Apollo 8 bekerfinalist. Historisch!

VoV, 31-01-2019. 6:05 uur. De ontlading was als een oerknal na een bliksemflits. Dat gaf aan hoeveel spanning erop gezeten had. De wisselhoek en de bank stormden het veld op, de reclameborden werden bijna omver gelopen. Een dol vreugdetafereel,  een hossend team en staf, een eruptie van vreugde onder een ovationeel applaus van de fans. De fotografen verdrongen zich om de vreugde van het Apollo kluwen vast te leggen. Ze hadden de finale gehaald. Onvoorstelbaar, ervan gedroomd, maar niet voor mogelijk gehouden. Maar waren er altijd in blijven geloven!

Apollo 8 had de bekerfinale bereikt en een nieuw hoofdstuk aan de historie van de club toegevoegd. In een zinderende halve finale waren ze streekgenoot Set-Up de baas gebleven. Voor een ‘uitverkochte’ sporthal de Veste, alleen in de verste hoek op de balkontribune waren nog wat plaatsen. Wat een afloop, wat een einde, wat een heropstanding na de inmaakpartij in Ootmarsum, nog maar net geleden. Apollo is finalist, Set –Up staat nog geen vijf meter verder beteuterd bij elkaar. Kan het nog niet bevatten, zag het in de tiebreak vlot misgaan , maar kwam door sterke opslagen nog fenomenaal terug.

En dan te bedenken dat we eerst nog in dubio hadden gestaan om wel of niet te gaan, moeder natuur leek voornemens van de plaats van vertrek Nova Zembla te willen maken, zo veel sneeuw kwam er neer gedwarreld. In een mum van tijd lag er een prachtig wit tapijt, iets minder prachtig als je nog zo’n 25 kilometer naar Borne moet rijden. Gaan! Vroeg op pad maar ‘henig an doan’ was het voornemen. Dan heb je in de auto tijd om te mijmeren. Zou Manon van ’t Rood de spelverdeling overnemen van Marlon Stevelink, die uit bij Set-Up en afgelopen zondag de regie voerde. Zouden alle drie zusjes Oude Luttikhuis spelen? Omdat het naast de deur was, en omdat de inzet de finale was. Dan wil je wel, maar past het ook.

De Springendal Set Up ’65 mascotte Uppie 65 was nog eerder in de hal present dan de AAPollo mascotte van de thuisploeg. Ze lieten zich bij het inspelen niet van de wijs brengen en waren al dansend en zwaaiend bij hun ploegen in de buurt, onderwijl liep de zaal mooi vol. De met een zwart met geel getooide fans kozen een hoek van de zaal, die met een zwart rode sjaal zaten een eindje verderop. Naast de Apollo drumband. De beat dreunde door de Veste. Every body dance now! Ratatatatata, rata. De standaard dreun bij een volleybalevenement. Rata, ratatatata rata.

De geblesseerde Antoinette Posthuma komt op krukken binnen, ze zoekt zich langzaam een weg naar de bank. De libero’s worden ingespeeld, hetgeen erop neerkomt dat ze vuurpijlen van de assistent coaches staan tegen te houden en zo goed mogelijk te passen naar hun collega libero. De livestream wordt geïnstalleerd, fotografen zoeken een plekje voor hun mooiste plaatjes en de hele Veste bereidt zich voor op het begin van het bekerspektakel.

Dan wordt er keihard gefloten, snerpend hard, bijna door merg en been ging het. ‘Verzamelen!’ Even later wordt het bijna pikdonker in de zaal en worden de speelsters en staf één voor één  in het licht van de schijnwerper gezet en voorgesteld. Eerst Set-Up, dan Apollo. De tribunes klappen zich de handen blauw of warm of allebei. We zijn er klaar voor. U ook?

