Smeekbede Donitas aan Pieter, verlos ons..

VoV, 28-03-2018. 5:45 uur. Het is zaterdag. Normaliter een dag waarop er gewoon een potje volleybal wordt afgewerkt. We stappen het busje in, we rijden een pokkeneind vanuit het hoge noorden, we winnen de wedstrijd met mooi of lelijk spel, we drinken een biertje na afloop, of 6…

Dit alles was niet het geval deze zaterdag. Er kon namelijk geschiedenis worden geschreven in het studentenvolleybal in Nederland. We konden voor de tweede keer in drie jaar tijd kampioen worden in de eerste divisie A. Hier is het verhaal van de kampioenswedstrijd van Sportsbar Donitas Heren 1. We kunnen alvast verklappen dat het verhaal een bizarre wending kent. Dus neem een kop koffie, ga er goed voor zitten en geniet van ons avontuur…

Het is donderdag, nog twee dagen te gaan. Onze enige tegenstander waarvan we in de competitie hebben verloren, wordt verslagen. Met overtuiging revancheren we ons op Sudosa. Een goede generale, zou je zeggen.

Die avond hebben een aantal van ons een etentje met wat Donitaters. Het vlees wat genuttigd werd bleek niet helemaal goed, en opeens was de halve vereniging ziek. Het zal toch niet gebeuren? Dat op de dag dat we kampioen kunnen worden het halve team ziek is? Met behulp van voldoende vitamine C en de nodige anti-diarree-drankjes is de ziekenboeg toch nog op tijd beter. Gelukkig. Nagenoeg iedereen gaat vrijdag op tijd zijn bedje in om een topprestatie te kunnen leveren. Een enkeling kan de verleiding van een aantal zaken niet weerstaan en waagt zich nog aan een biertje bij ’t Gat van Groningen. Schande…

Het is zaterdagochtend. Onze knapste middenman Lex Slaghekke, die voor elke wedstrijd enkele motiverende woorden in de teamchat gooit, wekt de rest van het team met een speech. De sfeer zit er meteen goed in. Zoals gewoonlijk wordt er op het station afgesproken. Chauffeur Jan Geert is, zoals altijd, weer aan het stressen om voor 14:52 op het station te staan met het busje. Er wordt bijgepraat, de standaard grapjes worden gemaakt, de tassen worden ingepakt, tijd om te gaan. Aanvoerder Tiemen checkt nog even of hij alle flessen in het waterkrat heeft zitten. Tijdens de twee uur durende reis wordt het duidelijk: Het gaat gebeuren vandaag. Een 4-0 overwinning zou het kampioenschap betekenen, en als concurrent Dynamo punten laat liggen eventueel ook een 3-1 overwinning.

Tijdens de rit worden grapjes gemaakt over het expres punten laten liggen om thuis kampioen te worden. Dit was niet iedereen van het team goed gezind. Natuurlijk gaan we gewoon voor de overwinning, dit zou iedere weldenkende sportman hebben gedaan. Wij ook, geen gezeik.

De wedstrijd begint. Het spel is niet mooi, erg slecht zelfs voor ons doen. De eerste vijf services gaan allemaal fout. Dit staat symbool voor de spanning die er heerst binnen de groep. We kunnen gewoon kampioen worden… Het besef komt ineens. De eerste set wordt binnengesleept, maar dan gaat het fout: verlies in de tweede set…

Dit zou betekenen dat we geen kampioen worden vandaag. Maar dan doet Jisse iets wat normaliter strikt verboden is: hij kijkt op zijn telefoon tijdens de wedstrijd. Natuurlijk wordt dit vandaag gedoogd, aangezien we de stand van Dynamo willen zien om te weten of we het veld op kunnen sprinten en als gekken in de rondte te gaan springen. Jisse kijkt de wissels aan en zegt: ‘’3-1 voor Dynamo, het kan nog!’’

Als we de komende twee sets winnen, worden we kampioen. De jongens in het veld zullen het wel gevoeld hebben, want opeens ging het lopen. De derde set werd gewonnen! Nog eentje te gaan…

De laatste set. Hierna kan het feest losbarsten. Na een goede start en een ruime voorsprong wisten we het zeker: dit kan niet meer mis gaan. Maar dan, halverwege de derde set, kijkt Jisse opnieuw op zijn telefoon. Een speler van Dynamo stuurt: ‘’Er is een fout gemaakt, wij hebben met 4-0 gewonnen. Wat op de app staat klopt niet…’’. Er ontstaat verwarring. Doen ze dit om met ons te dollen? Of is het echt waar?

De score loopt op. De jongens in het veld gaan er nog steeds vanuit dat het kampioenschap over een paar punten binnen is. Ondertussen wordt er druk gebeld naar iedereen die ons iets van duidelijkheid kan geven over de situatie. Zelfs meneer Meppelink van de Nevobo, inderdaad, vader van, die ons de schaal uit zou reiken, staat klaar om dit te gaan doen. Hij is ook in de veronderstelling dat het 3-1 was geworden bij Dynamo. Ouders staan klaar om het moment te filmen, kortom: een hele rare situatie…

We nemen nog snel een time-out om de jongens in het veld op de hoogte te brengen van de situatie. Het laatste punt wordt gemaakt, de wedstrijd is gewonnen. De winst wordt ingetogen gevierd. De toeschouwers begrijpen er niks van. Iedereen begint mensen te contacteren en te vragen wat de uitslag in Apeldoorn is geworden. Dan zegt de scheidsrechter dat hij zijn collega, die de wedstrijd van Dynamo had gefloten, wel kan bellen: Pieter.

Iedereen staat om de scheids heen. De telefoon staat op de luidspreker, het is doodstil… ‘’Pieter, verlos ons… Hoeveel is het geworden?’’ ……. ‘4-0’

Geen kampioen… Nog een weekje moet er gewacht worden. De schaal blijft nog even bij meneer Meppelink, de champagne blijft nog even in de tas, de fakkels blijven uit… Bijkomend voordeel is wel dat we komende week zaterdag thuis kampioen kunnen worden. Eén setje is genoeg. We hopen dit natuurlijk in een bomvolle Struikhal te kunnen bereiken. Nu heerst nog de telleurstelling, maar vanaf maandag zal de knop weer omgaan en gaan we er keihard voor met zijn allen. Het is misschien wel de meest rare ontknoping van een kampioenswedstrijd ooit in het volleybal. Wij waren erbij. Het was een enerverende dag. En Pieter, nog bedankt voor het verlossende telefoontje. Thunder!!!

gh @ VoV, verslag Donitas Heren 1.