Sovoco D1 wint met hangen en wurgen!

VoV, 18-02-2019. 8:29 uur. De wedstrijd vorige week tegen Simokos was een flinke domper geweest, dus moest er deze week hard getraind worden. Maandag hadden we daarbij hulp van een oude bekende die hopelijk vaker mee komt trainen. De week vloog voorbij. Deze week mochten we aantreden tegen VV Ouderkerk, waar we nog een appeltje mee te schillen hadden. De uitwedstrijd was namelijk absoluut geen goede van ons, dus we wilden graag laten zien wat we kunnen. VV Ouderkerk is het team met veruit de meeste volleybalervaring op (zeer) hoog niveau en dat blijft leuk om tegen te spelen, al hebben de jongeren geen flauw benul…

In de voorbespreking enthousiasmeerde Krijn onze mini van de week Eefje, deelde hij met ons waar hij zoal graag naar kijkt en was er weer een heldere boodschap voor ons; plezier maken en voluit gaan. Na een spannende pot van dames 2 die helaas in 5 sets verloren ging, begonnen we iets te laat aan onze warming-up. Die werd nog even onderbroken door de coach van de tegenstander die de bal die we daar de vorige keer hadden laten liggen kwam terugbrengen. Super aardig en fijn! Dat was echter nog niet alles… Er volgde een preek over dat het toch wel erg spijtig was dat wij niet mee hadden gewerkt aan hun verzoek tot het verzetten van deze wedstrijd.

Met een hele uitleg erbij waarom dat vervelend voor ze was (vakanties die een dag later moesten beginnen e.d., wat onze trainer vorige week nog gewoon zonder morren had gedaan overigens). Behalve dat het niet de tijd, plek of ‘persoon’ was om dit ongenoegen te uiten, kunnen we er nog wel dit over kwijt; Zo’n verzoek wordt uiteraard altijd besproken en serieus overwogen. Maar wij doen er zelf alles aan om vakanties e.d. om de wedstrijden heen te plannen, omdat we dat niet meer dan normaal vinden op dit niveau.

Een wedstrijd verplaatsen naar een vrij weekend is dan vaak geen optie meer, omdat we in die weekenden juist onze vakanties e.d. gepland hebben en we met negen  man dan al snel te weinig spelers hebben. En doordeweeks spelen hebben we al bij hun thuis gedaan en daar houden we het liever bij. Dus dan is het in dit geval gewoon helaas pindakaas voor de tegenstander en is dat gewoon hoe het werkt.

Dan de wedstrijd zelf, want daar gaat het tenslotte om. Met Romy, Charla, Sandra, Kyra, Lieke, Franke en Hanneke startten we. Hoewel we nog wisten van de vorige keer dat deze ervaren tegenstander goed kijkt en de ballen in alle gaten probeert neer te leggen, hadden we daar in het begin toch moeite mee. Ook de pass was nog niet vlekkeloos. Zo keken we direct al tegen een achterstand aan. Misschien had Krijn de druk iets te hoog opgevoerd qua verwachtingen, want mini Eefje hield het halverwege de set voor gezien… In het veld pasten we enkele aanpassingen toe en met het besef dat wij hen ook konden laten lopen – iets wat ze inmiddels iets minder goed afgaat – kwamen we stapje voor stapje dichterbij. Er werd nog wat gewisseld en zo kwamen we langszij en pakten we de 1^e set met 25-20.

Tevreden over het spel waren we nog niet. Met dezelfde opstelling gingen we proberen daar verandering in te brengen. Toch bleven we zelf te veel foutjes maken en kwamen we weer op achterstand. Met hard werken, enkele goede services en blokjes, kwamen we langzaam dichterbij en gingen we er weer in geloven. Er werd ook weer gewisseld, zodat we ieders kwaliteiten konden benutten. De tegenstander was het vaak niet eens met de scheidsrechter en probeerde het spel te vertragen of verstoren. Eenmaal boven de 20 aangekomen hadden we de kans om het af te maken. Gewoon die bal er overheen janken, aldus Krijntje Pappie. Maar we deden dat niet en beloonden onszelf niet voor de inhaalrace: 26-28 voor VV Ouderkerk.

Er moest echt meer pit van onze kant in. Daphne begon in de plaats van Charla en serveerde sterk. Zo hadden we een iets makkelijker begin van de set dan de voorgaande twee. We kregen hun spel steeds meer door, de pass werd iets stabieler en met de service konden we ze bij tijd en wijle goed onder druk zetten. Lieke ontpopte zich als waar takkenwijf. In tegenstelling tot hoe deze term op straat vaak wordt gebruikt – of zo uit de mond van de ‘supporters’ van Keistad had kunnen komen dat tegen dames 2 speelde, maar dat terzijde – is dit uit Krijns mond louter positief bedoeld.

Ze hield vrijwel alle ballen tegen en wist er zelf veel aan de overkant op de grond neer te leggen. Er werd nog steeds veel geprotesteerd en vertraagd door VV Ouderkerk wat de wedstrijd er niet per se leuker of sportiever op maakte. Maar ach, dat hoort er dan soms bij. Hoewel dit er wel leidde – bij degene van wie je het het minst verwacht – tot een bekentenis dat ze haat voelde. Misschien was het dus maar goed voor VV Ouderkerk dat Anne het grootste gedeelte aan de kant stond…(!) We pakten dit keer goed door en pakten set 3 met 25-17.

Dit doorzetten in de laatste set zou je zeggen. Dat lukte echter maar met vlagen. Het was nog steeds hard werken maar we wisten een voorsprongetje op te bouwen. Anne kwam er kort in, zodat ze daarna een publiekswissel kon krijgen. Dit was namelijk haar laatste competitiewedstrijd vanwege haar zwangerschap. Dus een applaus en cadeautje was wel op z’n plek! En daarna maakten we de set af (25-22) en zo pakten we de wedstrijd verdiend met 3-1.

Het was zwoegen geweest en we hebben niet ons beste spel kunnen laten zien, maar het resultaat was tenminste iets beter dan bij de uitwedstrijd. Er was een hele vroege en lekkere traktatie van Kyra. Zelfs daarbij zijn we flexibel en houden we rekening met ons wedstrijdschema, aangezien er rond haar verjaardag geen wedstrijd gepland is.

En dan staat maandag alweer een wedstrijd op het programma: de kwartfinale van de beker, om 20.00 uur in Zevenhuizen. Dat zal echt de allerlaatste wedstrijd van Anne zijn en daarna zal Hanneke dus op zoek moeten naar een nieuw inspeelmaatje… Krijn doet er echter al weken zijn best voor het leed te verzachten door dat inspelen al na een paar minuten van Anne over te nemen. Ook zijn de recruiters al druk bezig om iemand te vinden die Anne als ‘mini-van-de-week-begeleider’ kan vervangen. Gelukkig hoeven we haar alleen op het veld te missen, want ze blijft natuurlijk gewoon bij het team om aan te moedigen en ondersteunen. Na maandag wachten diverse vrije weekenden waar we dan maar lekker van gaan genieten met vakanties en andere leuke dingen! Tot maandag in Swanla in Zevenhuizen?

gh @ VoV, verslag van Hanneke van den Broek, Sovoco Dames 1. Archieffoto.