US Heren 1 toont een ander gezicht

VoV, 11-03-2019. 8:30 uur. Het lijkt zo lang geleden. De vier – nul winst tegen VV Amsterdam heren 1. Toch was het maar 21 dagen geleden. US – spelers hadden plastische chirurgie in hun gezicht laten doen (zie foto). Tja, je moet wel met de mode mee gaan. Smaken verschillen, zullen we maar zeggen. Na de welverdiende rust, was het voor US heren 1 weer tijd om een volleybalwedstrijd te spelen. Dit maal tegen GCSHVCDS Haaglanden heren 1.

Het team heeft meerdere seizoenen al onderaan de competitie meegedraaid. Ook dit seizoen is het moeizaam voor de Den Haagers om voldoende punten te halen. Ze lijken hun kop maar net boven water te kunnen houden. US heren 1 vertrekt de tweede seizoenshelft ruim op tijd om eventuele tegenslagen op de weg het hoofd te kunnen bieden. Wedstrijdplanner Louwaars zorgt dat er genoeg auto’s zijn en de ‘Partywagon’ zich rustig houdt. Tot nu toe zijn er onderweg nog geen tegenslagen geweest dus zijn we altijd veel te vroeg. Liever te vroeg dan te laat.

Muis had geen shirt. Dat was vervelend. Hij had er wel één mee. Dus dat was tegenstrijdig. Er kon gelukkig een shirt voor hem geregeld worden. Lang stonden we te wachten op de wedstrijd vóór ons. Tegenstrijdige berichten van de arbiters werden doorgegeven aan ons. Eerst zouden we op het veld ernaast warm lopen. Vervolgens zouden we nog extra tijd krijgen dus was het buikspierrondje te vroeg begonnen. Vervolgens kwam Muis doorgeven dat we toch moesten inspelen. Autistisch als we zijn raakten we van de leg bij deze onrustige start. Improvisatie is knap en soms ook goed.

Wij van US heren 1 hebben er echter alleen maar last van. Als dingen gaan op dezelfde manier weten we er goed mee om te gaan. Als er iets kleins verandert, kunnen we ons maar moeizaam aanpassen. Daar hebben we simpelweg niet voldoende kwaliteiten voor. Niet gezegd dat we simpel zijn. Dingen die wij als kwaliteit zien, worden door anderen als onnozelheid bestempeld. En vice versa. Kalt begon met een basis bestaande uit: Hoonhout, Verhees, André, Covalo, Verdonck, Snoek en Van der Hoeven.

Stroef volleybalden wij gelijk op met Haaglanden. Verhees scoorde een paar ballen achter elkaar. Hij krijgt ook graag veel ballen. Anders staat hij er ook maar voor Jan Lul in. Haaglanden maakte een paar puntjes via de buitenkant en via de diagonaal. Het midden werd weinig gezocht. Bij US deed Hoonhout wel enkele pogingen het midden te zoeken. Hij had echter het gevoel dat het niet altijd kon. Van Dongen kwam er in voor André. Die laatste had er een rug voor over om te blijven staan, maar betaalde een te hoge prijs. Verhees sloeg nog de bal op de rug van een speler van Haaglanden. Wonderbaarlijk genoeg kwam deze terug bij ons en wonnen zij die rally. Haaglanden serveerde op 26-25 en 27-26 echter fout. Ze maakten het ons daarmee niet heel lastig. Toen was het genoeg. Via 27-29 wonnen we de eerste set. Het was kantje boord. Maar de set was binnen.

Terugkijkend zijn die drie doorgeslagen ballen en directe punten van Hoonhout dan van essentieel belang. Er is vast een goede reden dat we hem niet als aanvaller gebruiken. Want de beste aanvaller van het team wil je natuurlijk zo veel mogelijk in stelling brengen. In de tweede set liepen we al snel een paar punten voor. In het eerste deel onderscheidde Covalo zich met enkele sterke sprongservices. Aan het einde van de set kwamen Musters en Louwaars er in als dubbele wissel voor Verhees en Hoonhout. Bij Haaglanden werd er met het hoofd geschud. De set werd uiteindelijk met 19-25 dik verdiend en met overtuigende cijfers gewonnen.

