Veracles wint derby op veld en tribune

VoV, 30-10-2017. 15:30 uur. ‘De El Clasico van het Hoge Noorden’, ‘heftiger dan welke klassieker dan ook’ en ‘de Stad ademt Donitas vs Veracles’; dit zijn slechts een aantal van de mooie omschrijvingen die VoV afgelopen week gaf in aanloop naar de hoogste stadsderby binnen volleyballend Nederland, dé studentenclash in Groningen: Donitas D1 tegen Veracles D1.

Met zoveel superlatieven vooraf is het vaak nog maar de vraag of deze verwachtingen ook waar kunnen worden gemaakt. Ik kan u alvast verklappen; dat werden ze, al was het slechts door een van de twee partijen.

Zal dit een geheel objectief en punctueel verslag worden van de wedstrijd? Neen, daarvoor verwijs ik u graag door naar verslagen geschreven door een neutrale partij. Dit verslag is van de hand van een Veraclesser, onder de -weinig creatieve- Donitas-aanhang beter bekend als: ‘Zo’n Vieze Groene’.

Zoals in eerdere berichten al werd aangegeven speelden er deze zaterdag meerdere teams van Veracles tegen Donitas. Zo speelden de mannen van Veracles H2 al om 12:00 uur, voor studenten eigenlijk gewoon ‘s ochtends. Vervelend natuurlijk, maar moeiteloos werd dit nadeel omgezet in een voordeel; om half 2 aan het bier! Een simpele rekensom leert dat er dus 6 uur effectieve voorbereidingstijd was om de kelen te smeren totdat Dames 1 begon. ‘Kon minder’, zeggen ze dan in Grunn.

Om kwart voor 7 worden de beste plekken op de tribune al veiliggesteld door de Groenen. Eerste rang, midden achter het veld. Toch komt er dan een klein moment van realisatie: “Eigenlijk is het toch van de zotte dat we drie kwartier voor een wedstrijd al op de tribune gaan zitten?” Direct gevolgd door: “Ach joh, dat is toch schitterend!” En dat is het ook; het thuisspeeldag-gevoel, uit bij de concurrent. Snel worden er nog enkele pitchers bier gehaald, de dames komen het veld op, begroet door de tribune. Het kan beginnen.

Terwijl de Veracles-dames hun strak georganiseerde warming-up draaien, starten een aantal dames in het geel-blauw met iets wat zich enkel kan laten omschrijven als een soort openingsact: ogenschijnlijk laconiek trakteren zij de reeds aanwezige supporters op een ‘kijk-eens-hoe-relaxed-wij-zijn’ show in de vorm van een voetbalspelletje. Toegegeven, ik zou deze vorm van warming-up ook ten alle tijden verkiezen boven heen en weer rennen, maar dit stukje geforceerde nonchalance viel helaas niet helemaal serieus te nemen. Toch komt het begin van de wedstrijd steeds dichterbij. Met het inslaan worden de zogenaamde ‘tribuneballen’ van de Veracles-dames luid bejubeld en worden de eerste liedjes ingezet. De sfeer zit er lekker in!

Dan begint de wedstrijd. Beide teams gaan ongeveer gelijk op, gepaard met de nodige servicefoutjes. Toch lijken de dames van Veracles de controle in handen te hebben. Het oogt scherp, de langere rally’s vallen telkens de goede kant op en de gemaakte afspraken worden nagekomen. Af en toe wordt een scorende diepe bal in de rechtdoor even geïncasseerd, om zo vervolgens alle andere ballen keurig te verdedigen (lekker Huukie!). Daarnaast maken vooral de spijkerharde directe scores van Britt indruk, op belangrijke momenten worden ballen rond de 4 meter het Donitas-veld binnen gepompt. Donitas komt tot de twintig , maar vervolgens wordt de set met de steun van het publiek zakelijk afgerond: 20-25 voor Veracles.

Ook in set 2 domineren de dames in het groen. Donitas heeft met 9-8 voor de laatste keer de leiding in de wedstrijd. Het staat bij Veracles simpelweg als een huis. Geen enkel moment heeft het Veracles-publiek het idee dat het nog weleens fout zou kunnen gaan, en hoe gesmeerd het bij de groene dames loopt, zo hapert het aan de kant van Donitas. Van de gezichten van de speelsters valt een vorm van radeloosheid af te lezen; waar en hoe kunnen we scoren?

Hoewel de Donitas-dames in het programmaboekje vooraf nog wel enkele suggesties hadden gedaan wat het geel-blauwe publiek allemaal kon roepen en zingen, lijkt hun moedeloosheid over te slaan naar de tribune. Slechts sporadisch en wat aarzelend wordt er door de aanhang op de gele trommel geslagen. Voer uiteraard voor de Veracles-aanhang; waar de liederen luider en luider worden. Wederom staat het bij de twintig nog gelijk. Maar de dames in het groen houden hun sterke spel vast en slepen de tweede set met 21-25 binnen.

2-0 voor in sets, wat een luxe! Nu weet menig volleyballer dat de derde set een kantelpunt in de wedstrijd kan zijn. En eerlijk is eerlijk, in andere wedstrijden wordt er op de tribune soms stiekem zelfs gehoopt op een extra set, zodat er langer gezongen (en gedronken) kan worden. Maar niet vandaag: tegen Donitas wil je winnen, het liefst met zo ruim mogelijke cijfers.

Na een korte sanitaire onderbreking en met vers getapte pitchers in de hand gaan we de tribune weer op. De wedstrijd is al weer even onderweg. Een blik op het scorebord: 2-10 in het voordeel van Veracles! “Watskeburt?”, “Donitas heeft het opstellingsbriefje verknald, de passer-lopers en middens zijn omgewisseld!” Dit leidt natuurlijk tot grote hilariteit op de tribune en het gezang wordt zo mogelijk nog luider.

Halverwege de set komt Laura weer binnen de lijnen, Veracles loopt verder en verder uit. Het verzet van Donitas is zowel in het veld als op de tribune totaal gebroken. De dames zelf winnen de set (en daarmee de wedstrijd) met 15-25, terwijl de groene kant van de tribune ook hun wedstrijd wint middels “Het is stil aan de overkant” en “Ze gaan op de trekker weer naar huus”.

Een afgetekende overwinning die vooraf niet zo was verwacht. Complimenten voor de dames, die allemaal hebben bijgedragen aan deze 0-3 winst. Het was een genot om naar te kijken! Niet te vergeten ook credits naar Paul en Leon, wat moet het heerlijk zijn om te zien dat alle speelsters hun niveau halen en het wedstrijdplan zo goed wordt uitgevoerd. Voor jullie gaat het vizier begrijpelijkerwijs snel weer op de volgende pot tegen VVU, maar wij gaan hier nog wel even van nagenieten!

De stadstitel is weer terug waar zij hoort, bij de ‘Koningen uit Groningen’  VERACLES, HUP GROEN!

gh @ VoV, Verslag door Daniël Koekkoek, TC-contact en trouwe supporter van Veracles D1. Foto StudioRL en  Rudy van ’t Rood.