Sovoco vs Spaarnestad en teamuitje

VoV, 03-12-2018. 5:43 uur.   Zaterdag was eindelijk het heerlijk dagje gekomen, het dagje van de wedstrijd tegen Spaarnestad en ons uitje
Daar keken we al lange tijd naar uit en lieten ons dus niet weerhouden door een buitje

Ons organisatiecomité Daphne en Charly Peet (spreek uit ‘pieeet’) liet ons al vroeg (8.30 uur!) voor het ontbijt aantreden
Dus kwamen we allen naar Anne in Utrecht gereden

Iedereen had wat lekkers te eten meegenomen
om zo goed wakker te worden en op krachten te komen

Met een kopje koffie of thee erbij kwam iedereen in de goede sfeer
Het nieuws werd met elkaar gedeeld; ‘George Bush is overleden’, Sandra: ‘Alweer’?

Verhalen werden uitgewisseld met elkaar, ook door Krijn
Hij bleek sinds dinsdag nachtmerries te hebben waarin zijn huis ineens een oranje vloer heeft met een groene (of grijze?) lijn!

Met veel voorpret voor wat de avond brengen zou, werd er al een spelletje gespeeld
met veel hilariteit en gegil tot gevolg en dat stond direct ook allemaal op beeld…

De vroege aanvangstijd kwam niet zomaar uit de lucht vallen
Spaarnestad had ons namelijk uitgenodigd om al om 12.30 uur te komen ballen!

We hadden Anne gewaarschuwd voor een in de parkeergarage aanwezige geur
dus ze probeerde onze aankomst uit te stellen met een extra rondje, maar we stonden toch ruim op tijd voor de deur

En omdat Jiska nog niet bekend was met het feit dat zij geen bus rijdt
en zij dus gewoon dus busbaan nam, was ook de andere auto mooi op tijd
Ondanks de waarschuwing voor de geur ging Anne toch bijna gestrekt,
het blijft een wonder dat niet iedereen direct weer vertrekt…

Aangekomen bleek de vader van Charly Peet er ook al te zijn
Oeps, 12.30 uur is half één en niet half twaalf – maar hij had er zoveel zin in, dus dat uurtje extra deed hem geen pijn

De donderdagtraining was helaas niet ideaal verlopen gezien de uitval
Sandra vertrok eerder met migraine en Liekes duim deed zo’n pijn dat ze niet meer kon dénken aan een bal

Gelukkig waren beide zaterdag weer gewoon van de partij
want zoals elke week gingen we weer iedereen nodig hebben, was wat Little Krijne zei

Tijdens het wachten op het vrijkomen van ons veld
werden de tatoeages van een jonge speelster vol bewondering geteld
Volgens Anne doet degene die ze op haar borstbeen had ‘veel pijner’
maar volgens Jos en vooral Sandra is eentje op de binnenkant van je pols zeker niet fijner

Eindelijk mochten we dan aan de wedstrijd beginnen
met in de basis Romy, Charly Peet, Franke, Anne, Kyra, Daphne en Hanneke waren we vastbesloten te winnen

En als we met de juiste instelling en vechtlust zouden starten scheelt dat volgens Krijntje Pappie een jas
Die uitdrukking vond het team maar vreemd, maar het was duidelijk; vol op het gas!

De strijd ging een beetje gelijk op en we moesten nog wat warm draaien
Al snel zagen we: de tegenstander probeerde haar punten op mid-achter te zaaien
Maar wij wisten hen ook veel te pijnigen en verrassen
Sandra kwam er nog even in voor Charly Peet en we bleven hard werken en ‘gassen’
Met een nipt verschil – 22-25 – wisten we de set te pakken

en het was duidelijk; we mochten het niveau vooral niet laten zakken

Set 2 ging helaas ook niet eenvoudig, we zaten elkaar soms in de weg
en kregen nog te weinig vat op de aanval van hun buitenkanten, wat een pech
Ondanks gewissel, lieten we de set met 25-21 uit onze handen glippen
en moesten we waken dat we daar niet te lang over zouden sippen
In set 3 begon Sandra op buiten, Lieke op mid en verhuisde Kyra naar de diagonaal
maar bleef het nog steeds een beetje hetzelfde verhaal
We lieten mooie services, aanvallen en blokjes – met zelfs een solo kill van Romy – zien
en kwamen zo als eerste bij de tien
toch lieten we ze weer terugkomen door misverstanden en onnodige foutjes
desondanks waren de aanmoedigingen van de bank en de sfeer in het veld niet lauwtjes
We zetten nog even een tandje bij
en kwamen zo, met inmiddels ook Jiska binnen de lijnen, langzij
Met 21-25 was de set voor ons, en terecht
we waren gewoon iets sterker in het gevecht

