VVU H1 start het nieuwe jaar met zege

VoV, 16-01-2017. 6:31 ‘Pieter? Nee, die is Jan aan het zoeken’. ‘ Jan? Die is aan het fluiten’. ‘ Bas? Bas zoekt Pieter om hem te vertellen dat Jan aan het fluiten is’. ‘Dan ga ik al vast tellen, die wedstrijd begint over 5 minuten’. ‘We missen trouwens ook nog 3 ballen’. ‘Hoezo zitten we eigenlijk hier tegenwoordig?’. ‘Denk je echt dat het verstandig was om te benoemen hoe laat je vannacht ging slapen, jochie?’ 

De nabespreking begon met veel vragen, maar met een beetje fantasie lijkt het dat we in de 2 uur ervoor ook hele relevante antwoorden hebben gevonden. We hebben de vraag of het vijfde set-syndroom iets van 2016 was kunnen beantwoorden, net als de vraag of onze andere diagonaal na blessureleed nog de oude kon worden. 

En het antwoord op die beide vragen was gelukkig een ja. Met veel dank aan een fitte Paul die alle schouder- en rugklachten van zich af heeft geslagen heeft VVU zich uit geslagen positie terug geknokt naar een 3-2 overwinning op directe concurrent Velo. 

Na een korte kerstvakantie (maar wel met duo – mixtoernooi én VVU – skitrip) werd deze week weer een vol programma gedraaid, zonder de nog geblesseerde Wouter. Al was hij de enige die daadwerkelijk rust nam – het gebruikelijke teamrondje ‘fit?’ werd beantwoord met een scala aan klachten en pijntjes die je doet afvragen of volleybal ineens een full-contact-vechtsport was geworden. 

Maar, er werd geconcentreerd en goed getraind in de wetenschap dat het in januari moet gebeuren. Veel directe concurrenten op het programma, dus geen tijd te verliezen. 

Deze zaterdag de heren van Velo, dus. Een onbekende tegenstander voor ons, dus dan maar van eigen kracht uit gaan. De eerste set ging gelijk op, waar bijzondere fouten werden afgewisseld met mooie rally’s. De servedruk bleek doorslaggevend en met een ace werd de eerste set binnengesleept. Daarna kwam de terugval – na een slap begin konden de nodige wissels niet meer rechtzetten wat aan het begin van de set al was verloren. VVU leek er mentaal even niet goed in te zitten, met frustraties en angst als gevolg.

Dit spelbeeld zette zich tot halverwege de derde set door, tot er maatregelen werden genomen. Aan de hand van een goed verdelende Bas en een bij vlagen onhoudbare Paul werd de vechtlust hervonden en kwam Utrecht wederom op voorsprong. In de vierde set leek de overwinning binnen handbereik, tot de twijfel laat in de set toesloeg. De aanvallers kwamen er niet meer door en de lange buitenaanvallers van Velo waren niet te stoppen, zelfs niet door de uitstekend spelende Velo. 

De vijfde set dan maar. Bas was duidelijk: er bestáát geen vijfde set syndroom. Daar kreeg hij in eerste instantie niet bepaald gelijk in – met een 8-3 achterstand werd van kanten gewisseld. Alles of niets dan maar, en dat werkte. Utrecht knokte zich terug tot 13-13 en met twee aces op rij besliste de ingevallen Pieter de wedstrijd in Utrechts voordeel. Een belangrijke overwinning, niet alleen op een concurrent, maar ook mentaal. De eerste gewonnen vijfsetter. 

Man of the Match Paul heeft genoten van zijn ontbrekende speciaalbiertje en na de lange en ongebruikelijk eerlijke nabespreking vlogen de heren uit richting de rest van de zaterdagbesteding: coachen, D1 aanmoedigen (dames gefeliciteerd met de mooie overwinning) en fluiten/tellen/vlaggen/American Football kijken.. 

Nu de blik vooruit: aanstaande zaterdag mogen we naar de Kruisboog! Een wedstrijd die voor een aantal oud-Taurusspelers een terugkeer naar Houten betekent en waar de onderlinge prestige hoog in het vaandel staat. In Utrecht werd het 2-3, een resultaat dat al maandenlang voor revanchegevoelens zorgt bij vrijwel alle domstedelingen. Tot dan!  

gh @ VoV, verslag van Ferdi Braakman,