(P)D-Day Peelpush D2: een echte thriller

VoV, 01-05-2018. 5:54 uur. Zaterdag 28 april 2018, een zonnige dag in Meijel, in alle aspecten. Na afloop van een fantastisch seizoen met up ’s (winst tegen o.a. VoCASA, Stravoc, Sliedrecht en Volley Tilburg) en down ’s (verlies tegen WIK en Scylla), tegenvallers met blessures in het begin van het seizoen (Eke) en einde van het seizoen (Emma en Guusje) kwalificeerden de meiden van Peelpush D2 zich toch maar mooi even voor de PD – wedstrijden.

Weliswaar tegen twee promovendi – in – spé, maar niet de minste. Maatwerkers VCN DS2 met een ploeg in de Topdivisie en Somas/Activia D1 met de fusieclub Flynth FAST in de Eredivisie. Alle geruchten ten spijt zou er gespeeld, beter gezegd gevochten worden voor één plekje in de 1e Divisie.

Zouden onze jonge meiden het kunstje dan toch flikken (with a ‘little’ help of our friends van Dames 3?) Somas/Activia had de champagne al koud gezet, de receptie al geregisseerd en de bloemen al in de auto én terecht, een eventuele promotie moet gevierd worden. VCN was een stuk relaxter naar het ‘verre’ Limburg gereisd, als je hun Facebookpagina er op na slaat.

Somas / Activia was onze eerste tegenstander en die hadden aardig wat supporters uit St. Anthonis meegenomen. Bij de warming-up was het nog beangstigend stil in het Peelpush – vak, maar daar kwam snel verandering in. De hooligans (ouders van Dames 2) namen hun vaste plekken in, aangevuld door een groot aantal vaste Peelpush fans, waaronder ouders van Dames 1 speelsters maar ook surprise – guests als bv. een Lieke Clerkx,  die even naar de aanstormende generatie van Peelpush kwam kijken. De sfeer zat er direct goed in en als er een kampioenschap aanmoedigen zou bestaan dan draaide Peelpush in de top mee. Familie Seweuster had een hagelnieuwe toeter aangeschaft en toeterde mooi met de drie (!) trommels mee.

Uiteraard is de eerste klap een daalder waard en die mochten onze dames gaan uitdelen. Veldheer Johan had in al zijn ervaring een strijdplan ontwikkeld dat succes moest brengen. Suzanne Cartigny als super – sub telkenmale op beslissende momenten voor Mirna dan wel Loes in de aanvalslinie brengen (tot de wissels op waren) en Maud als vertrouwde setter ernaast. Lindy in de basis voor de rust en de stabiliteit. De verdere aanvalspower moest komen van Sanne en Ayla en aan Guusje de taak om de passing te regelen en in de verdediging altijd op de juiste plek te staan.

Lynn, Liselotte, Beaudine en Eke klaar om in te vallen als het nodig moest zijn. Emma, hinkelend en wel als vurigste aanjager van het spul in het veld. Dat is en was het hele seizoen het mooie aan dit team, de meiden hebben alles voor elkaar over en gunnen elkaar een plek in het veld. SAMEN met Johan en Angelique hebben ze het dit jaar zover geschopt zonder gezeur over privileges of basisplaatsen.

Enfin, terug naar de 1e wedstrijd. Waarschijnlijk had Johan de meiden geïnstrueerd risicovol te serveren en de meiden gehoorzaamden uiteraard. Dit resulteerde evenwel in 7(!) servicefouten in de 1e set, gelukkig voornamelijk in het begin van set. Setstanden als 4-4, 6-6 en 8-8 geven aan dat het geheel gelijk opging (mede door die servicefouten). Een goede serviceserie van Somas bracht hun op een 8-12 voorsprong. Gelukkig raakten onze meiden niet in de stress en bleven ze lekker ballen. Aanvallend was het echt goed. Na service series van Sanne en Mirna werden de rollen omgedraaid en via 14-14 werd het 20-16 voor Peelpush. Een dergelijke voorsprong werd uiteraard niet meer weggegeven en de 1e setwinst was met 25-19 een feit.

De 2e set ging ook weer lang gelijk op. Met 12-16 en 13-17 sloeg Somas wederom een flink gat in hun voordeel. Net als in de 1e set bleef de Peelpush machine echter vol doordraaien en haakten we met 17-17 weer aan, om er vervolgens met een paar mooie punten (zowel verdedigend alsook aanvallend) er vol overheen te gaan. Met 25-22 werd de 2e set binnengehaald, Somas gedesillusioneerd achterlatend. Vol op koers naar lijfsbehoud in de 1e divisie!

