Rijswijk vs US: cursus luier verschonen

VoV, 12-12-2016. 11:15 uur. Soms denk ik terug aan die jaren dat ik keeper was. Keeper bij Volendam. Op mijn rug stond: F. Man. Ik was keeper, keeper bij Volendam. Mooie tijden waren dat. Als je won kreeg je een broodje worst, dat heet eredivisievoetbal in de jaren dertig. Volendam een mooie club. Een club die dit jaar 4^e op de ranglijst staat. Maar ach, wat loop ik te bazelen. Voetbal, pffff. Het was pas jaren later dat ik Tristan adopteerde. Niet officieel, maar toch zeker officieus. Tristan mijn kleinzoon. 

Als ik hem op libero tegen Rijswijk zie spelen, zie ik gewoon de jonge baby voor me. De baby die hij ooit was. Als hij op de grond ligt, wanneer er een bal opgedoken moet worden, zie ik gewoon weer die talloze keren dat ik zijn luier heb verschoond. Aan de hand van dit soort momenten zie ik een wedstrijd als waas aan me voorbij gaan. Het inslaan. De tegenstander. De scheidsrechters. De opstelling. Het publiek. Vaak denk ik aan al die ogenblikken dat Tristan weer een volle broek had. Dan liep hij te huilen en wist ik dat er weer werk aan de winkel was. Enfin. Veel heb ik gehad aan de volgende stappen. 

Ik noem ze ook wel ‘Fred’s Luier-techniek’. De stappen gebruik ik ook bij volleybalwedstrijden. Tegen Rijswijk bijvoorbeeld. Een team heeft acht spelers nodig om mee te kunnen volleyballen. Mijn Tristan gebruikte acht luiers per dag. Op de afbeelding heb ik enkele prestaties van Tristan op een rijtje gezet. Acht keer moest er dus elke dag verschoond worden. We waren op het Amstelstation al met acht dus hoefde Giannis niet te komen. Hij bleef lekker in zijn bedje liggen. Ik, Fred Man, wil graag ondersteund worden door twee extra spelers. Graag had ik dus ook Midas en Arjen mee naar Rijswijk en waren we met tien. Zo kom ik bij de eerste stap van ‘Fred’s Luier-techniek:

Bereid je goed voor. Voor een wedstrijd moet je alles bij je hebben (Ook kniebeschermers, Schimpie!), en genoeg energie hebben. Alle spullen moeten klaar liggen. Bij verschonen hoefde ik Tristan dan niet alleen te laten en bij de wedstrijd hoef je niet op en neer naar huis. 

Stap 2: Maak de luier los. Dit is in feite hetzelfde als de warming up. Joris, Jesper en Jorrit voeren altijd de buikspieroefeningetjes uit. De oefeningen die ik (Fred) ze heb geleerd kan je hier nog rustig terugkijken: https://www.youtube.com/watch?v=fJfJSqeG9lk Het stelletje Mike en Dennis doet de rek en strek oefeningen voordat we naar het net, de voorkant van het veld, toe lopen. Wat weinigen weten is dat Mike met zijn vader ooit nog in een commercial heeft gespeeld. Als je goed kijkt herken je Mike aan zijn power: https://www.youtube.com/watch?v=glJ3p5TDKpA

Stap drie is de voorkant schoon maken. Gebruik hiervoor luierdoekjes. Begin bij de buik van je kindje en maak daarna de beentjes en het geslachtsdeel schoon. Bespaar niet op de luierdoekjes! Overigens is dit misschien nog wel de uitgelezen plek om reclame te maken. Geen sluikreclame maar keiharde reclame voor een van onze teamgenoten. Arjen Cupido heeft een eigen luierlijn; Cupido’s luiers (‘Op elk potje, past een dekseltje’). Aan de voorkant van het veld maken wij schoon schip. We starten met blokkeren en inslaan. Vanuit daar werk je langzaam naar achteren.  