Ja, Manon van ’t Rood begon op spelverdeling bij Apollo 8 en de drie zusjes Oude Luttikhuis stonden in de starting seven bij Set – Up. Zenuwen, dat moet het geweest zijn. Bij 6-5 was er al vijf keer fout geserveerd en werd ook meteen duidelijk dat de snelle midcombinatie tussen van ’t Rood en Stoeten deze avond wel eens een gevaarlijk Apollo wapen kon worden. Het tweetal vond zich  makkelijk in de openingsfase en bleef dat trouwens in het verder verloop ook doen. Met Martine Stevelink aan de opslag sloeg Set-Up (Marlon Stevelink speelt bij Apollo) een gaatje naar 6-9, met een ace via de netband scoorde van ’t Rood de 8-9, waarop het tot 11-12, een snelle midcombinatie met Carlijn Koebrugge, gelijk opging.

Haar naamgenote Carlijn Oosterlaken kende vervolgens een geweldig productieve periode. Tot aan 18-13 scoorde ze zes keer, met name de twee kill – blocks op Carmen Oude Luttikhuis en haar ace voor 18-13 werden met luid gejuich begroet. Apollo had het initiatief overgenomen, ging wel een paar keer de fout in (18-15) en had geen verweer tegen een Stanleymes scherpe serve ace van Ilse Oude Luttikhuis voor 18-16. Jeanine Stoeten nam het scoren van Carlijn Oosterlaken over, via omloopballen en snelle midaanvallen. Vanaf 19-16 maakte ze alle Apollo punten, totaal vier, de andere twee kreeg de thuisploeg kado. Na de 21-20, de spanning was voelbaar in de zaal, liep Apollo uit naar 24-20 en won met 25-21. Dat was lang geleden dat er een set gewonnen was, maar deze was binnen.

Apollo scoorde 19 eigen punten, bij Set-Up bleef de teller op 11 steken. Jeanine Stoeten en Carlijn Oosterlaken maakten er elk zes in deze set. Bij Set – Up kwam Marianne het Lam – Scholten tot vier.

Set-Up kwam heel sterk uit de startblokken van de tweede set. Carmen Oude Luttikhuis ramde vanaf linksvoor de ene na de andere bal erin, eerst Marianne het Lam – Scholten (van 2-3 naar 3-7) en vervolgens Ilse Oude Luttikhuis (van 4-9 naar 5-12) serveerden de gasten ver uit zicht bij de thuisploeg, die nog een beetje beduusd van de zege in de eerste set leek. Het herstel kwam na 8-14, Emma Bredewoud, via de dubbele wissel in het veld gekomen, nam de serveserie naar 11-15 voor haar rekening, het werd 13-16.

Set Up nam via twee scores van Martine Stevelink, blokpunt en omloopbal, weer afstand (14-18), waarop Apollo nog een keer vol gas gaf. Vanaf de buitenkanten sloegen Emma Bredewoud, Rinske Hofste en Juliët Huisman de thuisploeg naar 20-20. De zaal stond op zijn kop, na een 4-12 achterstand had Apollo het gaatje bij 20-20 gedicht. Spanning, zenuwen, op de side out ging het naar 25-25. Foutserves, aanvallende fouten  en misverstanden zorgden voor de punten. Op setpoint bij 25-26 vond Daphne Giesselink dat het zenuwenspel lang genoeg geduurd had, en met een kill – block zette ze Set-Up op 25-27 en 1-1.

Aanvankelijk had Apollo voordeel in de derde set (4-1) maar met vier aces (twee van Marianne het Lam – Scholten en twee van Carmen Oude Luttikhuis) poetste Set Up die achterstand bij 5-7 weg. Kirsten Oude Luttikhuis en een kill – block van Kiki von Piekartz maakten 8-11, bij 11-11 moest Lesley de Jong de time out in. Apollo pakte het initiatief terug. Carlijn en Carlijn scoorden, Jeanine ging serveren bij de 17-14 tussenstand.

Met van die lange ballen, van ver achter de achterlijn naar diep in het achterveld zwabberden haar opslagen over het net. Set-Up kreeg ze niet onder controle, de speelsters van Apollo aan het net wisten er wel raad mee in de contra attaque. Carlijn Koebrugge, Manon van ’t Rood (blokpunt) en Emma Bredewoud maakten de 21-14, Jeanine sloot met een ace en een foutserve af (22-15), andersom kan niet. Even leek de spanning nog weer terug te komen (23-19), maar Apollo had middels twee midscores van Carlijn Koebrugge, die een keer of zes scoorde in de ze set, bij 25-19 de setwinst in de knip. 2-1 in sets.

