigende acties van Rob Sauer zorgden ervoor dat Peelpush moeilijk tot scoren kwam, terwijl wij de ballen aan het net vaak wel efficiënt wisten te scoren door veelvuldig via het blok te slaan. Alles leek goed te gaan, tot op 22-19 de machine haperde. De pass kwam iets minder, en het lukte de aanvallers niet om dit op te lossen. Pas na twee time-outs en twee wissels kon de serie van de gasten onderbroken worden, maar het stond nu wel 23-23. Peelpush ging er uiteindelijk met 23-25 met de set vandoor.

Dan de vierde set. Iedereen had het gevoel dat er wat te halen viel, maar dan zou het nu moeten gaan gebeuren. Weer werd er een voorsprong gepakt op services van Rob Smienk en Rob Sauer, 11-7. Weer haperde de machine, deze keer iets eerder in de set. In een serie veranderde de 16-13 voorsprong in een 16-20 achterstand. Als we nog iets wilden doen zou het nu moeten gaan gebeuren. Langzaam maar zeker kwamen we terug. 18-22, 20-23, 22-24. Op deze stand besloot Stefan Boermans dat de wedstrijd nog niet afgelopen kon zijn. Met een aantal kill-blocks en aanvallen zorgde hij ervoor dat we zelfs op 25-24 voor kwamen. Hierop volgde een zenuwslopende puntenwisseling, direct gescoorde side-outs afgewisseld met spannende rally’s. Peelpush kwam weer op matchpoint bij 29-30, maar deze werd weggewerkt. Op 30-30 kwam Rob Smienk weer op service, en een gewonnen rally en een ketser zorgden ervoor dat we de set met 32-30 wonnen, en daarmee dus een vijfde set uit het vuur sleepten.

Het momentum was duidelijk: bij ons was iedereen uitbundig, Peelpush was gestrand in het zicht van de haven. Dit moest alleen nog doorgezet worden in de vijfde set, waar het bij ons qua energie nog wel eens fout wilde gaan. Of het door een betere conditie kwam of door de adrenaline, ook de vijfde set werd vlammend gestart. Met de toss hadden we ervoor gezorgd dat we bij de winnende kant zouden eindigen, om de mentale voorsprong nog iets groter te maken. Meteen zorgde ons sterke middenblok voor een voorsprong, en later pakten Jelle Clemens en Stefan Boermans, die aanvallend ook in de wedstrijd gegroeid waren, hun punten mee.

In de vijfde set werd er weer keihard geknokt, en de vele rallies zorgden voor een spannend einde van de wedstrijd. Dit harde werken resulteerde in een 14-11 voorsprong. Peelpush scoorde de side-out voor 14-12. Erwin Wes kwam het veld in voor Rob Smienk. Time-out. Meteen werd een terugwissel aangevraagd, maar dit mocht niet. Onze side-out scoorde niet, 14-13. Rob Smienk kwam weer terug het veld in. Rob Sauer kreeg de set-up en scoorde touché, dwars door het blok: 15-13, 3-2.

Iedereen was uitzinnig na deze spannende wedstrijd met een verdiende uitslag. Eindelijk was er, na de eerste set, weer plezier in het veld. Eindelijk werd ook weer eens het publiek beloond, dat de afgelopen thuiswedstrijden nou niet bepaald verwend werd. De bekerwedstrijd van de dames na ons moest uitgesteld worden tot 20:00 uur door onze marathonpot. Nu wordt het belangrijk om op deze ingeslagen weg door te gaan, want iedereen had het gevoel dat als we zo blijven spelen we van iedereen kunnen winnen.

Dit zullen we komende zaterdag moeten gaan laten zien in en tegen Landgraaf, die nu een plek en een punt boven ons staan. Hopelijk kunnen we een goede reeks tegen Limburgse ploegen beginnen!

gh @ VoV. Verslag van Bas Haar, Ecare Apollo 8. Foto Rudy van ’t Rood.