Stap vier is de billetjes schoonmaken. De enkeltjes van Tristan hield ik altijd met een hand omhoog. Om hem geen pijn te doen hield ik, Fred Man, een vinger tussen zijn enkeltjes. Daarna maakte ik de billetjes schoon met een luierdoekje en verwijderde ik de luier. Bij het serveren houden we natuurlijk niet elkaars enkels vast maar wel degelijk proberen we elkaar pijn te besparen door hard: “BAL!” te roepen wanneer iemand springt en er een bal van de andere kant aan komt. Voordat je aan de wedstrijd kan beginnen moet je je eigen ballen bij elkaar zoeken, eventuele bananenschillen opruimen en het veld leeg maken.  

Stap vijf is dan ook niet voor niets de vieze luier opruimen. Vouw de luier daarbij dicht en doe deze in de vuilnisbak. Dan begint het belangrijke deel van de volleybalwedstrijd. Hier gaat het namelijk om: de wedstrijd zelf. 

Bij stap zes schoof ik vervolgens de nieuwe luier onder Tristan. De enkeltjes pakte ik weer op, ik schoof het deel waar de plakstrip zit onder hem op die manier dat de bovenrand van de luier rond het middel van Tristan kwam. Omdat Tristan hier wel eens onrustig van werd, was het vaak een heuse strijd. Beide partijen hielden elkaar in een houdgreep en al hun munitie werd gebruikt om tot winnaar te worden uitgeroepen. Remco was gebrand op winst en wist op het midden goed te scoren. 

Hij zegt soms: “Mooi in de luier, lelijk in de sluier. Wat betekent: ‘Mooie babymeisjes zijn op huwbare leeftijd vaak helemaal niet meer mooi.’ Ik vind hem een ondergewaardeerd filosoof. Snel bleek dat in set één wij het onderspit gingen delven (25-15). US was te veel aan het luieren. Ik pepte ze nog op in de time-outs, maar tegen het einde van set twee kwamen we pas in ons spel. Op 22-12 leek het al verloren maar kwamen we nog terug naar 24-22. Toch werd het 25-22. 

Set drie werd nog spannender. Bij een stand van 21-21 is alles nog mogelijk. Het werd weer winst voor Rijswijk 25-22. De laatste set was alleen nog een formaliteit: 25-16. Rijswijk heeft het goed voor elkaar. Een florerende jeugdafdeling, eerste teams die het goed doen op nationaal niveau. Tel daarbij oprechte betrokkenheid van ouders en sponsoren. Plus nog een prima hal met een prima kantine. Dan denk ik, Fred Man: “Hoe kunnen we dit bij US voor elkaar krijgen?” Ik schrok wakker, niet zoals Giannis wakker schrok maar ik voelde zeker een mild katertje opkomen. 4-0 is dik verloren, dan ga ik liever verder met het dichtvouwen van Tristan’s luiers. 

Als ik de zevende stap (vouw de voorkant voor het buikje) toe pas, zie ik een verslagen team de benen neerleggen en moedeloos voor zich uitkijken na dit verlies. Een baby hecht zich aan een luier, zoals US heren 1 zich hecht aan de hoop op punten tegen het oppermachtige Rijswijk. 

Men plakke bij stap acht de luier vast en Bram maakte het 4-0 verlies definitief door een handtekening op het formulier te zetten. Mijn team en ik, Fred Man, controleren na de wedstrijd of we geen ballen of waardevolle spullen achter laten. De voorna laatste stap(stap negen) bij een luier is ook de controle. 

Er moet voldoende ruimte (ongeveer één vinger) zijn tussen het buikje van Tristan en zijn luier. Ook moeten de randjes bij de beentjes naar buiten wijzen. Tot slot kunnen bij stap tien de kleertjes weer aan!

 gh @ VoV, verslag en afbeelding van Bram Koolstra, US heren 1.