Set-Up moest nog één keer diep gaan om de tiebreak te kunnen spelen. De fans lieten zich horen, maar na een gelijkopgaand begin (3-3, 6-6, 10-10) liep de thuisploeg uit naar 16-13. De foutserve bracht Carmen Oude Luttikhuis aan de opslag en waar iedere Set-Up fan op hoopt gebeurde. Zij zette heel veel druk, geen aces, maar de passlijn bij Apollo wankelde, Kirsten stond aan het net de afgedwaalde ballen erin te rammen, meestal gevolgd door een langgerekt ‘Tjaaaa’ vanuit de hoek met de zwart gele sjaals. Carmen sloeg Set –Up in de flow, zette haar team op 17-19.

Juliët Huisman maakte de 19-20 en 20-21 waarop dus geheid een langgerekt ‘Tjaaaa’ vanaf de Apollo fans volgde. Kiki von Piekartz hield de zenuwen perfect onder controle toen ze bij 20-22 moest gaan serveren. Carmen was erg attent aan het net en zei nog net geen dankjewel toen de doorgeschoten bal erin tikte voor 20-23. Twee aanvallende missers van Juliët Huisman beslisten de set met 20-25 voor Set-Up, setstand 2-2. Tiebreak. Apollo was in deze set te gul geweest, ze scoorden elf keer voor Set-Up en kregen daarvoor vijf punten terug. .

Tiebreak, je zag de coaches en assistent coaches nog goede adviezen influisteren toen de teams in de line-up stonden. Schouderklopjes, bemoedigende woorden. Je kunt ‘t, ga ervoor! De finale is voor ons.

Die illusie was er bij de Set-Up aanhang tot 3-3, vervolgens ging het goed mis. Mede daarvoor verantwoordelijk was Juliët Huisman, die de opslagen leverde en een niet af te stoppen Jeanine Stoeten die vanaf de midpositie en blokkerend een ware plaag voor Set-Up werd. Met 8-3 werd er van speelhelft gewisseld, de rally na 8-4 was er een om in te lijsten. Speelsters vlogen door het veld en ook buiten de lijnen werden ballen telkenmale van de grond gehouden. Doodstil was het in de zaal, je kon een speld horen vallen. Bij wijze van spreken dan, want ik liet een speld vallen en kon het zelfs niet horen. En hij viel net naast me neer. Sorry het zal de spanning geweest zijn. Totdat bij Set-Up iedereen zich aankeek en de bal zomaar op de grond viel voor 9-4.

Apollo kwam op 13-5, de eerste tekenen van feestvreugde tekenden zich af langs de kant en in de zaal. Het was wachten op de laatste twee punten. Apollo ging naar de finale, dat kon niet meer misgaan. Ene Kiki von Piekartz dacht daar echter heel anders over, nadat Juliët Huisman de bal voor 13-6 vol in het net had geslagen. En Ilse Oude Luttikhuis en Marianne het Lam – Scholten ook. Het werd 13-10 en 14-10 door Carlijn Koebrugge door een kill – block op rechtsvoor. Een zucht van verlichting ging door de Veste. Het waaide zelfs een beetje. “Uit”, Set-Up kwam op 14-11, ace Ilse Oude Luttikhuis, 14-12, Bam en nogmaals bam, dus bambam, het stond zomaar 14-13 en dat na 13-5.

Je kon een speld horen vallen toen Ilse Oude Luttikhuis weer ging serveren. Toch niet , dat geluid ging verloren in de oerknal, de ontlading toen de bal in het net belandde en de foutserve de 15-13 winst voor Apollo betekende.

Geloof het of niet, het was nog lang onrustig in en om de Veste.

gh @ Vizier op Volleybal. Foto’s Rudy van ’t Rood.