Clash of the Coaches: Sovoco vs Zaanstad
VoV, 26-11-2018. 6:15 uur. We keken er al een tijdje naar uit; de wedstrijd tegen koploper Zaanstad. Zaanstad met enkele oudgedienden die onze eigen oudgedienden al jaren tegenkomen, is ongeslagen en verloor slechts 2 sets. Een prestatie om respect voor te hebben. Maar geen ontzag, daar waren we het over eens. Toen het team donderdag werd gevraagd – ‘eerlijk antwoorden zonder naar elkaar te kijken’ – wie er helemaal van overtuigd was dat we zouden gaan winnen zaterdag, gingen er negen vingers de lucht in. (we laten maar even in het midden wiens vinger omlaag bleef of wie er eigenlijk toch niet helemaal eerlijk was…)
Ook coach Derk is een oude bekende van de club en neemt wekelijks de stand van zaken door met onze coach. Die van ons heet dan wel Krijntje Pappie, maar coach Derk komt altijd samen met zijn pappie, zo ook nu. En die deed een interessante voorspelling, al moet je dat altijd met een korreltje zout nemen. Hoewel we enige fysieke tegenslag hadden – Sandra die het sleuteltje van haar knie die steeds op slot zit maar niet kan vinden en Daphne die wel degelijk een lichte hersenschudding had overgehouden van de vreemde tactiek van Compaen vorige week – waren we dus toch vol vertrouwen voor een goede afloop. Hannekes ouders hadden een goede wedstrijd uitgekozen om vanuit Fryslân Boppe af te reizen om te komen kijken…
We startten met Sandra, Daphne, Kyra, Romy, Lieke, Daphne en Hanneke. Een klein beetje gespannen leek we toch wel gezien ons spel. Nog een beetje voorzichtig was het. De strijd ging gelijk op. We speelden netjes en onze buitens en dia wisten veel te scoren. We werden steeds feller en enthousiaster, ook aan de kant. Serverend ging we steeds meer druk leggen, met succes. Jiska kwam er voor Romy in en blokkeerde direct sterk samen met Lieke en scoorde een punt met een dunk-doortikbal. Ondanks een gemiste touche-bal op een belangrijk moment, pakten we tegen het einde van de set een verdiende voorsprong. Het bleek al snel dat als je Zaanstad onder druk zet in de pass, dat er dan veel mogelijk zou zijn. En koelbloedig maakten we de set af met 25-20. Hoppa, het eerste tikje was uitgedeeld!
Dat smaakte naar meer. We zaten in de goede flow en konden gezamenlijk een goed niveau neerzetten. Met dezelfde basisopstelling als in de 1e gingen we verder waar we gebleven waren. We serveerden sterk, Romy verdeelde het spel goed, de middens werden steeds beter gevonden en regelmatig konden we een kill-block vieren met een uitbundige ‘Roooof!’ (of ‘Woef’, dat is om het even). Kyra op rechts en Daphne op links waren erg succesvol in de aanval. Daphne bewees dat de bijnaam ‘Daphne Diagonaal’ die ze die ochtend nog kreeg niet de lading dekt, want ze legden ‘m steeds mooi rechtdoor neer of via de handjes in de tribune. Misschien moet ‘Krijn Duimpje’ dat dus nog even herzien. Zaanstad kwam er niet meer doorheen, ondanks de luidruchtige coach. Er zat zelfs een speler huilend aan de kant… Voor ons was het echter heerlijk spelen! Zo pakten we ook de 2e set, met 25-16.
En dan de beruchte 3e set. Zaanstad staat niet voor niets 1e en zou vast nog wel wat voor ons in petto hebben. Maar we waren het vooral zelf die het een andere wedstrijd maakten. Onze service druk werd minder, we maakten ineens fouten in de pass en (mede daardoor?) waren we minder overtuigend in de aanval. Jiska kwam er weer in voor Romy en Charla voor Kyra. Hoewel Charla direct met een prachtige tactische bal scoorde, kwam daarna Kyra weer terug om te serveren, wat de gehele wedstrijd al goed ging. Het was hard werken. En hoewel we daar ook erg goed in zijn, was het niet genoeg. We verloren met 19-25.
Stom! Maar geen vrouw over boord. Gewoon weer zo scherp als de brandweer en weer vol overtuiging en lef gaan spelen. Helaas begonnen we direct met een paar fout services. Dan maak je het je zelf niet makkelijk, zeker niet tegen de koploper. Maar stukje bij beetje kwamen we met ‘de ballen uit onze broek werken’ langszij. Er zaten weer mooie aanvallen bij en met wat aanpassingen in de pass kregen we daar ook weer meer grip op. Anne kwam er in voor Franke en was direct scherp aan het net. En Charla mocht Daphne kort aan het net vervangen. Het was een mooie strijd, zo was ook te horen aan de kant waar de coaches over en weer ook contact hadden (of was het vooral eenrichtingsverkeer…?) We hadden de winst voor op het oprapen, maar aan het eind kwamen we toch te kort: 23-25 voor Zaanstad. Die zo uitbundig in juichen uitbarstten dat het wel leek alsof ze het kampioenschap al binnen hadden…
Dat was natuurlijk een compliment voor ons. En ook een teken om ons nu echt niet gewonnen te geven. Kom je zo ver, speel je grote delen van de wedstrijd zo goed, is de koploper duidelijk opgelucht dat ze toch nog 2 punten weten te pakken; dan moet je jezelf belonen en het afmaken. Romy was zo moegestreden de afgelopen 4 sets waarin ze sterk speelde, dat haar kuiten ermee ophielden. De lieve woorden en helende handen van improvisatie-verzorger Nienke ten spijt; ze kon niet verder. Jiska had eerder super goed ingevallen, dus vol vertrouwen begonnen we met haar en nog steeds ook Anne aan de laatste set.
Allemaal waren we inmiddels wel wat moe, dus het ging allemaal net iets minder makkelijk dan de eerste sets, maar we wisten weer druk op Zaanstad te leggen. En ook zij werden moe. Met een 7-8 achterstand wisselden we van veld en Sandra wist al ‘wie als eerste bij de 8 is, verliest’. En zo geschiedde: Met hard werken, mooie aanvallen van Kyra, het enige kill-block van Sandra – op het hoofd van de tegenstander dus eigenlijk dubbele punten waard – en enthousiaste aanmoedigingen van een inmiddels volle Bunt wisten we de set én wedstrijd naar ons toe te trekken: 15-12.
Het is geen verrassing dat we hier erg blij mee waren. De eerste zijn die de koploper verslaat, top! Dan had die oude De Saegher het toch niet zo verkeerd gezien. Natuurlijk zijn we ook kritisch en wisten we dat een punt meer er in had gezeten, maar ach. Het bleef nog gezellig in De Bunt en voor een aantal van ons de hele nacht in het Utrechtse… Maandag hebben we een avondje vrij omdat we dinsdag mogen aantreden tegen VVU 5, voor de beker.
Voor de diehards en avondmensen / nachtbrakers: jullie zijn van harte welkom om 21.15 uur in Nieuw Welgelegen in Utrecht.
gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco Dames 1.