In set 4 leek het verzet gebroken
en werd er nog minder naar onze slimme balletjes gedoken
Ondanks enkele slordigheden, pakten we een mooie voorsprong
wat onze service, slimme aanval en scherpere verdediging afdwong
Krijn Duimpje voelde zich zo vrij dat hij Hanneke voor niets voor een bal liet bukken
en zijn mooiste aanmoediging liet horen, dus winst zou wel móeten lukken
Met uiteindelijk een ruim verschil (16-25) pakten we ook deze set en dus de wedstrijd
en de overwinning met 3-1 tegen deze taaie ploeg was een feit!

Gelukkig maar, want de afspraak met onszelf was
dat bij verlies er geen activiteiten meer zouden volgen, met wel al het geld al uit kas.
Na een welverdiende teamhap, rustig met zijn allen douchen – een unicum – en een boodschap
stond ons een verrassing te wachten die op het laatste moment per ongeluk werd verklapt, wat een grap!
De ene helft van de groep ging het Fall-out Shelter proberen in te komen in een uur
en de ander juist hun Sheriff Jos uit de Saloon proberen te redden ondertussen gehouden onder vuur
De groep onder leiding van Kyra wist te slagen
De Saloon – de aller-moeilijkste Escape Room – wist de andere groep minder te behagen
Sheriff Jos was bevrijd, maar uit de Saloon werd niet ontsnapt
en over dit ‘verlies’ werd door de andere groep natuurlijk veel gegrapt

Met inmiddels 12 hongerige magen kwamen we bij de Italiaan aan
die een mooie vierkante tafel voor ons klaar had staan
Ons geduld werd zeer op de proef gesteld
want het duurde heel lang voordat we kregen wat we hadden besteld
Maar het gaf ons de tijd om weer rustig bij te praten
dus het was maar goed dat we in ons eigen hoekje zaten
Charly had inmiddels de naam Charly ‘Long Legs’ Peet gekregen
omdat haar benen in de rug van Krijg zorgden dat hij in de auto niet meer had kunnen bewegen
Romy blijkt op jonge mannen te vallen en had sjans
en Anne doet een hele goede imitatie van skiën van een schans
De warmte en het lange wachten werden een kleine anti-climaxi
en volgens Sandra is het juiste dankwoord in het Italiaans niet ‘gracie’.
Toen we allemaal in verschillende shifts, maar wel lekker, hadden gegeten
namen de heren afscheid van ons, die hadden het lang genoeg met het team uitgezeten
Op naar Utrecht, nu naar Hanneke, voor de laatste stop
en zo’n rit is onder begeleiding van DJ Charly ‘Long Legs’ Peet helemaal top
Onder luid meezingen en een ijsje van de Mac in de hand
waren ze binnen no time bij Hanneke op de bank beland
Daar werd gegokt op kamelen en 30 seconds gespeeld
en werd er nog net niet in de broek gepiest, maar het had niet veel gescheeld
Van al dat lachen en oja, volleyballen, wordt je ook erg moe
dus niet al te laat ging iedereen weer lekker naar bed (of in Jiska’s geval; volgend feestje) toe

We danken Daphne en Charly ‘Long Legs’ Peet ontzettend voor deze leuke dag!
Volgende week zijn we vrij en zaterdag 15 december hopen we weer op veel gelach
Dan spelen we tegen nummer laatst Leyton D2 in De Bunt
en we hopen dat onze toeschouwers er dan weer bij zijn, als je kunt.

(Hierbij de belofte dan weer meer en vooral te schrijven over de wedstrijd
Gelukkig is Sinterklaas dan weer vertrokken, scheelt voor het schrijven van het verslag ook veel tijd…)

gh @ VoV, gedicht verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco dames 1. Foto Jan van den Noort.