Le samedi, Dynamo a gagné de Velo

VoV, 12-02-2017. 14:17 uur. Zo vlak voor de winterstop hebben we (als Dynamo) veel energie gehaald uit de emotionele heenwedstrijd tegen onze tegenstanders uit Wateringen. Het effectieve resultaat is dat we weer met 25-16, 25-19, 25-23 en 25-18 de maximale score behaald hebben en in de kleine uurtjes op onze fiets door het maagdelijk witte landschap naar huis fietsten. 

(Showbiz)nieuws: Natuurlijk kunnen wij er ook weer niet om heen, het ‘zeiknieuws’ van afgelopen week. Om te beginnen de aflatende reactie van de Nevobo over de evaluatie van de spelregels, die in de maand januari blijkbaar een advies aan het bestuur opgeleverd heeft. We wachten gewoon weer geduldig af, maar lijken ons allemaal neergelegd te hebben dat slechts het uitdelen van gele en rode kaarten aan duidelijke regels gebonden is en de voetfoutregel genegeerd wordt (gisteren heeft namelijk volgens de goed fluitende tweede scheidsrechter geen enkele speler een voetfout gemaakt). 

Dan hebben we ook nog het KNMI-weeralarm waar weer eens ‘code geel’ afgegeven werd, waardoor onzeker was of de avondwedstrijd (we startten om 20.15 uur) wel doorging. Ook in de voetbal- en dartsport was er weer eens nieuws te melden. Zo ontvingen we op de speeldag het trieste bericht van het overlijden van Ajax-icoon Piet ‘de schaar’ Keizer, waarvan achteraf gezegd wordt dat hij misschien nog wel beter was dan Cruijff. Ook werd er deze week getwijfeld aan de ongenaakbaarheid van Michael van Gerwen, maar met een dubbele 9-darter (net zoals ons twee maximale scores) bewijst hij hard het tegendeel. Maar het échte nieuws kwam natuurlijk uit de showbiz waarin iemand zich liet Paay-en, met creatieve en hilarische spot in Nederland, 2nd tot gevolg. 

Niet ‘zeiken’ in het veld:  Langzamerhand lijken we steeds beter te weten wat het beste in onszelf naar boven haalt. Naast een tomeloze inzet (laten zien welke ballen we niet kunnen hebben) en het maken van strategische afspraken (met een bewuste serviceopdracht veelvuldig formeren van een driemansblok aan de buitenkant en een op positie ingestelde verdediging) bewaren we de laatste weken ook onze rust. We zeiken niet meer op elkaar, niet op de scheidsrechter en niet (of nauwelijks) meer op de tegenstander.  We accepteren vaker een foutieve interpretatie van één van de scheidsrechters (met name in de beoordeling van de techniek), maar ook van elkaar. Niet de norm ligt lager, maar we denken meer na over de effecten van ons eigen gedrag. We denken in oplossingen en dat is wel eens anders geweest. We zijn dus nog steeds lerende. 

De wedstrijd: Na een(t)wijfelend begin, dat misschien door het extreem late tijdstip te verklaren viel, versnelden we in het midden van de eerste set naar een riante voorsprong. Door bewust(er) te serveren in de buurt van hun libero werden we in de gelegenheid gesteld om in de blokkering de bal te remmen en verdedigend het verschil te maken. Juist het winnen van deze rally’s, waarin we bewust een plannetje maakten, zorgde voor energie, plezier en winst in set 1 (25-16). 

In de tweede set begonnen we sterk(er), maar gaven steeds weer ruimte aan Velo om weer bij te komen. Toch bleven we rustig in gedrag, met een focus op ons eigen spel. Het was niet altijd even goed, maar we zijn geen moment in de problemen gekomen. Set 2 eindigde weer in ons voordeel (25-19). 

De derde set verliep compleet anders. In korte tijd stonden we met ruime cijfers achter en werden we gedwongen nu eens zelf een time-out te nemen (iets wat we graag wilden voorkomen). Wellicht mede geholpen door het sociale wisselbeleid van onze tegenstander dichtten we in de buurt van de 20 punten het gat. Die ene bijna ace (van Brayan van den Berg uit Heren 6) zorgde ervoor dat we weer aan de goede kant van de score kwamen.

Met de tweede time-out op 24-23 voor, maakten we de afspraak dat de bal op het midden uitgespeeld zou worden. Echter niemand verwachtte een sluwe tikbal van onze hoogvliegende hard hitter (Jeffrey van Apeldoorn) en daarmee bewees ook hij een stap in volleybalintelligentie gemaakt te maken, want het betekende direct het einde van set 3 (25-23). 

Het verzet bleek gebroken en de passende en verdedigende wissels (met stofzuiger Jeroen Otten) lieten zien dat we van plan waren gewoon met 4-0 te willen winnen. Dat de inbreng van onze laatste fitte wisselspeler (Mike van Cooten, eveneens uit H6) direct tot wanhoop zou leiden en de scheidsrechter zich gedwongen voelde om de rode kaart te trekken, had niemand verwacht. Wel eindigde hiermee de wedstrijd met 25-18 in een geringe ‘walk over’. 

Nu de winterstop: Zelfs in de volleybalsport wordt momenteel een winterstop gehouden. Komt dat door de NOJK van aankomende zaterdag, waarin SV Dynamo met maar liefst 7 jeugdteams in een tussenronde strijdt voor deelname aan de eindronde in maart? Of is het een kwestie van periodisering, waarin rekening gehouden wordt met de fysieke gesteldheid van de oudere spelers? Of gewoon een kwestie van (slecht) plannen? Kortom we spelen pas op zaterdag 4 maart om 17.00 uur weer in Houten tegen Taurus H2 en moeten zien tot die tijd onze rust te bewaren, zonder de focus op ons doelstelling te verliezen en bewust te zijn van wat het verschil maakt ten opzichte van eerdere wedstrijden. 

Succes tijdens NOJK: De spelers en de complete (begeleidings)staf wil alle jeugdspelers en -begeleiders, die aankomende zaterdag in de tussenronde van de NOJK deelnemen, heel veel succes wensen. Hopelijk lukt het jullie allemaal om te laten zien wel degelijk -ten opzichte van afgelopen jaar- een stap vooruit gemaakt te hebben. We zien uit naar de verhalen en positieve resultaten. 

gh @ VoV. Verslag door Jorg Radstake, trainer coach Dynamo heren 2. Foto Teun Zijp.