In de derde set paste Kalt de basis op drie plekken aan. Koolstra kwam er in voor Covalo. Louwaars kwam er in voor Hoonhout. En tot slot kwam Musters er in voor Verhees. US liep aan het begin tegen een achterstand aan. Louwaars ging het rijtje af en niemand scoorde de bal. Wat moet je dan als achter spelende spelverdeler? Op één speler blijven spelen tot deze scoort of totdat deze gewisseld wordt? Als er niet gescoord wordt, krijgt de spelverdeler vaak onterecht kritiek over de keuze.

In vlagen kwamen we dichterbij. In andere vlagen kwamen we weer enkele punten achter te staan. Kalt nam een time-out en werd boos, dat het zo slecht ging. Het team kwam bedeesd en stilletjes over. Hoonhout en Verhees kwamen weer in het veld. Zij konden het tij niet keren. Op 23-19 kwamen wij naar 23-20 en nam Haaglanden een time-out. De service die daarop volgde was fout. 24-20 leidde voor Haaglanden de winst met 25-20 in.

Een stroeve moeizame pot leek het te gaan worden. Verdonck leek in plaats van de ‘Bearjew’ op postbode Siemens. Brievenbus na brievenbus, na brievenbus en nog een keer. Toch scoorde hij ook een paar prima ballen. Andere midden Van Dongen liep weinig dicht. Als hij dan de bal op zijn handen kreeg sprong de bal soms ver weg. Echter, hij herpakte zich door een paar heerlijke blocks te pakken. Hij ging van voor naar achter, van links naar rechts. Via de snel genomen voorsprong halverwege de vierde set liepen we richting de 25 punten.

Musters kwam er met Louwaars in voor de dubbele wissel. Musters riep heel hard: “Energie!” Pakte nog een mooi blokje en stond naast ‘prikkoning’ Van der Hoeven. De rendementsman stond met een ‘big-smile’ te spelen. Wat kreeg hij veel ballen. En wat vond hij dat fijn. Dat is wel eens anders geweest. Snoek pakte steeds meer verdedigend. Als hij uit stilstand de middenaanval verdedigt, in plaats van naar binnen te vallen zal hij dat meer en meer doen. Snoek is een stabiele factor in het team. Een bouwsteen en een rots in de branding. Met 22-25 wonnen we de laatste set. En de wedstrijd daardoor met 1-3.

Wat kenmerkte de wedstrijd? Frommelballen, rallies die langer duren dan ze in eerste instantie lijken te gaan duren en soms een goede bal die weer gevolgd werd door een stomme fout. Laten wij ons niveau met de tegenstander mee zakken? Misten we wedstrijdritme? Herkennen we elkaars gezicht niet meer? Was de warming-up te onrustig? Was het een kwestie van mentaliteit? Was het een kwestie van kwaliteit? Was het een kwestie van geduld? Rustig wachten op de dag. Dat heel Holland. Limburgs lult. Waar is Rowwen Hèze als je ‘m nodig hebt.

Wellicht is het volleybal wel een kwestie van geduld gecombineerd met hard werken. Zoals het leven. Volleyballen met US heren 1 in de tweede divisie is zoals het leven. Op top posities zitten alleen maar mannen. Dingen gaan goed en slecht. Je moet samenwerken anders kom je nergens. Het speelt zich af in het westen van het land. Hoe langer je meedraait, hoe meer mensen je kent. Toeval en specifieke momenten zorgen soms voor wendingen die je niet zag aankomen. Mensen worden ouder. En er komen steeds meer jonge mensen bij. En tot slot is er geen groter genot dan een grote boodschap op een schone pot.

gh @ VoV, verslag en foto van / via Bram Kooistra, US Heren 1.

PS red. : Geen cijfers deze keer, iedereen een 6+?