Gezapige wedstrijd bij US heren 1

VoV, 12-03-2018. 11:05 uur. De heren van het eerste betraden de Amstelcampus. Zij konden beginnen het veld op te bouwen. Twee velden werden afgebouwd en er werd één veld van gemaakt. Banken werden verplaatst, de rode loper uitgerold en hier en daar een stoeltje neergezet. De fanatieke Van Dongen zorgde samen met de stoïcijnse Musters dat het net op de hoogte was. En strak stond. De beterende André keek mistroostig voor zich uit. Muis zag het zo ongeveer aan en draaide zich half om. Hij keek samen met de gezapige Hoonhout naar de tribune. Een volledig lege tribune. Niet eens een verfrommeld snoeppapiertje.

Het was een pijnlijk signaal. Ook was er nog geen scheidsrechter. De tegenstander (Haaglanden) kwam met acht man binnen druppelen. Manusje-van-alles Cupido betrad op blote voeten de negen-bij-negen. Hij had net druiven gestampt. Verassend genoeg was daar al gauw de scheidsrechter. De manke Verhees kon niet herinneren dat hij haar ooit eerder gezien had. Hij beantwoorde de vrolijke zwaai van mevrouw Aardoom-Butter dan ook met een hitsige lik langs de lippen. Nee hoor, grapje. Hij stak zijn middelvinger op. Nee hoor, grapje. Hij keek achterom tegen wie ze het had. De attente Louwaars zwaaide terug.

De sfeer in de Amstelcampus was als de uitstraling van een random inwisselbaar ‘nieuwbouw-mormel’. Onpersoonlijk, ijl en stil. Dus stond de wedstrijd van US Heren 1 op het punt te beginnen. De gasten waren welkom. Het waren welkome gasten. Het grootste deel van de eerste set wisten de heren van het eerste op voorsprong te blijven. Aan het einde wilde het niet zo vlotten en stond het pardoes 20-25.

Gelukkig krabbelden wij net op tijd op om de tweede te winnen. Alhoewel we met een kleine achterstand begonnen. De verreisde Van der Hoeven was niet van plan in het veld te komen. Daarom keek hij tevreden naar de 25-19.

Deze vorm trokken de heren van het eerste door. Goede services van ons lieten Haaglanden werken. Sterk rallyspel van ons maakte Haaglanden moedeloos. En tot slot liet de 25-12 een onthutst Haaglanden van kant wisselen. Er was steeds meer publiek op de tribune gaan zitten. De champagne werd al aangesleept. De ontspanning ging in de derde versnelling. De heren van het eerste lachten elkaar gul toe. Na zo’n dikke winst in de vorige set kon ons niks meer gebeuren. Een nette 3-1 zou de eindstand worden.

Dat liep even anders. Haaglanden had er misschien niet zoveel zin in, maar liep toch gemakkelijk weg naar 1-7. Wij lieten nog enkele stuiptrekkingen zien. Van die bewegingen die je maakt als je in slaap valt. Onwillekeurige bewegingen met armen of benen. Onschuldige ontspanning waar we weinig aan hadden. Meer dan 19 punten haalden we dus ook niet (19-25). Vanuit de tribune hoorden we gelach. Gelach om een grap die veel leuker was dan onze wedstrijd. “Niet op letten” zei Van Potten en wederom hoorden we gelach.

Nog een set zou de wedstrijd duren. Een vijfde beslissende set. De wedstrijd was dan wel saai, hij was vooral vermoeiend. Dat kan zomaar gebeuren. Het ene sluit het andere niet uit. Van Potten keek naar de hazelnootbruine nek van Snoek, keek naar de melkwitte wangen van Bouw hij zag de bloedrode neus, bloed doorlopen tranende ogen van André en instrueerde Louwaars te spelverdelen.

Louwaars had uiteindelijk ook het grootste aandeel in de 18-16 en mag best trots zijn. Goed zo jongen! Op de tribune had men niet door dat de wedstrijd was afgelopen. Vermoeid en barstensvol bier luisterden we gezamenlijk met de scheidsrechter en Haaglanden naar Spinvis en zijn liedje ‘Koning Alcohol’. https://www.youtube.com/watch?v=STUykOW3lDU

gh @ VoV, verslag van bram Koolstra, US Heren 1.