Somas moest nu uiteraard vol aan de bak tegen Maatwerkers VCN Capelle a/d IJssel, met de wetenschap dat als zij van VCN zouden kunnen winnen, Peelpush dat uiteraard ook zou moeten kunnen en dan aan één setje genoeg zou hebben. Somas bakte er echter helemaal niets meer van, tot teleurstelling van de Peelpush – gezinden, want dan zou de 3e wedstrijd met een gelijke uitgangspositie voor beide teams beginnen. Met 25-14 en 25-17 werd Somas van de vloer geveegd, ze kwamen er geen moment aan te pas tegen het véél sterkere en véél stabielere VCN. Peelpush was dus gewaarschuwd!

Met de filosofie van ‘never change a winning team’ in het achterhoofd startte Johan met dezelfde basis tegen VCN. Een 3-6 achterstand werd na een service serie van Ayla in een 7-6 voorsprong omgezet. Na een servicefout ging er opeens meer fout en liep VCN weer uit naar 7-11. De servicedruk van VCN was dermate hoog dat Maud de aanvalsters niet meer fatsoenlijk in stelling kon brengen en VCN een onoverbrugbare voorsprong van negen punten wist te bewerkstelligen, net als Somas eerder die dag werd Peelpush nu weggespeeld. De set ging dan ook met 25-13 naar VCN.

De veilige haven was opeens niet meer in zicht! Toch was er nog geen paniek, want als we in ons ritme zouden komen en grip zouden krijgen op de service dan zouden de rollen zo omgedraaid zijn. Het publiek bleef ook massaal achter onze meiden staan en de onverzettelijkheid straalde wederom van de gezichten aan het begin van de 2e set.

Tot 5-4 ging het nog gelijk op maar toen was het ‘Hammer-time’. Lynn was in het veld gekomen en zette alle gespaarde energie om in een paar mooie aanvallen. Suzanne kwam verder een aantal keren snoeihard door op het midden en de Peelpush liep uit tot 13-6. Even was er een momentje van onachtzaamheid en konden de gasten terug sluipen naar 13-10. Op dat moment zat er een engeltje op het net en viel een service net achter het net op de grond en was de stand 15-10. Na twee side – outs mocht Maud met haar service het verschil maken en pas stoppen en op 21-11. De set werd professioneel uitgespeeld met 25-14 en hiermee was de stand weer gelijkgetrokken. Deze eerste twee sets zijn trouwens nog ‘live’ te bekijken op de Facebook pagina van onze gasten.

Na een compleet seizoen met vallen en weer opstaan kwam het nu aan op één tiebreak van 15 punten, wat een apotheose! Prachtig om mee te maken, een zinderende spanning was voelbaar in de Körref. Waar in het verleden de spanning er voor zorgde dat er krampachtig gespeeld ging worden (‘als ik maar geen fout maak’) gingen nu de remmen vanaf 3-3 helemaal los, ‘no mercy’. Met 8-5 werd er van speelhelft gewisseld en dan moet je het gewoon afmaken. Het werd nog 10-9 maar we bleven de side – outs pakken. Op 14-11 draaide Ayla naar de servicepositie: een serviceketser, een rake klap of een goed blok, dan zou handhaving in de 1e divisie een feit zijn! De service strak over het net, maar scherp dalend en voor de handen van de VCN – speelster op de grond belandend.

Het wonder geschiedde! De vreugde in het veld en op de tribune was onmetelijk, alsof we kampioen geworden waren. Volgend jaar mogen we dus ook weer naar Tilburg, Sliedrecht, Haarlem, Zaanstad, Gouda en waarschijnlijk ook Rijswijk maar ook naar Velden, Budel en Stramproy.

Meiden (en Angelique en Johan), iedereen kan trots op jullie zijn! Nu volgend jaar er weer vol tegenaan en hopelijk met in ieder geval dezelfde groep en hopelijk met wat aanvulling met dezelfde mindset. De selectie mag wel ietsje breder. Suzanne, Lindy en Maud: hartstikke bedankt voor jullie hulp, zonder jullie hadden we het tegen Volley Tilburg en in de PD niet gered, zo eerlijk moeten we zijn. Jullie zijn echte kanjers! En last but not least: Beaudine, heel veel succes in het verre Alaska (brrr)!

En uiteraard bleef het nog lange tijd héééél gezellig in de kantine!

gh @ VoV, verslag van Frank Severens, foto Peelpush.