Bekeravontuur Zaanstad zit er al weer op!

VoV, 21-11-2017. 14:01 uur.  Een jaar of zes geleden stond Zaanstad eens op de rand van de bekerfinale. In eigen huis ging de golden set tegen Zwolle verloren. In de jaren die volgden was het bekertoernooi meestal voorbij voordat het echt begonnen was. Dit jaar hadden we een paar vrije rondes omdat we nu weer de status van eredivisie hebben en mochten we instromen in de achtste finale die dus uit zestien teams bestond. Een paar eerste divisie teams en verder topdivisie en eredivisie.

Er waren wat leuke lotingen mogelijk (we hadden het graag opgenomen tegen Sliedrecht bijvoorbeeld), maar we troffen de minst gunstige loting mogelijk: Lycurgus uit. Behoorlijk kansarm en ook nog eens ver weg. Enige voordeel was dat het op zondag was, zodat we rijkelijk over invallers konden beschikken. We stuurden Frank Zutphen dan ook voor een weekend energie tanken naar zijn schoonfamilie en lieten ook Lesley thuis. Bas en Rueben gingen graag mee naar het verre Groningen en om weer eens iemand wat speelminuten op het hoogste niveau te laten maken vroegen we ook Lorenzo aan boord.

In de eerste set begonnen wij met Lars, Joris Burger, Marijn, Daniël, Erwin, Ferdy en Rueben op de libero. We waren vol verwachting of Lycurgus hun wissels speeltijd zou geven of voor zekerheid zou kiezen met de basisopstelling. In de competitie wisten we het de wissels (met enkele basisspelers erbij) best lastig te maken en bijna tot een vijfsetter te komen, dus durfden ze het blijkbaar niet aan dit opnieuw te proberen. Nu stond kanon Wytse Kooistra lekker op de dia en de man die alles over ons blok scoorde Stijn van Schie op de passer loper. Ook was helaas onze verloren zoon Sam Gortzak tot de bank verbannen en stond er een Spanjaard met een dubbele moeilijke naam te spelverdelen.

Het was dan ook even inkomen in de eerste set omdat alles net iets hoger en harder is dan gebruikelijk. Dat is nu eenmaal hoe het gaat in dit soort wedstrijden. Al snel stond er 12-6 op het scorebord. Maar je weet dat als je je kunt aanpassen en op de toppen van je kunnen kunt spelen en de tegenstander wat verslapt er kansen komen. In de eerste set waren die er niet meer en die verloren we dan ook met 25-16.

De tweede set hadden we die aanpassing gemaakt en hadden we bovendien ontdekt dat ze het niet fijn vonden als we op rechtsvoor serveerden. Zo konden we her en der een extra puntje sprokkelen. Intussen verdedigden we als gekken en trok Ferdy alles uit de kast om de aanvallers te laten scoren. Zo kregen we een glimlach op ons gezicht en was Lycurgus met zichzelf aan het worstelen. Intussen kwamen Joris Berkhout en Lorenzo opnieuw voor de dubbele wissel. Dat deden we in de eerste set ook, maar toen had Lorenzo geen bal aangeraakt. Nu scoorde hij er gewoon een en dat gaf ons ook weer extra energie. Het stond bij 19-19 gelijk maar het voelde als een voorsprong en zo wisten we ook naar 22-25 winst door te gaan.

In de derde set kwam Auke van der Kamp er nog in voor Van Gestel. Een international erbij (al heeft die in het NL team nog niet echt zijn kans gehad). En een stukje lengte in plaats van slimheid van Van Gestel. Op een grandioze sprongservice serie van Erwin kwamen we al snel tot 6-10 voorsprong. Op dat moment was er een serieuze kans op meer. Helaas speelden wij al een tijd op onze limiet en wist Lycurgus er toch weer een tandje bij te zetten, met name serverend. Ze maakten de achterstand zo weer goed.

Wij lieten Kjeld na lang blessureleed een rondje aan het net draaien. Hij bleek nog even hoog te springen als vorig seizoen, alleen sprongen de blokkeerden Groningers hoger dan de tegenstanders van vorig seizoen. Zijn aanvallen werden gestopt, maar het is lekker dat hij weer gretig op de weg terug is. Resultaat was 25-21 voor Lycurgus en de orde was helaas hersteld.

In de vierde set kregen we een tik om de oren. Na 2-1 hadden de heren Van Schie, Kooistra en Scheper er blijkbaar genoeg van en blokkeerden een stuk of acht aanvallen van ons op rij. Pas bij 11-2 mochten we verder gaan na een pipe score van Joris Burger. Joris Berkhout en Lorenzo waren inmiddels al in het veld verschenen en ook Bas mocht nog wat ervaring opdoen tegen de landskampioen. Verder dan 25-11 kwamen we niet.

Einde bekeravontuur dus alweer, maar we hebben wel een prima middag beleefd. In anderhalve set weer aan onszelf laten zien wat we kunnen en dat geeft voldoende inspiratie voor de komende twee wedstrijden. Dan gaan we namelijk strijden tegen de nummer twee Orion en opnieuw Lycurgus. Niets te verliezen en op zoek naar die keer dat we het net nog wat langer volhouden om een punt in te koppen.

Tegen Orion komen we bovendien oud teamgenoten Tom Buijs en Erik van der Schaaf tegen. Erik is pas anderhalf seizoen geleden bij ons vertrokken en wie had kunnen denken dat we nu tegen hem mogen spelen. Helaas is het uit en is Doetinchem ver weg, dus tot het volgende verslag zou ik zeggen.

gh @ VoV, verslag VV Zaanstad, Vincent Pirovano. Foto: Eric Visch